Alle inzendingen over grafsteen

Elke dag nog praat ze met zijn grafsteen op het kleine kerkhof aan de overkant uitzicht over het dal met het dunne riviertje glinsterend als een spinnendraad in het Noord-Franse licht sinds hij dood is doet ze minder aan de tuin eens haar trots ze kreeg er nog een prijs voor de senator kwam er voor over helemaal uit Parijs…

. ------------------------------------- ander - nl. een ander grafschrift hok - ruimte rift - lijk koorsteen - grafsteen in het koor van de kerk besje - grootmoeder ook - dan ook parkement - tabaksblad…

B'daren Tip: Kerk van de Verlosser op het Bloed en de grafsteen van Tchaikovsky…

Hoe leven vermalen wordt door het wentelende wiel dat zoekend en zuchtend zoals ook liefde zich herhaalt en ik herhaal schreeuw jouw naam over de eindeloze verzameling aan grafstenen tot wij, elkander kruisen in de eeuwig weelderige stad waar stilte is gestorven waar leven leeft, werkt en sterft dag en nacht ons leidt, in…

bent niet meer dan een zuigende luis eenmaal bloedverzadigd spring jij over ongenadigd besmettend mensen met Hepatitis-C lazerus en stoned van Heroïne en Coke doet veilig vrijen bij jou niet mee ik zal als jij in de aarde verzinkt een stuk vel overblijvend met mijn naam geínkt op jouw graf pissen hier ligt te ruste een luis want grafstenen…

En eenmaal bij je grafsteen leg ik een boeket. Van groene hulst vermengd met bloesemende heide.…

koprol nog laat mij begaan daar ronkt het steundier in de nacht met zo af en toe een basstem in de lucht palen flisten door de ruimte ongewild tel ik de flitsen van de gauwigheden lichten zie daar de eerste koren van de dag van het verkeer dat mij wordt aangedragen val ik om één koprol nog moeder dan ga ik heen en sla het stof uit mijn grafsteen…

Nog even, cypressehoed, en ook jij zult ze zien, De sneeuw van Yoshino, de ijsmuts van Sado, Het eiland dat scheepgaat naar Sorén over grafstenen golven. *) Bashio Japanse dichter, beroemd o.a. om zijn haiku. --------------------------------------- uit: 'Het gezicht van het oog', 1989.…

De data van overlijden weet ik niet meer maar mijn verdriet voel ik heel goed nu zijn ze genoteerd de grafsteen verweerd de tijd vervloog géén oog droog de familiefoto naast mij géén één meer op aard voor mij zijn ze het leven waard ik wil ze weer terug weer hun stemmen om mij heen een aanraking heel zacht dat heb ik zo bedacht…

“Ik zal zolang zwijgen om de geluidloze woorden op je grafsteen te laten rijpen, onuitwisbaar en afgewogen om de betreden grond en gaven samen schoon te wassen.”…

rijstveld zonder rijst Een land zonder haar vlag Een klok zonder uren Een vleugel zonder haar Bach Een kasteel zonder muren Een rivier zonder haar bedding Een machinist zonder trein Een vrouw in nood zonder haar redding Een diepe wond zonder pijn Een moeder zonder haar kind Een uitvaart zonder tranen Een storm zonder haar wind Een grafsteen…

Een roodborstje zingt Zijn hoogste lied op een scheefgezakte grafsteen om zo te verfraaien wat vergeten lijkt Hij is de fragiele klaproos in de berm die geduldig wacht om geplukt te worden door een kind waarmee Hij Zijn jeugdigheid kan delen Hij is het avondrood die het hemelgewelf in het westen als een vuur doet oplaaien Totdat de schemer…

Avondschemer streelt met besliste hand over grafstenen en hoge bomen. Koele adem laat vredige rust komen op het veld, waar elke levensvraag landt. Het duister heeft kunstzinnig verstand, schept schimmige beelden uit stille dromen. De nacht wenst dit houwwerk in te tomen, wacht af, door zegenrijke geest overmand.…

waar honderden financieel een steentje aan hebben bijgedragen De grafsteen van Nelis de rustplaats van de Koning van het kind Nelis geloofde in het kind in mensen en die kinderen worden nooit volwassen De steen die zijn graf nu bedekt zal een ieder doen bemerken dat het ieders plicht is te werken om in het goede, het aardige van…

had ik mijn eigenzinnigheid aan zijn koppigheid te danken we waren allebei kritisch wanneer het ging om het geloof nooit had hij echt de wind in de zeilen maar hij vertelde me ooit over het mystieke zeilschip waarmee hij zou varen naar de overkant het staat er nog steeds om de lucht te bevaren dat handgemaakte bootje op zijn marmeren grafsteen…

Winterlicht vreet de wijde heuvel almaar kaler, buizerds zweven over de grafstenen in de vruchtbare grond die eeuwenlang olijfbomen droeg De zielen zijn elders, waar Israël hen brengt, de resten vergaan in zwarte doeken, om als eerste mensen de nieuwe wereld te betreden op de dag dat de poort van erbarmen opengaat Want daarvoor hebben…

Het is de trouwdag van wijlen mijn ouders 81 jaar geleden in de Rotterdamse Laurenskerk maar ook de geboortedag van Koningin Maxima Hare Majesteit gaat haar 50ste levensjaar in zij, mijn ouders zijn elk jaar die dag speciaal in mijn gedachten zij, mijn Koningin viert het besloten in Koninklijke Corona stijl hun families komen digitaal langs…

De nagalm in de westhoek als je een oor op een grafsteen legt. Het lijkt nieuws uit een vergeelde krant. Kruitdamp glipte door de fijnste spleet En wij, dappere Belgen… Rillen met stompe vuisten in het zand “Waar is de overkant?” Jagers klieven de hoge, blauwe stilte. Lichtjaren later, nu we schijnbaar bedaren.…

ik jouw stem Wanneer mij onder mensen begeef Nog één lief woordje Is waar ik voor leef Ik moet door Het leven staat niet stil Maar zonder jou Is niet wat ik wil Waarom verliet je me En verdween je uit dit aardse paradijs Het spijt me lief, ik voel me verlaten Toen jouw lichaam koos voor de laatste reis Elk weekend kniel ik bij je grafsteen…

waren de hemeltranen of het wegkwijnen van het zieke kind Of het slapend geweten wat het licht niet zou zien Vader is mij een onbekende Hij is de dreun in mijn herinnering of de duistere schim in mijn ooghoek Maar nooit zag hij het kind in mij Die bloem mocht geen naam hebben, mocht nimmer bloeien Voor hem is het leven een grafsteen…

kanalen Turfschepen in 't bruine water de smederij van m'n grootvader veenbaas te paard voor 't café pezige mannen met pet en spade graven met kromme ruggen kanalen steken turf van dageraad tot schemer hun loon halen in 't café duurt al gauw een halve liter jenever Jongens met kort geknipte haren meisjes met een ernstig gezicht op grafstenen…

Op de grafsteen staat geschreven: Dag lieve jongen, tot ooit.…

steen Als kille wind door al de bomen waait en als herfstbladeren intensief ruizen, Zie ik soms een persoon die omdraait angstig voor al ‘t steen met die kruizen Dadelijk lig jij warm, diep in de grond misschien gaan wij beide dan spreken Rond twaalf uur van elke zomeravond hier wordt door ieder naar uitgekeken Welkom, zo fluisterde het grafsteen…

Dus oma, u begrijpt dat ik op Allerzielendag uw grafsteen niet met bloemen kom verfraaien. Hier heeft u een boeketje balkenbrij, het stinkt, maar ach, zo oogst u toch nog wat u wilde zaaien.…

Zijn laatste verzen zijn een tuil gekneusde bloemen op de grafsteen waaronder liefde levend wordt begraven. Op een puinhoop machteloze woorden en oeverloos verdriet als een verlaten hond likt hij zijn wonden: gebroken dromen laten scherpe scherven. Zijn ziel schreit want wie blind wordt moet leven met herinnering aan licht.…

Grootvader zaliger, verbleekte foto aan een grafsteen in de rij, trotseert zo nu al twaalf jaar lang om de driehondervijfenzestig, -zesenzestig dagen mijn oprechte poging tot jaarlijks één, twee minuten ingetogen stilte. een blad dat valt een blad dat valt. wind.…

verscholen in een bamboebos, het aantal van een en veertig graven waarvan de stenen zwarter ogen, de tijd heeft hier gerust Elisabeth Charlotte Vincent ligt begraven gestorven aan de gevolgen van haar verlossing van een bij de geboorte overleden dochter, die naamloos schuldloos in de aarde en de hemel met haar moeder verenigd is Opnieuw de grafstenen…

zeggen me niets op hen ben ik van binnen heel erg kwaad zij brachten me hier, dat is waarom ik ze haat één ding kan ik me gelukkig nog herinneren ik gaf aan de notaris een brief beschreef, dat ik de dood zou verkiezen als ik mijn waardigheid zou verliezen naar mijn idee is het zeker zover het moet nu ten uitvoer worden gebracht op mijn grafsteen…

begroeide kam daar achter nadert zee eeuwig land soldaten springen af schreeuwen bevelen mannen krijgen geen tijd om te zien naar leven schouder aan schouder geweerschoten knallen stilte wijkt in een veren naar licht dat niet meer is tolt in het lichaam ze wankelen vallen na zoveel tijd is geborgenheid verweesd door jaartallen in een grafsteen…

die zin: 'ie el griekse ei' staat ook op haar grafsteen. ik en mijn moeder zeiden het altijd tegen elkaar en mijn zus en ik ook. het betekent: i l y, i love you.)…