Alle inzendingen over greep

gelijk zeep glibbert de grip uit mijn greep…

Gitzwart draagt het kalend land de kille, aardse graven Geërodeerde tekens trekken sporen in het oog Het zweemt naar oude stilte De Dood hangt er verborgen Nu nevels niet meer slierten om Hades’ koude bruid Zij hoort slecht nog het janken het spoken van de wind ondanks de vele zielen die zij opmerkzaam is Die wereld kent…

alsof het werkelijk is de wereld open, nog groter dan waarin ik lig, opgaand in estafette, traag van verlossing, van hals naar borst naar buik naar benen de sprong omhoog en dan jouw armen, 'n explosie van ogen, niets te willen zijn, nog meer in overgave en dat wij dat zeggen drijven naar een verhaal dat op ons lijkt 't is met liefde…

in de greep steken messen in de keel smeert het met thee en drop heeft kou haar duidelijk de das om gedaan vlug kruipt ze haar bed weer in…

Ik een man van kracht en macht, heb alles gedaan wat ik niet laten kon heb het pad van mijn dromen altijd gelopen heb alles gedaan om met euforie het einde te bereiken Nu is mijn reis bijna op z'n eind Eeuwig lopend over het pad Door alle vertragingen en obstakels van mijn vijanden ben ik eeuwig onderweg Ik een man van kracht en macht,…

in de greep van het web dat onopgemerkt om hem heen was gegroeid of toch lagen patronen al langer vast zelfs alledaagse sleur was een onderdeel van zijn bestaan toch knaagde er een vurige passie die al langer onbeantwoord bleef het verstoppen in dozen waarvan deksels niet altijd even goed pasten bleven gevoelens hem telkens weer…

Zinnengeprikkeld nu vliegen wij als vlinders op noten van de accordeon subliem door de Papillon bespeeld Montmartre als hoge heuvel en wijk trekt al heel lang veel kunstenaars en vooral schilders Als ooit Van Gogh en Picasso hebben zij zich hier gevestigd. Met er bovenop de Sacré- Coeur Noten begeleiden de gezongen woorden Een mix…

De mensheid heeft haar parasol geplant, schaduw valt over een half verlichte wereld. De zon lekt over graven, tekens van ontmoetingen, mededogen gekerfd in stenen. Waar licht komt baden, rekken luie schaduwen tot een nieuwe dageraad. °°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°° uit de bundel: - Wie de zon ziet,mag het zeggen. -…

geen kans gekregen ik greep de kassa en raak de cel werd mijn deel ik pleegde roofbouw op mijn leven, en in de haast greep ik er dus naast…

opgehemeld onbegrepen greep hij niet en vergiste zich?…

maak m'n wonden open vul ze met je liefdestast de pijn zal wel blijven maar je hebt me verrast ik kan weer blij zijn ik kan weer lachen ik toon weer mijn emoties maar doe voorzichtig het ligt nog zo teer ik ken ze nog niet precies…

en nemen overeen waar de stemmen staakten telden wij in afwisseling af waarbij gelijke monniken doorgingen zonder kappen dragen naar het beoogde doel pas op de fundamenten van het bestaan kwam het er echt op aan wij continueerden in tijd met dubbele energie en verbonden later wat wij eerst hadden nagelaten met liefde in gouden greep…

je voelde kou opkruipen jou omsluiten met een ijzige greep de warmte was snel vervlogen toen bronnen uitgeput verdroogden reserve en vitaliteit verdwenen in alle systemen naar een voltooid verleden tijd leven bij de dag in de terugslag van een nacht die weer wakend was doorgebracht wij wisten je verscheiden bescheiden na zoveel…

nog kranig zit hij daar de armen strak over elkaar de rug gerecht zijn woord is minder wet de klanken warmer het schalks lachen tussen wijsheid en gebed maar steeds vaker kijkt hij weg met verre blik alsof hij tijdelijk niet echt meer bij ons is zijn handen zoeken dan herinnering in greep op vastigheid wij helpen want wij willen…

Dat ik 's nachts naar huis toe fiets en dat mijn stuur een omweg maakt en ik onder je venster sta en aanbel tot het licht aangaat en jij naar buiten komt in een peignoir (die droeg je vroeger nooit en staat ook raar) en dat ik snotter dat het me zo spijhijt en jij zegt van het kom allemaal wel goehoed en dat ik op dat moment pas zie…

Op het bospaadje pak ik mijn vrouws benen vast: die tor is gered!…

ogen zien wat handen ooit tekort hebben gedaan voel met vingers waar het bloed in warmte is gestold los de greep voordat er ooit geboeid werd vastgehouden pijn verdeelt het feest is al geweest, te weinig voor het leven nu glimlach voor je later hemelt harder slaat het hart, roder en apart…

wereld op zijn kop paniek door ijzeren greep luchtruim gekanteld…

Kou regeert het land vorst houdt de grond in zijn greep de dagen lengen.…

Winterweer houdt ons in de greep niet te weinig auto’s moesten op de sleep accu’s worden vervangen de daklozen mogen niet buiten blijven hangen. Winterweer houdt ons in de greep de kou snijdt overal doorheen binnen is ’t behaaglijk net dat beetje extra zorgt voor een tevreden gevoel. snap je wat ik bedoel?…

Een kreeft greep met zijn scharen, een slang en sprak daarbij, een vriend van mij moet recht zijn en wars van draaierij.…

De tijd tikt in sluimerstand dromen strelen de lakens met zandgestrooide zang mijn geest in een baan om de aarde nu terug de dampkring in de psyche keert zich om onder wordt boven zoals de onwetendheid bewustwording in haar greep houdt strekken armen zich uit in onmetelijke ruimte verdwenen is de greep vrijheid in twee werelden…

Oh, wonderschone liefde je hebt me in jouw greep Oh, wonderlijke liefde, ik wou dat 'k je begreep...…

Je woorden van venijn ze raken voor je gooit en smijt met porselein Je woorden je letters je grepen je tonen Ze klemmen en breken me…

Mijn hand ontspant, mijn greep verslapt. Nu heb ik niets en niets heeft mij.…

Mijn hand ontspant, mijn greep verslapt. Nu heb ik niets en niets heeft mij.…

Een Roomse homo uit Schagen wilde de bisschop behagen Hij greep naar zijn staf en zoog hem af om daarna een biecht aan te vragen…

ze nam me mee de nacht in rond de lakens duisternis die steeds dichter ons omringde en tijdens het spel mij als klauwen bij de strot greep…

Handzeep, wat ben je leep en snotterig nat, toen ik mis greep, ging je kletterend plat, ik vloekte hardop en viel kneiterhard op mijn gat.…

het leven als een optelsom bij elke tel worden we ouder en voelt het leven wat vertrouwder tot de uitkomst aan de streep daarop heeft de mens geen greep…