Alle inzendingen over groet

Zij wildens ons groeten, die ruimtebroeders; van het zonnestelsel al eeuwen lang de hoeders. Conocen los senderos infinitos del amor. Ze kennen de ontelbare paden van de liefde.…

Waar vandaan toch al die tranen, wat gebeurt er in mijn ziel; ‘k Weet niet wat er staat te treuren waar het duister binnenviel, maar ik wil de hoop bewaren, licht zien in de dageraad, mensen groeten in het donker, weer herkennen hun gelaat.…

woordeloos in jouw richting wuift om je borsten te kleden met gevallen groen of een kleur aanbiedt al verder dan rood dat je lippen doet krullen wachtend op een stille zoen je hand, uitgestrekt roepend vragend doorheen het geritsel wagend kom, kleedt mij mijn uitdagend naakt is voor elk vrij daarna zal je langzaam de bomen groeten…

De mensen worden moe en groeten nauwelijks nog, ze willen enkel vluchten naar hun huizen waar warmte wacht of waar ze kunnen schuilen ver weg van ’t grijs en van de troosteloosheid die overal verspreid nog enkel toeneemt met de uren.…

Dag Sara met je zonnebril, doe Abraham de groeten…

Geweld is zachtzinnig, de jonge man kijkt naar de oude man tot die zijn krant tot vleugels vouwt en wegvliegt zonder groeten. ook ergens anders zingt het zachtjes Alsof een duif het opgeeft. -------------------------- uit: 'Licht overal, 2012.…

Misschien is inmiddels gemiddeld 80 worden hier een vergeefse, absurde poging om eigenlijk de leeftijd van 260 te bereiken, nodig om als enkeling heel de mensheid te kunnen groeten, gerekend één seconde per handdruk – oogopslag. (Rekenfouten, excuus, onder meer onze miljardenaangroei tussen nu en dan werd niet becijferd.)…

samen wolken kolkend in emoties spiralen we door lucht een vlucht voor tranen en gezucht handen samen dichterbij jouw hoofd mijn schouder als het kouder wordt daarboven in de lucht ik donker met een gouden rand jouw schaapjes veren in het blauw wolken groeten jou en mij in stilte vliegen wij voorbij de zorgen om…

De kompaskwal heeft haar streken De oorkwal geeft een teken Een haarkwal wil mij zoenen en schiet met gifharpoenen Majestueus, blauwwit koel danst de zeepaddestoel in flonkerend brokaat op de getijstroom-maat Zij zuigt-perst zich voort onhoorbaar, onverstoord Ik streel haar gladde hoed als nederige groet Dan vervolgen we onze wegen…

dichtbij en draaien kolken onbemand de wisseling van wacht, eb naar vloed in tijden nooit gekeerd, onhebbelijk staar ik naar het Wad dat steeds opnieuw in dromen aanlandig mij verrast zij is als een viool ter hand te dragen, spreekt door meeuwen taal mij tegemoet wanneer ik de zon zie zinken in haar warme, warme lente gloed zo ook groet…

stond op, een warme groet en ging naar huis op die zonnige herfstdag, gisteren voelde me leeg en koud vanbinnen…

Als één man staat men achter Neêrlands hoop, discreet groet Sjoukje moeder en prinses, een laatste stilte, dan start Delibes en meesterschap krijgt dan de vrije loop De Axels en de Rittbergers die vlie- gen om je oren.…

Waarde vriend Ezelsoor, beminde Ezelin Ik groet u met mijn smaragden chapeau voor een waarlijk wervelende show in de wijde wereld van zwervers, zoete zuidvruchten en zure zieledwalers hartveroverende intriges in de diepste toraboraholen der apen- en vogelretraites van het maagdelijk, onontgonnen amazonewoud tussen…

grafheuvels, nauw te ontwaren Plaquettes met opschriften tussen pilaren Met namen en toenaam op hoven bij kerken In sobere stijl stevig geciseleerd Staat soms naast de feiten van hun aards bestaan Hoe men dacht over hen die toen heen zijn gegaan In een epigram gekalligrafeerd Een spreuk of verwachting ontsproten aan dromen Een groet…

Die ander hand is gelig, miskien 'n gebaar om my te groet. Wie anders kan hy bedoel? Daar is niemand anders te sien op die verlate terras halfpad teen die helling van die berg met 'n rusplek wat nuut lyk maar waarvan die verf reeds afdop. Daar staan stoele onder verbleikte seil. 'n Wipplank, twee swaaie.…

Dag kruk, dag zeikerds, dag café, hé fiets, ha slot, ga nou eens open, juist. Zeg voorwiel, blijf eens recht, o handen hou dat stuur nou vast, dag schots en scheve sterrenbeelden, vlieg toch niet zo snel voorbij, dag harde koude kinderhoofdjes blauwgroen in mijn ribbenkast - ha die voordeur, leeg portiek, hoi trap, daar kom ik, stommel…

Eens zullen wij elkaar weer ontmoeten overbruggen zullen we die 30 jaar Nu lopen we nog voorbij zonder groeten we zijn allebei veranderd, dat is waar Maar ergens in een heel klein hoekje op een plekje diep in ons hart Samen opgeschreven in een boekje is daar nog de gedeelde smart Ooit komen wij elkaar weer tegen 't herkennen is dan daar…

Ik wilde dat, tot volmaking van 't wonder, Mijn stem 't metalen timbre kreeg van donder, 'T geweld van wereldzee-tillende orkaan, En dat 'k, ver over welvende aardelanden, De zon kon groeten, in gigantenhanden Als spreektrompet een trechter van vulkaan.…

Als flitsend zilver stort de meeuw de elementen tegemoet en krijsend is zijn schrille kreet, een groet of spot, hoor ik het goed is er verachting in zijn woeste kreet; ben jij de mens die alles weet? Niets ben jij, mens gekluisterd aan het aards bestaan mijn rijk reikt tot de horizon de wind bepaalt waar ik zal gaan.…

De beslissing is genomen De familie langs gekomen Voor iedereen een laatste groet Je bent een reus, als je dat doet Daarbij voel ik me heel klein Jij ondergaat toch allle pijn Het infuus wordt ingebracht En ik zie nog hoe je lacht De dood is welkom. al te waar Het leven word je nu te zwaar Laat de morfine nu maar stromen En de rust over…

U, oude, machtige Freyja van het Noorden U, stille en vreugdevolle schoonheid Ik groet U, Freyja, schoonste der aarde, Uw Maan, Zon en Sterren, Freyja van de groene Aarde.…

Over het veld ruist een lied van de vloed, Kostlijk als harpspel van zilveren snaren, Brengen, bezield door het koeltje, de baren U met de morgen haar groet! Schijnt u het leven geen heerlijke droom? Zachtjes op 't zuidelijk windje te wieglen, Eeuwig uw sierlijke bloemkroon te spieglen In 't kristallijn van de stroom?…

zomaar op mijn hand gevlogen tovert warempel een jonge lente, ontluikt vanbinnen het prille besef van broos geluk in huppelpas en zonder jas ren ik naar buiten waar mijn vrije kind weer toeft in zomerse tijdloze dagen, speels nog onbevangen aan de einder wieken ganzen naar verre oorden, ruist langs nevelig avondrood hun zachte groet…

Ik ben een vreemde in mijn eigen dorp waar mensen elkaar niet meer groeten, en iedereen zijn eigen leven leidt waar we verplicht nu dingen moeten. Vroeger toen iedereen elkaar kende was elk mens nog joviaal. Vrienden, buren, dorpsgenoten we kenden elkaar nog allemaal.…

De warme zon bloeit voor mijn stille voeten, Mijn ogen lachen zacht, haar stil te groeten.…

Weelderige bloemen groeten jouw rust, Je geniet van deze oogstreling, heel bewust. Je schept de geuren in je hand, Stofwolken verdwijnen in het zand. De zon beweegt zingend in je woorden, Schaduwen gaan weer in de aarde wonen. Een lach danst speels in je lijf, Het licht weet met je vrolijkheid geen blijf.…

En als de storm 't zwiepende weefgetouw Vastmokert op nachtlijke vastelanden, En wereldzeeën blauw en goud doet branden Onder zijn spoel, een streep van goud en blauw, En dan voor de ingang van cyklopenbouw, Een berg elk rotsblok met duiz'lende wanden, Tot groet aan morgenzon met trotse handen Zijn regenboog zich omsjerpt, hel op grauw -…

het zomertreffen het gonst van buitenleven en laat vertier alle pleinen lijken het te beseffen de avond drijft op rode wijn en schuimend bier De korte nacht klopt aan maar vindt geen oren de nachtegaal vat ook de slaap nog niet pas al de nieuwe dauw weer wordt geboren dan dempt de dans en smoort het zomerlied het zwellend schemerlicht groet…

Mij, die zonder reisgezel, Haastig, driftig, verder snel, Ach, hoe hartelijk klinkt hun groet: Navond, navond, Vredige avond; De avond maakt de mensen goed. Eens is alle leed geleden, Alle strijd ten eind gestreden, Rust bekomt het hardste gemoed.…

Mijn herinneringen verzamel ik om me heen als een zaaier zijn oogst en verlaat deze oever naar die van een nieuw leven Ik sluit diegenen die ik liefheb en die mij beminnen binnen in mij en groet ze allen een laatste maal.…