Alle inzendingen over groet

spanning van leven al zijn zij verstild in bewegen waar steen en glas versmelten kleuren lijnen het intense lijden aan elkaar vaak vlamt rood de nood van te veel energie geeft daar haar pijnen bloot in variaties blauw snijdt heldere kou uit ijstijden ons tegemoet groen noorderlicht is gestift in brekend zicht scherft zijn dansende groet…

In grote onbekende steden, met miljoenen mensen, leerde hij de levenswetten, wanneer te plaatsen zijn zetten, waar mensen te ontmoeten, hoe de maffia te groeten. In een vreemd land, leerde hij de andere kant van het vrije westen. Het waren slechts de resten van de jaren zestig. zakelijkheid: het motto van de jaren negentig!…

- een welgemikte laars tegen een onwelkom gesloten deur drijft de volumeknop naar tien elf twaalf streepjes te ver amuzikale groet verdrijft de harmonie terug naar de verzwegen stilte van een stel ongelezen boeken - HET KAN ALTIJD NOG HARDER!…

vlinders fladderen om me heen en landen op mijn ziel en hart ze willen zich in honing dopen ik heb mijn buik licht ingesmeerd ze brengen me flarden zoet van een hoger leven omgeven van liefde kleur en romantiek die mijn bloed blozen doet zacht bied ik mijn glanzend oog bewonderend lees ik hun groet die mij voluit genot beseffen doet…

plaats vol harde pennen en afgestorven ogen van ‘t verlangen aan het begin van pelgrimstochten – en de door schaduw aangeleerde zwakte verliest zich in het razend onweer plots bliksemt ‘t stralenkransen de man hij koortst zich rood aan kaken en t meisje in de zon wordt groot luid bonst haar maagdelijke schoot - de warme borst groet…

Heel 'Olland slikt nu zo'n tablet en zie je overal -dat staat ook nog in die gazet- toffe mannen en glimmende madammen die je vrindelijk lachend groeten alsof ze dringend moeten. Nu het daar zo gezellig lijkt, zo onnatuurlijk hippig blijkt, is het welhaast ambetant te verlangen naar je Vlaamse land!…

Het in 't humus vastgeroeste bos staart roerloos en met ingehouden kracht naar planten, dieren, mensen en het mos en groet de wind de adem van de eeuwigheid die rusteloos van pool tot pool het levende verhaalt van verre horizonten van mistralbroeders en siroccozusters het bos, de wind, het mos een kind dat met ogen zonder kleppen spelend…

Het laatste geflonker Der zonne ging ter rust; De beek is door ’t donker In sluimring gekust; Maar ’t zwijgende duister Toont lieflijke pracht: Want de aard groet uw luister, Vorstinne der nacht! Geen nevelen betrekken Uw Goddelijk schoon; Geen schaduwen dekken ’t Azuur van uw troon.…

binnen Haar dagelijks wisselende verschijning is getooid met witte schuimkoppen die plagend spelen met de schaduwen van de jagende schapenwolken Onder een koepel van een staalblauw hemelgewelf rijkt ze verlangend naar een verre horizon Ze stroomt me tegemoet met haar wijsheid, haar kracht omhelst me Dankbaar dat ik bij haar mag vertoeven groet…

Soms denk ik over mensen na die ik maar even heb ontmoet, een kort gesprek, een warme groet met hooguit nog een wuif erna. Als stille schepen in de nacht gingen ze aan mijn kust voorbij als schimmen langs de horizon zo onbereikbaar als 't maar kon, maar ogenschijnlijk zo nabij.…

Vandaag ben ik vrolijk en voel ik me goed vandaag word ik blij van iedere groet Vandaag heb ik mezelf hoog en laat me niet denigeren vandaag ben ik slim en ga al mijn fouten corrigeren Vandaag ben ik aardig en praat tegen iedereen en wanneer ik iets verkeerds zeg herstel ik het meteen Vandaag ben ik geduldig en wacht ik zelfs op jou…

Voor de laatste keer loop ik langs je heen voor de laatste keer groet ik je voor de laatste keer open ik de deur voor de laatste keer werp ik je een kushand toe voor de laatste keer pak ik de bus naar huis terug voor de laatste keer kijk ik omhoog naar je raam om te weten dat je er niet, nooit meer zult staan, om me na te kijken en morgen…

Zingend groet mijn Roosje vroeg de dag en spant een tentdoek met haar kinderlach. 31 december 2001 - 29 april 2009…

Mij kom je niet meer tegen Dit was mijn laatste groet.…

hoe pijnlijk kan een ontmoeting zijn zowel voor groot als voor klein zijn mama dacht hij merkt 't niet maar ik zag in zijn oogjes heel echt verdriet twee en een half is hij pas maar hij zag meteeen wie ik was geen blik of groet gaf ze mij ons moeder-dochter-relaas is al jaren voorbij heel pijnlijk haar zo plots te ontmoeten maar waarom…

plaats voor een vriendelijke groet, in het teken van de kerstgedachten. Helaas, kerst is maar twee dagen net als de "vrede" in het hart van velen Men zou het altijd moeten voelen en ELKE DAG met de medemens delen!…

Er is toch veel waarom we danken kunnen: dat we ogen hebben en kunnen zien; benen die kunnen lopen en oren om muziek te horen en de lieve woorden van mensen die we kennen en graag groeten. Straks bloeien krokussen en komt een glimlach omdat kinderen weer buiten spelen en we hun getater horen door het open raam.…

Nog geen woord gesproken dan alleen een groet. We tasten elkaar af met onze blikken in het voorbijgaan. Geschonden en geschaad door het leven Ben ik in staat opnieuw te geven. Het regent zonnestralen op mijn gepijnigd hart. Je maakt me nieuwsgierig, jouw persoon wil ik kennen. Waarom nog wachten, waarom zo lang?…

Zo ik haar morgen mag ontmoeten, dan sla ik beide ogen neer en mompel iets dat lijkt op groeten, maar een excuus is voor 't weleer.…

maar vindt spattend en spetterend roffelt hij op de daken stroomt over wegen en land naar sloten, die verzadigd raken dan plots met de wind in de rug striemt hij het gouden korenveld halmen buigen en knakken voor het hozende geweld is de boze bui voorbij ruist de regen zachtjes neer, op het blad van de klimop hangt als een laatste groet…

Je had me mee kunnen nemen in de kleine dingen van vlinders en bloemen groeten en afscheid zoete hoop en zilte tranen op de witte zeilboot de rivier volgend weg van de onrust naar het moederland met de kasteeltuinen waarin je opgroeide had je mij kunnen vertellen waarom die grote gebeurtenissen zonder gevolgen bleven in de lethargie…

uniformen, de schoeisels in een heerszuchtige pas ik zou een lied willen schrijven een vertroosting van klanken over de schaduw heen * een paar minuten zal ik stil zijn bij het monument op het plein met vele mensen samen en luisteren naar een gedicht naar de bimbam van de klokken lees nog eens de namen breng in gedachten een groet…

Ik zag mensen elkaar groeten Ik zag ‘n dag waarop het in de hele wereld lente is. Ik zag beelden die mijn hart, mijn geest, mijn ziel, mijn hele wezen optilden en neer liet strijken in een groen dal. Ik zag beelden die reikten over grenzen van de tijd. Ik zag beelden van een toekomst waarvan we allemaal dromen.…

U groet het avondkoeltje en ritselt door de blaân Van berk en populier, die in uw glansen weemlen Misschien doet ge ook uw licht door 't bontgeschilderd glas Der dorpskerk op het graf van mijn geliefden dalen; Maar ach, al drong ge ook door tot hun zo dierbare as, Ze ontwaken niet, hun oog is blind voor uwe stralen.…

'k Stond op, om niet voorgoed te verdwijnen Vervolgens groet' ik jou in stilte nauwelijks hoorbaar reso- nerend Fietste ik de lange dijk dan was de wind tegen mij.…

Zo plots weg, zonder afscheid, zonder groet, niemand iets gezegd, totaal onbegrijpelijk is dit. Je was zo vol leven en initiatief, energiek en toch soms moe. Maar dit is niet uit te leggen, niet te verklaren met mensenwoorden. Wat is dood-zijn eigenlijk? Waar ben je nu, wat doe je ons aan? Moest dit zo lopen?…

Nu de schaduwen zich lengen Rond mijn woning, vòòr de nacht, Wil ik je mijn groeten brengen 'Wijl dags laatste uren plengen Aan de kim hun zuiv're pracht Al begeert' ligt diep verzwegen, Nu ik stil naar buiten tuur, En mijn hart heeft zich genegen Tot de wijde avondzegen In de schoonheid van dit uur.…

Zoals een man na jaren wedervindt Oudtere relikie, zijn jonge beeld: Onder de blonde val van vlossen weeld' Dat zuiver oog dat God in moeder mint, - Zo door het floers der eeuwen, dat haar blindt, En 't wee der wereld, dat haar u verheelt, Zovaak glimp van geluk de schemer deelt, Groet ziel van ver u, als die man dat kind: O ziel, o glans…

Ze lagen minnekozend op het Groetse strand Hij was verliefd op haar tot over beide oren En zo te zien kon hij haar mateloos bekoren Door ‘t strelen van haar huid met anti-zonnebrand En met een rugschelp door een inktvis ooit verloren Schreef hij als blijk van liefde uit de losse hand Een hart met pijl en ~I Love You~ in ’t warme zand Terwijl…

Wat in u mij zo heeft bekoord, Vóor nog uw ziel in enig woord Was uitgebroken Voor gij me nog, met maagdenlach, Een buiging bood, een goeden-dag, Zacht uitgesproken; Wat in u mij het meeste trof, Als ik u, in dien rozenhof, Het eerst ontmoette, En u, met half verwonnen hart, Met droeve lust, met zoete smart, Aanschouwde en groette?…