Alle inzendingen over haat

Ik heb leren eten, leren drinken, leren praten Leren staan, leren me te gedragen Leren boos te zijn, leren lief te hebben Leren mezelf te zijn, en mezelf te haten Ik heb leren tevreden te zijn, Tevreden te zijn met de tijd die wij hebben gehad Maar tijd is nooit genoeg, altijd te kort De tijd die we hebben gehad was fijn Wat ik nooit heb…

Soms haatte ik je tot op het bot, Jij maakte me soms echt kapot. Tegenover je vrienden was het stoer, het vernederen van je kleine broer. Toen jij jaren later het huis verliet, Deed me dat vreemd genoeg verdriet. Nu zijn we reeds volwassen mensen, en is er niets wat ik nog wil wensen.…

Zwevend in het donkere labyrint, waar hij door haat, het licht niet vind, de tunnel naar zuivere liefde. Keer om uit de nevel verdwaalde ziel, verlaat de weg waar u andere griefde. Laat u door een eerlijk hart leiden. Ga onbevlekt op weg naar het doel, gesterkt door energieën van liefde.…

de stilte van de dagen die we herdenken op vier mei zij die vielen, zij zijn dood het tekent ook de angst angst voor wat nog komen gaat zie de haat en nijd om je heen lees de kranten, kijk op straat is er nog geloof in leven leven met normen, leven met waarden het zijn zo van die dingen om even bij stil te staan angst voor wat de toekomst…

.' De tong was een griet en zei, dat ze een hekel aan 't schoolleven had en, omdat ze het haatte, de school had verlaten, Ze was zelfs het schoolzwemmen zat. De muis zei, dat hij in z'n klas van z'n schoolziekte moeilijk genas en dat hij in z'n nest door z'n zus werd gepest, daar ze schold, dat-ie 'n brugpieper was.…

Sombre haat zweeft in de zoetste lach der vriendschap op 't gelaat, en door een spotwoord voelt men teedre liefde boren. Wat vond men lust in meenge traan, in blij geschal vertwijfling, kon men door die maskers henendringen: Werd heel de wereld niet een vastenavondbal ?…

Dansend gaat zij door de dagen geeft de avond glimlachend licht nooit zal zij om woorden vragen brengt warmte op ieders gezicht haar regels zijn niet gebonden lopen slingerend door de tijd andermaal slaat zij diepe wonden na een heftige strofe strijd heeft zij zin in mooie zinnen raakt zij plots menig lezershart wil zij haten, dan wel…

Afgeslacht, nog erger dan beesten, vol met haat werden ze ter slachtbank geleid. Al die bange gezichten, wie? Wie kan ze omschrijven? Nog steeds wordt deze rivier gevoed, nog steeds komen er nieuwe tranen bij, waar is het einde? Nee hier kan ik niet dichten, hier zit ik op slot en voel al die doffe ellende op mij rusten.…

ik haatte op een dag al mijn leugens, mooi verpakt in knik en vriendelijke lach terwijl ik anders voelde ik wilde dus mezelf zijn en niet zo op mijn hoede gaf alle ruimte aan mijn pijn en opgekropte woede zie nog mijn baas, de heer van Geel geheel van kleur verschieten mijn handen wrongen om zijn keel dat was pas écht genieten…

Door steeds met consumptie te praten (vermengd met het vocht dat ze had) ondervond ze, dat ieder d'r haatte: men werd van d'r kletsnat kletsnat.…

Kon ieder zich maar zo voelen… Geen koude woede of haat… Maar liefde… Warmte… zo kwetsbaar……

Je wilt verbeteren als persoon Vaardigheden meestergemaakt en trachten toe te passen Een goed gevoel voelt ongewoon Je valt voor je zelf uit de toon En stampt in zelf aangebrachte plassen Je verbiedt jezelf dingen die je niet kan laten Dingen opgelegd door anderen vinden protest Je kan jezelf gaan haten Al ronddobberend in je reddingsvest…

hulp kan je op wedden Met zelfzuchtig zijn behaal je niet de winst De winst van de afgelopen jaren Bevind zich voornamelijk in jou handen Mijn ontwikkeling was zonder jou niet te verklaren Het rad van fortuin stond in alle mogelijke standen We leveren genoeg in We houden van elkaar zonder voorwaarden Ik heb het met je naar mijn zin In haat…

toen je afscheid nam was je op de vlucht waarheid verstopt doel mislukt lopen in de spinselnacht hak geluid weerkaatst echo op asfalt terug val of antwoord laat me vallen ontwaak in mij je maakt me kapot maar toch voelt het goed jou haat maakt mij zelfs blij verlaat spinselstaat ga mee het is laat elf uur elf hoe lang moet het bloed…

want inmiddels ben ik van steen wat nou been ik vlieg om alles heen ik vlieg door iedereen zaterdag reis ik naar het zuiden en als de koning mij begrijpt gaan ze huilen want alles maak ik openbaar geloof me het is maar een gebaar jullie freaks raakte mijn gevoelige snaar nee nee nee geen gemaar het is laat nee nee nee geen haat…

Het wreedste lijden blij te lijden zonder schuld; De laster, haat en smaad kloekmoedig te verdragen; In ‘t allerliefste leed nog van geen leed te klagen, Zijn vruchten van Geloof, van Hoop en van Geduld.…

Opzoek naar werkelijke zingeving en op een goddelijke beleving gaat het echt gebeuren vannacht en wordt deze queeste volbracht Het gaat zo beginnen Mijn handen die trillen Mijn ademhaling wordt zwaar Ik wil haar beminnen zij ligt ervoor klaar Ik hoor ze steeds praten Het gaat over mij Dat ik het niet kan en dat ze me haten…

Haat koesterde hij voor het onechte,voor de slappe aftreksels zonder werking,voor de al te kleurige elixers van kwakzalvers en leeghoofden. Onaangepast verdreef hij alle demonen van zoetsappigheid uit zijn geneeskrachtige wouden. Een uil nestelde zich voor altijd in de holte van zijn decadente voorhoofd.…

zo was mijn leven en zo moest het zijn, zo was er haat en zo deed het mij veel pijn. toen kwam mijn dieptepunt, the point of no return. toen pas kwam ik er achter dat er ook mensen om mij geven, maar toen was het al te laat voor mij om nog te leven. oceanen van verdriet, van mensen die ik achterliet.…

Haastte je Groette en Bovendien Stierf jij D-u-i-z-e-n-d D-o-d-e-n Daar haat. Zomaar. Opeens Aanleiding? Ontstaat IJzige stilte met Trein in volle vaart Rem erop Zuchtte dan En daarnaast Stierf jij D-u-i-z-e-n-d D-o-d-e-n Met beide benen op de grond. Vast. Zeker Schrijf 'k brieven naar 't gewelf Getikt.…

Liefde haat de vuurzee, ‘t verslindt waar ik om vecht de vlammen slaan hoog, hopeloos ellendig dreigt met eeuwigheid in rook op te gaan. Zo warm, zo intens, zo gevaarlijk vol met pijn kan vlammende vurige liefde nooit meer dieper zijn. Torsende vlammengloed, heet is de fakkel, vurige liefde is vlammen waard.…

Ze hebben aan de oppervlakte makkelijk praten na verbreking, in tegenslag begrijp ik tegenspoed ga mijn innerlijk gevecht nog meer haten. Niemand weet hoe angstig onverwonderd, hoe zonder grijpbare warmte ik mij voel. Niet uit te leggen mijn ogen vol van onmacht fluisterende gedachten bewaken de laatste onweerstaanbaar gedreven wil.…

Soms raken hemel en aarde elkaar domweg vaker dan wolken wolken raken schroeit iets van hoogte als onweer slaan legerbenden elkaar en op de vlucht wat haten ze behalve hun eigen onmacht.…

Wij denken dat het vroeger allemaal beter was Meer blijdschap, geluk en meer gezelligheid Meer zorg voor elkaar en verantwoordelijkheid Niet zoveel haat en nijd en helemaal geen poespas.…

Rechtopzittend in je stoel Je ogen kijken, maar geen doel Er is geen liefde en geen haat Je bent niet blij en ook niet kwaad Ver, heel ver weg ben je verdwenen Je geest is vervlogen met de tijd Er staan mensen bij jou te wenen Maar die emotie ben je kwijt En ver, heel ver weg is het fijn Het is er zo heerlijk toeven Je stapte…

De tijdelijke haat overwinnend. Rillend naakt. Heine citerend. Krijsend omwille van mijn meest geliefden!…

Ondanks dat Mark Twain je haatte blies je de loftrompet over jezelf, terwijl je in diepste eenzaamheid het loodje legde.…

De bultrug kan niet terug wat de hulpverleners ook doen hun methoden zijn te stug en een mega-reddingsboei kost teveel poen Het is allemaal nutteloos geknoei terwijl het arme dier tranend zijn ogen sluit en nog wat krachtig met zijn staart slaat of nog wat water omhoog spuit en zijn noodlot haat Misschien dat het tij nog gaat keren roepen…

Nooit, zou ik hier over heen kunnen komen En toen ik dat tegen je zei, Je haalde je schouders op, er is geen wij Je stond op en liep weg, zonder verdere uitleg En nu een paar dagen later, al mijn tranen zijn op De wonden gaan open, er is geen houden meer aan Bloed druipt in een vloed naar beneden, pijn komt en gaat Samen met verdriet en haat…

plots was er oorlog Moeders schreeuwden om wraak en vergelding - bloed wilden ze zien – wetende dat ze daarmee oorlogen in stand hielden zij dachten aan hun kinderen die het leven hadden gelaten aan man en familieleden toen de pijn binnen drong wilden ze genoegdoening men vocht in feite tegen zichzelf goede mensen voelen opeens haat…