Alle inzendingen over handen

haar handen bevangen door stilte zij wijst geen weg richt zich op aarde waar voetsporen ontstaan, zacht en onzichtbaar haar ogen bevangen door kilte zij ziet transparant verkijkt zich op zijn gelaat nabij haar mond onbevangen blaast schelphuis van verlangen voorzichtig opzij…

over mijn hand kabbelt gedempt een mild gefluister de middag in al zijn luister ruist als oeverriet ik vang het melklicht door mijn venster de koffie geurt dit uur is door geluk verdiept…

Twee handen kregen wij mee. Om het leven door te komen. Werken, strelen, moed geven, Met handen maken wij dromen. Sla de handen ineen. Dat geeft je zo veel kracht. Het kan je steun geven In de donkerste nacht. Twee handen, we hebben ze allemaal, Hou elkander vast. Het is eigenlijk een oud verhaal. Draag mee elkanders last.…

Soms vouwen we de handen tezamen En soms mogen we onze handen dichtknijpen Een andere keer steken we ze uit de mouwen of zelfs voor iemand in het vuur Soms reiken we elkaar de hand of houden we iemand de hand boven het hoofd Dat doen we bijvoorbeeld ook als iemand ons iets heeft toegezegd, ons iets heeft…

lachen een kommetje water in je handen of een pint jouw zachte handen op je wangen handen van jullie bij elkaar handen links en rechts in elkaar overal handen handen handen…

Geen letter teveel het geluk telt er maar vijf het ligt in je hand…

als mijn linkerhand met al zijn waaierlijnen mijn rechter was kwam ik nergens op dit pad zou ik in dubio verdwijnen maar de linker mag niet kiezen mijn rechterhand bepaalt hij toomt de creativiteit waarin links mij zou verliezen twee zijden heeft mijn zicht in aanleg zo verscheiden rechts direct en doelgericht de linker zou ‘t verbeiden…

hees Zij kon niet meer dan knikken Hun houding schuw en angstig Hoe kon zoiets hun leven vullen Dagen geteld en wisselend van kleur Dankzij doorschijnende schaduwen Gestalten werden kleiner Overlopend van welwillendheid Troebel vuil water In stinkende tonnen Daar werd hij woedend van Het werd hem lichter Reeds lang was hij opgegeven Haar hand…

Laat ons met een hand beginnen, we voegen er een dag aan toe, een volzin met een naam erin die we op slag vergeten, tenzij het anders gaat en we snel weten dat we niet voorbijgaand zijn, de kans is klein, want bij het tellen van mijn vrienden heb ik altijd vingers over, en daarom: laat ons met een hand beginnen, we voegen er een dag aan toe…

Mijn hand pas in jouw hand, alsof het zo hoort te zijn. Met mijn hand in de jouwe voel ik me minder klein. Ik zal geen weerstand geven, ik probeer het juist te begrijpen. Dat ik je volgen kan zonder dat je in mijn hand hoeft te knijpen. Al laat je mijn hand soms even los, wanneer je boos of verdrietig bent.…

Mijn handen met boeien gebonden. Mijn hoofd bonzend van smart. Zo had ik nergens rust gevonden. Geen mens die zag ’t lijden. Geen mens die dit begrijpen kon. Nergens vond ik een bevrijden, terwijl steeds meer strijd ontspon. Maar in de diepte van mijn ellende, voelde ik plotseling een hand.…

ik lees je over duimrollend, het standpunt van een paar handen handen ook wel een beetje een mens ik zou willen zeggen ik haat het mij te moeten...…

Mijn handen hebben jou 32 jaar liefdevol omarmd Mijn handen hebben zich 31 jaar geleden in de jouwe gevouwen Mijn handen hebben je 32 jaar verwarmd, verstevigd en getroost Mijn handen hebben onze kinderen verzorgd en bij de hand genomen in de wijde wereld Mijn handen hebben onze kinderen de juiste weg gewezen Mijn handen hebben onze kinderen liefde…

De aarde wankelt als een dronken danser door de piste van vermaak. ...haar ogen zijn de oasen waar mijn hart in juicht om een hand die mij beroert een hand die mij bemint ver van de bewuste wereld verruil ons niet.…

De natuurlijke knuffel Als een truffel fijn geknepen De hand pakte mij vast Hard dat al mijn botjes preekten Ik kan het niet aan Een ontsteking zal ontstaan Doorbreek de handgreep In zachtheid Hard is het bestaan Ze zullen breken Fijn heeft de knuffel voorgoed In de prullenbak gesmeten Door die bullebak geef ik natuurlijk geen hand meer…

Die warme handen, Die mis ik nu zo. Kom bij me terug, Ik verlang naar jou. En naar je handen.…

Met onze handen mogen we werken Om te voorzien in ons onderhoud Vlijtig, maar ook in alle eenvoud Thuis, of om de akker te bewerken. Met de handen mogen we geven Geven van onze eigen overvloed En laten delen in onze voorspoed Hen, die in honger en armoe leven.…

Sindsdien deel ik de tijd, mijn kast en mijn leegte, en het is waar dat ik voor het eerst en haast tot mijn spijt afhankelijk ben, maar ik blijf opgelucht dat het een hand is en geen tong, god verhoede een tong, of een neus, wat neuzen teweeg kunnen brengen, hoe men er in lorren gehuld achteraan moet, nee een hand, lege hand, glad, verlegen…

Jij gaf me je hand en zei dat je er zou zijn voor mij. Ik voelde me veilig en was voor even vrij. Daar liepen wij hand in hand ik voelde de warmte door mijn lichaam gaan Met jou zou ik mijn angsten kunnen delen en er niet meer alleen voor staan. Maar hoe hard is de werkelijkheid?…

Wat is er in hemelsnaam aan de hand met de politiek in Nederland? Terwijl G zijn beruchte haat en nijd spuit en M moeiteloos daarvoor zijn ogen sluit, staat daarnaast een zekere M.…

Het is de laatste dag in mei 2011. Zegt de een: ’Er waren niet veel zonnige dagen in mei’. Zegt de ander: ‘Tot nu toe nog niet!’…

Vroeger was ik als was in je handen. Nu was ik die van jou!…

Grijp maar die hand van God Hij kent jouw zorgen en verdriet Hij wil je helpen op allerlei gebied En is begaan met jouw levenslot. God houdt zijn hand uitgestoken Geef Hem dan ook jouw hand Weet, Hij staat voor jou garant Zijn liefde blijft onafgebroken.…

Eenvoudig als ons handen zijn bij vaal verdriet en gulden feest, zo zijn wij, lieve, met elkaar zelden geweest. Tussen der woorden hovaardig spel, ons handen, zij alleen, die wisten van elkander wel ’t geheim van ons getween.…

Handen smelten geleidelijk weer samen tot een. Opnieuw verbonden samen niet meer alleen. Krachtiger dan voorheen.…

Jouw hand mijn hand simpel twee handen samen slechts een stroompje kabbelend om de rotsen langs de planten omarmend, aftastend koel van buiten vurig in haar kern haar afdruk achterlatend die van drie jaar geleden van drie maanden geleden van over drie dagen misschien…

hoe kan ik van mijn lijf houden of nu nog blij met je zijn het waarom blijft onbeantwoord want oh jij was ook nog zo klein met alle liefde was jij welkom toch nam de natuur 'n ander besluit zo onwerkelijk dit dubbele afscheid ik kan er nog steeds niet over uit…

Die lepe burgemeester Fred de Graaf Deed wat wij allemaal wel zouden willen Een slinkse hand op Maxima haar billen 'Ben ik me niet bewust', verklaart hij braaf 'Geloof me, ik ben nergens aangekomen' En anders Fred, is het mooi meegenomen.…

Toch geef ik jou de hand. Ik voel het grove van de grond. Jouw kas met druiven, het hoekje met de pruimenbomen, die onder stenen zijn verdwenen. Ik voel de tuindersknoken, die nog ergens moeten zijn. Jij zegt met moeie longen: ‘Zo, ben je daar weer jongen? Je moet niet zoveel roken.’ De kamer stroomt weer vol.…

Uw koele handen aan mijn voorhoofd, alle Gedachten die nooit moe van waken branden Bij dag en nacht, zijn kalm in slaap gevallen. Vanwaar de tover toch dier trouwe handen?…