Alle inzendingen over harten

Je hart verloren aan de kracht waarmee de mijne klopt samen één geworden samen leven samen delen samen zijn. Alles dat mij leeft jou leeft ons leeft kent emoties kent liefde kent ons. Het onbekende de verschillen contrasten. Soms onzichtbaar, soms zo voelbaar.…

Is in de wereld van mijzelf niet hoofd maar hart, waar ik mijn ware liefde vindt.....…

het voetbal heeft mijn hart gestolen maar ik heb het al terug jarenlang zat ik op hete kolen nu lijkt me dat humbug ik rende ooit de longen uit mijn lijf vreselijk zag ik er toen uit (geen hart geen longen) een prachtwijf hielp me desondanks vooruit de tegenstander vloog me in de haren geen kam was ertegen bestand mijn vaders hooivork…

Enkel een woord, niet eens een zin, een enkel woord vormde het begin Gevoel op negeer, hart op slot, een enkel woord brak de sluiting kapot Ongeloof, verbazing, angstig en verward, een enkel woord opende mijn hart Jij opende mijn ogen, toen zag ik in, ik sta aan de voet van een nieuw begin...…

hart der leeuwen, mijn mensenhart, - ó mensdom in mijn hart!...…

Jouw jonge hart verklopt oude smart hekelt ernst in diepe lagen, zoekt de humor in de zwaarte wil slechts behagen. Je voelt nog niet hoe getart vrolijkheid in verdriet verstart in wat zij werkelijk ziet en ik voel zacht je hart ja jouw hart... De avond is beneveld.…

Hoe klopt mijn angstig hart! Zeg Fillis, is mijn droefheid dan, Voor u, zo groot een vreugd? - Vergeten...! zo ik u vergeet, Vergeet mijn hart zich zelf! Neen! zo ge u mij ontrukken wilt, Ontruk mij dan het hart! 'k Ging eenzaam in het olmenbos, Daar zong de Nachtegaal. Hij zong. — Maar! welk een droevig lied! Gewis een treurgezang.…

Adem tegen het glas. Teken met m'n tong een hartje op de beslagen ruit. Schrijf je naam in lange letters en veeg het langzaam uit.…

Wat wil mijn hart gehavend? Rust na nood.…

Sprak mijn bedrogen hart tot mij?…

een van die diamantjes, schijnt daar speciaal voor mij Al heb ik je nooit mogen zien, en je niet eens gekend, weet dat je, waar ik ook ben, altijd bij me bent Soms droom ik wel eens, van hoe je nu zou zijn, dan droom ik dat je bij me bent, dat voelt bijzonder fijn Al ben je nog zo ver, voor mij ben je nabij, jij leeft hier in mijn hart…

Als ik uit mijn hoofd ga en afdaal daal en daal tot in mijn hart daar is het zacht zachter dan zacht een warm huis van vlees een baarmoeder van rozerood als ik luister voorbij het ruisen van mijn bloed voorbij het bonzen van mijn hart hoor ik stilte, meer dan stil dan onhoorbaar geluid ruimte die me omsluit duisternis verlicht…

En staren op uws dichters blos van schuld: Gij gloeidet met mijn gloeiend hart tezamen, Van ú blijft altijd mijn gemoed vervuld: U zal ik loven onder duizend namen!…

Maar ‘k vond, tot wie ik mij wendde, Slechts harten van ijs en steen. Toen stierf mijn geloof van vriendschap, Mijn hoop en mijn liefde verdween. En, zoals mijn hart toen haatte, Zo haatte er op aarde nooit een. En sombere, bittere liedren Zijn aan mijn lippen ontgleên.…

haal de branding uit de vaart laat de golven maar stranden geef je hart niet meer uit handen laat het tij de rust weer keren laat je voeren met de stroming mee geef je over aan een kalme zee laat een schelp je innerlijk beroeren haal de echo uit je oren laat jezelf weer horen…

gespitste oren passie vormt een verendek van woorden die ongehakkeld de vrijheid vinden en geademde antwoorden ontmoeten - het doet mij slechts vragen om meer je ogen ruimen al snel een plekje voor me ik schurk me naast je en reik met aandacht raak je zacht - je bent dichterbij dan verwacht - en met enig pleinvrees betreed ik je hart…

Herinneringen koester ze diep in je hart Beleef vergeten momenten voor een nieuwe start Met weemoed een glimlach wordt vroeger vandaag Maak van heden de toekomst zonder gewetensvraag?…

De draad al tijden kwijt Enkel druk ik twijfels uit Gevoelens overrompeld door spijt Nooit voelde ik me zo uitgebuit De ooit zo dikke draad Is langzaam afgebrand Ooit in onoverwinnelijke staat Niets leek er aan de hand Gevoelens zo gestorven Over en uit met onze smart De draad lijkt nu echt bedorven Ooit de draad naar jouw hart…

Schuldig kijk ik naar boven maar je opent je ogen en lacht jij zit met mijn hart in je handen wist je dat? fluister je zacht ik kleur en staar in de ruimte voorzichtig streel ik door je haar hoe vertel ik mijn lief over dromen als hij er altijd al was, daar waar ik mijn geheimen bewaar.…

eenmaal ontkiemd in het hart doet levenslang beminnen de wortels van haar start zijn niet meer te ontginnen…

Wanneer we van de ander proeven En we het verlangen voelen Om één te zijn Is daar de drang om te vliegen En te genieten Van dat ene moment Als de ziel de ander herkent Wanneer je voor de ander staat Met lege handen Zijn voor een seconde Angst en koude verbannen En je voelt de leegte Tussen twee harten Wanneer liefde aarzelt Op…

Als ik je hand op mijn hartje leg Dan voel ik me zo fijn Want ik leid je dan de weg naar waar mijn geheimen zijn…

in rusten zonder tussenpassen streel ik zacht de kleine stukjes dood die niet meer willen helen in het raken ben ik vergeten hen weer levend te maken te bezielen met de extra hartenklop herstel wil melker 07/07/2022…

natuurlijk spreekt zij beknopt maar bloemrijk de zin die het hart opent…

liep tegen mijn docente op met wie ik iets begon van haar - die ik bij naam hier noem - heb ik een hoop geleerd vol overgave mij bekeerd bij hoofddocente Bloem zij gaf me in haar eigen tijd zelf les in niet-verbleken zij sprak na elke hemelbreuk het hart te laten spreken…

als ik jou in woorden kon vertellen hoe ik over jou denk hoeveel ik van jou hou, en als jij in mijn hart kon kijken en daar zou zien dat er maar een naam staat die van jou.....…

Hart, gij zijt vrij; gij waart om niets beducht.…

ik ben omgeven door populieren en in mij stroomt een rivier ingetogen, door vleesgeworden land van papier er spiegelt een wolk in tegels aan mijn onderhuidse muur ook zou er een trein komen die weer vertrekt om het halve uur mijn hart lijkt op de brug die ooit beide oevers verbond; verblind door de zon toen die nog aan de hemel…

Je hart verscheurd Een muur om je heen. De ratio spreekt Je zachtheid verdween. Nooit wil je meer voelen Dat gevoel van verdriet. Door liefde bedrogen, Nee, dat wilde je niet. Een hart vol met angsten. Door niemand gekend. Je gevoel kan niet stromen Wordt telkens geremd. Maar misschien is het onzin, Verbeelding, gewoon.…

In de grote buik van mama Was het eigenlijk al besloten Maar nu ik je in het echt heb mogen zien Heb ik je voor altijd in mijn hart gesloten…