Alle inzendingen over herinneringen

En ik herinner me Hoe zowel blad na blad Als traan na traan Langzaam de winter aankondigden. Afvallige gratie en Scheidende schoonheid op de achterbank Nog altijd trekt jouw naam, jouw geur, Aan mijn hart zoals je aan mijn haren trok. De mooiste herinnering aan die felle zomerzon En hoe ik klaprozen voor je plukte.…

voort in stille echo's en zachte fluisteringen die als echoënde spiegels zijn ingebed om ons te herinneren aan wie zij zijn door wat zij met en voor ons betekenen…

De vermoeide reiziger pakt zijn valiezen Heeft nauwelijks moeite met het kiezen Neemt mee zijn gedachten en zijn geest Laat hier: de herinnering zoals het is geweest.…

"Photo" beeld moment levenstijd fractie licht In archief voor eeuwigheid vastgelegde sluitertijd door en in herinnering subjectief vergroot naar oneindigheid.…

De herinnering voor iets waar heel mijn hart in lag. De pijn die ik onderga, de bodem die daar is. En nu kan ik alleen nog maar afzetten.…

Door woorden op papier gevonden Door woorden op papier verloren Herinneringen verkreukeld Jij heb het niet als volwassene aangepakt Maar het heeft mij wel als volwassene aangegrepen.…

In de tuin van mijn herinnering, Pluk ik de bloemen van ons verleden, En langzaam wakker wordend, Zie ik door de troebele zee van tranen mijn lege handen....…

Zien oude mensen Herinneringen, De werkelijkheid met Een geschiedenis Verloren wanneer deze Afbrokkelt Personen vervagende Contouren De wereld wordt vluchtig…

meer is er niet een weg, een bruggetje en dan het fluisteren van de bomen misschien het blaffen van een hond herinnering als ver gezelschap van oud-geliefden op afstand lopen zij het niet meer in…

je bent al lang gevlogen maar je donzen veertjes dwarrelen hier nog steeds de mooie herinneringen koester ik warm als een dekbed vol van jou…

Herinneringen van mooie en verdrietige momenten. Door verleden en heden als ketting tot een geregen.…

Grijze verledens ontwijken mij angstvallig En verstoppen zich in de loopgraven van mijn herinnering en laten als dank voor het aangenaam verpozen De eigenaar de schillen en de dozen…

Een geur van herinnering is het zoeken naar een houvast. Als je het vindt, hoe mooi kan dan het heden zijn. Waarin je hart bemint en alles diep in je, vol van liefde zingt.…

benen lopen in en uit dragen tassen vol herinneringen nu jij bent weggegleden is de ontmanteling begonnen van daar waar het ooit begon…

Mag ik u als schilderij in monnikspij zo kwetsbaar als een net ontgonnen tekening dan zet ik u op aarde en ben eindelijk vrij wanneer ik leef in uw herinnering.…

We leven in het verleden en anticiperen op de toekomst Nu gaat steeds aan ons voorbij Wordt een herinnering We hebben geen tijd…

Zijn zee van zijn Wat hij in leven dacht te zijn was slechts een druppel schijn wat hij in wezen was was veel méér oceanen vol meer nu koester ik enkel nog de mooiste herinneringen en zijn as…

in een achterbuurt in een slum van Cape Town in een grot van de woestijn waar je woont daar ben je voorbereid op tegenslagen daar liggen herinneringen aan je onzichtbaarheid opgeslagen…

Mijn broers, die zijn gewoon uniek: schilden, wasten, schepten kolen voor een kleine zus altijd sympathiek jouw hand in de zijne verscholen Volgen kon je hun spoor geschreven in het levensboek gelukkige herinneringen die je regelmatig op zoekt Deze band gaat nooit teloor gevormd door het nagelaten spoor…

voor eeuwig naast elkaar van links naar rechts ik wil niet naast hem moet echt naast haar omdat ik op haar ben hij is slechts eentje achter uit de klas en zij is blond met een lieve stem hij gedraagt zich echt waar als een gestoorde freak en met haar wil ik vereeuwigd worden en lukt dat niet dan sta ik toch maar mooi voor altijd in…

Geloof de verborgen pijn in mijn ogen open, verlicht, liefde..buiten de werkelijkheid zodat ik haar kan zien, haar warm in mijn armen kan voelen vergeven, dat zoveel sterker dan het alleenzijn is mijn hart dat weet, mijn oordelen ze hebben mijn herinneringen pijn gedaan ik herinner de ademloze momenten diep bewogen terwijl ik 's nachts…

( Een herinnering ) De stilte hangt in de Dood van kalende takken De vogels zingen zo frivool niet meer Ik mis de smaak van een nieuwe lente en wist niet of je nog komen zou Je foto’s zijn verkleurd in de schemer der herinnering De kamer is verlaten, het bed ligt er onberoerd Ik veeg mijn tranen van een versteende vloer…

Mijn handen met een verleden van meer dan dertig jaar geleden herinneren zich jouw vreugde nog dankzij dat nieuw joch.…

Soms is het net alsof ik iets heb gemist de tijd is onverbiddelijk in haar voortgang zijn herinneringen uit mijn geheugen gewist totdat ik ze toevallig weer tegenkwam jeetje, is dat al weer zo lang geleden?…

ben jij ins ons hart en weten toch zijn het de herinneringen aan de gelukkige tijd van samenzijn die ons een glimlach doen knipogen naar jouw stad achter de wolken…

Nog steeds als een herinnering die elke schaduw koud en vreemd maakt ben jij mijn dood die wacht en kijkt hoe langzaam de angst mijn ziel opeet…

Voor een ogenblik, dat mij fel bekoorde, Martelt eeuwig herinnering.…

Ik ben het , met die lach, met dat open hart Ach, je bent sterk, maar zo eenzaam, zo hard en zo ongelukkig Neem me toch terug want ik ben het; die vage herinnering aan wie je ooit was.…

Vogels troepen samen en jaar naar jaar vliegen weg in niets in herinnering gedachten van stilte want zwijgen is nog steeds goud zij gaat voor zilver…

rode afdruk van je zoete kussen op transparant van liefdesbrieven giet ik in het glazen hart van de papier presse zodat verwaaien van herinneringen tegengaat…