Alle inzendingen over hoge bomen

Ach, was ik maar de wind door hoge bomen gevangen dan kietelde ik hun kruin met een briesje van verlangen...…

Een hoge boom, als beeld van trots Hoge bomen, ze kijken op ons neer Soms heel oud, honderd jaar of meer Een sterke boom, vast als een rots. Wij zijn ook wel eens trots in het leven Denken niet aan mensen om ons heen En menen,“Wij redden het wel alleen” En voelen ons ver boven alles verheven.…

Kom niet onder hoge bomen, kleintrotse, die niet lijden wilt.…

Hoge bomen vangen veel wind ze staan daar te dromen tot iemand ze vindt en bij ze zal komen met bijl en touw bewapend hakkend in het taaie vlees de mooie stam gehavend voor houthakkers een feest hoge bomen vallen diep eens trots verheven een plof en iemand riep hij kon niet tegenstreven diep teleurgesteld ligt hij neergeveld wie…

Pluizige katjes groeien in hoge bomen spelend in de wind…

Denk ik aan mijn stee, hoor ik "de hoge bomen" en krijg kippenvel…

Hoge bomen Naar beneden gekomen Eind aan dromen. Uitgevlogen Eruit gevlogen.…

bomen vangen wind Er waren toen geen hoge bomen…

De hoge boom is van wortels tot aan de top omhuld door klimop: die grote, sterke reus strekt wanhopig zijn armen uit.…

Wat lawaai en boze dromen ongevraagd gekomen vragen om wat rust onder hoge bomen. Dus dit weekend wandelweer, graag wat stilte, meer niet meer.…

Kom niet onder hoge bomen, kleintrotse, die niet lijden wilt.…

Jij bent de wind in mijn hoge bomen Jij bent het meisje uit al mijn jongensdromen Jij bent het beste wat me ooit is overkomen Ik wil je nooit meer kwijt.…

De hoge bomen, de okomtochbomen verkommeren in jouw jamaartuin. Ze zullen niet meer bloeien, geen bladeren meer dragen, geen liefstewater valt op hen. Het wordt een droog seizoen. Er wordt een jammerbos, een beeld van zandverstuiving.…

Ze zingen niet ze krijsen zich een vooravondconcert forte & fortissimo Ze hebben geen noten op hun zang Hoge bomen hun pleisterplaats Voor koude nacht en vroege ochtend Bij het eerste licht vertrekken ze Verrekken het te zingen.…

aan de rand van de dag ligt stil gesloten en ingekeerd een glanzende scherf op bruine aarde zij spreekt een taal vogelstemmen in hoge bomen verstommen iemand loopt voorzichtig door het woud wie is nog hier en wie is al weg…

Wat verderop een houten schuur waarover hoge bomen bogen, daar, onder toezicht van een kip, heeft zij haar echtgenoot bedrogen.…

Je kent dat spreekwoord over hoge bomen? Hij staat op internet, in elke krant, om zijn verhouding met z'n adjudant, en zocht op een kazerne onderkomen. Daar kan men in het leger wat van leren, want Jack de Vries kan recht èn schuin marcheren.…

nog stormde je niet terwijl ik met regen kou uit buien haalde de hoge bomen bogen al hun takken bladerloos in jouw ontkennen jij speelde wind ik regende het kind pas later was orkaan de veel gevraagde prater…

Door het bos loop ik te dwalen Hoge bomen bij elkaar Hun toppen laten een straal van Zonlicht door die flitsend tussen takken Het gebladerte verwarmt Met de stappen die ik zet Voel ik de schaduw dan de zon Mijn ogen toegeknepen Laat ik mij als een kind zo vrij Weer draaien in de wind en droom Een toverpracht van kleuren Doen al mijn twijfels…

In een plas, die een hoge boom als in een put zover weerspiegelt, -‘t loof laat haar bewegen-, die aan elke kant een ander uitzicht biedt, die de maan op de grond, de wolken op de straat, kan laten drijven, daarin wil ik me verdrinken, in haar diepte.…

Benieuwd, wie strakjes hier het spits afbijt, Want Arjan hangt zijn lier aan hoge bomen. Welke poëet ook uit de hoed zal komen, Zo’n hobby kost een zee aan vrije tijd. Een AOW’er zal het niet gaan doen, Die heeft het razend druk na zijn pensioen.…

Een beetje zon al die schuchter schijnt op een vroege merel in vrieslucht - een gebaar dat niet duurt - maar terwijl hoge bomen nog slaapvoeten hebben dringt het sap naar de stilte woorden barsten open van weemoed en verlangen naar lente. Uit: Kristallijn, p.19…

een beetje zon al die schuchter schijnt op een vroege merel in vrieslucht - een gebaar dat niet duurt - maar terwijl hoge bomen nog slaapvoeten hebben dringt het sap naar de stilte woorden barsten open van weemoed en verlangen naar lente. Uit: Kristallijn, p.19…

Hoge bomen wensen de hemel. Reiken. Ik zit achter het twijgenraamwerk. De zon verstopt zich achter de huizen. Een blauworanje spiegel schetst de mooiste beelden op mijn netvlies. Op de tafel ligt poëzie.…

Daar in de verte tussen hoge bomen onbereikbaar voor onze dromen het stilstaande witte paard zo sierlijk onbewogen de rug lijkt grauw daar bij de vaart mistig in de wintermorgen we hebben dikwijls overwogen of het een mystieke schim was of een hoefdier met een staart.…

we varen op het Narrenschip het is een dwaze dag als we ons overgeven aan stuurloze stromingen de stuurman sleept ons met de pollepel naar zijn tijd kunnen worden die je nog niet bent kunnen komen waar je nooit eerder was de hoge boom als mast zien zover het oog reikt…

Men zegt wel eens "hoge bomen vangen veel wind" Ga ik er voor staan waai ik bijna omver Ga ik er achter staan waai ik bijna uit mijn schoenen mensen kunnen soms toch de meest onnozele spreekwoorden bedenken (met dank aan Eli het buurjongetje)…

In blad van hoge bomen zie ik je hand, bewogen door de wind wuivend naar een kind. In wit van wolken zie ik je ogen, kijkend naar beneden met een milde blik. In waaien van de wind hoor ik je fluisteren, met een gevoel van rust blijf ik ernaar luisteren.…

waar de hand van een mens beider oevers met hout verbindt ontwaart men ook sierlijke snaren die tezamen als verheffend instrument door waarneembare trillingen hoge bomen aan de overzijde bemint en iedereen in het stromend water zelfs de eeuwige beweging herkent…

het dorp lag stil in 't zonlicht boven haar de schapen in de weiden ter linker en ter rechterzijde met middenin een hoge boom een zilverpopulier met haar kornuiten de vogels ik luisterde en hoorde ze buiten uit volle borst de bloedhond weg fluiten…