Alle inzendingen over hoge waarden

De lege plek was snel weer opgevuld door een vaas met tralies, toch leeft jouw gemis terug in de zwaluwen van deze lente ‘k heb er nog geen 't gezien, een zwart met wit bedekte vleugel die al jagend op insecten mijn beeld van jou zal gaan vervagen zes scheppen zwarte aarde een kiezelsteen en een oude spijker en verder niets meer van waarde…

alleen maar gezond zijn de woorden spelen in het rond zoals de lach van goud zoals de dag die eindigt en opnieuw begint met dauwdruppels aan het gras vers opnieuw geboren hoor lief je kunt het horen zon lach nog een keer naar mij zoals een speelplaats klinkt als een schommel die wipt omhoog en omlaag dit is geen duisternis maar goud waard…

Laat elk mens elk kind, elke baby, elke foetus elke jongen, elk meisje, elke vrouw en elke man: laat ze in hun waarde. Dat is de grootste schat in het hart van elk waardevol mens. Laat iemand in zijn waarde, is mijn grootste wens.…

Dan stolt de tijd en zien we wat er echt van waarde is: de liefde die gegeven is, ontvangen en herkend in kleine dingen.…

Ik wist niet, dat ik jouw liefde waard was, maar nu dat de tranen van geluk en dankbaarheid over mijn wangen biggelen, weet ik, dat wij een speciaal moment deelden; wij hadden het samen.…

Zo vaak ben ik verdwaald in enkel hoge woorden maar wat er echt toe doet, een warme ochtendgroet heb ik toch soms vergeten.…

in het koude licht van een zonloze dag verraadt de vaart toch glans geen vogel, die de lucht verplaatst slechts een zuchtje oude wind dat niet verjongt, maar korte windsels spint rond ’t vroegste en het laatste maar aan de waterkant vergroeit het riet met onze metaforen, van te voren al gespiegeld aan een blauw vergeet-me-niet van…

Mensen die pijnlijk zoeken, wat ze hebben verloren, ervaren wat waarde is. Van vriendschap. Van gezondheid. Van trouw zijn, aan de liefde, in ons leven. Wie eindelijk gevonden heeft, ervaart wat de waarde is, van geluk.…

schipperen is soms geboden net als het verschuiven van de boel of het beetje bij beetje bijdraaien van de bitterheid een kwartslag of zo een volle tafel met rekwisieten biedt ruimhartig plaats voor een ander verhaal loslaten is geboden overstijgen de kunst net als je aanraking is alles van waarde mooi genoeg…

Een eindeloos schudden Aan kale takken de munten Nog steeds niet gevallen De kippen hebben Geen veren meer van de kat in de zak en de as van de hond wordt gebeten Een kwartje en dubbeltje niets Meer waard de duivel Schijt steeds op De hoop is hoog en reeds lang vervlogen Alleen de portemonnee werd groter!…

Men gelieve vaderlandse poëzie die duidelijk niet voldoet aan internationale normen en hoog verheven waarden te behandelen gelijk bellettrie Lezen mag met likkebaarden evenwel onder gepast betoon van correcte omgangsvormen Men denke aan verhelderend knipogen naar delen van hogere bourgeoisie…

Een eigen plek een schuilplaats op het land op water of hoog in de wolken van bescheiden naar riant waar ook ter wereld wonen een mensen waarde ergens thuis zijn is meer is een gevoel de binnenwereld bij de huismus als bij de zwervende zijn wie je bent verbonden vertrouwd en welbeschouwd het fundament thuis dat ben jij.…

Sinds Nederland de euro binnenhaalde Heb ik de wereld aan cafés bezocht Waar ik dan voor een glaasje geestrijk vocht De waard opeens het dubbele betaalde; Wat mij als brave burger zorgen baarde. Ik dacht: waar zijn de normen van de waarden?…

Laat de mensheid weer geloven In dat woord - vol met zachte zin - Laat zijn waarde nimmer doven Voer het weer hoog het vaandel in Laat de aarde weer gaan draaien Om dat woord - vol van eeuwig roem - Laat zijn zin niet overwaaien - Het heet Vrede dat ik hier noem…

Beleef noord Nederland waar iets gaat boven niets, geknutseld laagland reikt van monnikshand tot euro zeedijkhoogte, waar herenboer zijn zweep liet knallen over dikke paardenbillen. Manshoge terpen afgeroomd tot nederpolderpeil. Bedijkt en veilig schurken kleine eeuwenhuisjes zich tot dorp langs lang bedwongen diepen, kaarsgelijnd…

slaper met je stille ogen De lente is je vriend Sprankelend zijn je dromen Jij wilde vogel met je schalkse lach Onstuimig in je zomer Krachtig in je vleugelslag Jij mooi mensenkind met je eigen lied Helder in de herfst Zoekend naar je eigen stem Jij lieve, kleine engel Als sterren in de winter Meedragend in mijn hand Dag vogel, hoog…

Hij wordt niet serieus genomen de lat van mijn vriendin hij wordt door haar misbruikt mag, zal het háár schikt, komen. Ze kan hem niet verdragen behalve als hij klusjes doet met haar winkelt of uit eten gaat en intussen bij mij zitten klagen. "Hij praat zélf, maar luistert niet goed heeft geen gevoel en geen begrip nog even en ik zal…

Ineens Welt het gevoel in ‘t lichaam op Het is weer tijd Je moet het kwijt de sanitaire stop die je bevrijdt Er is geen onderscheid in Hoog of Laag voor Rood of Groen Gewoon of kouwe kak Ze leiden allemaal aan de zelfde plaag Ze moeten het allemaal doen Op het gemak De rangen en de standen vallen weg Als “het” moet worden uitgevoerd…

temidden eindeloze snaren het hartverscheurend zingen jouw strelende vingers tedere melodieën dat me doet denken aan de milde wind die waait boven de blauw zilveren golfjes van de wonderbaarlijke rivier het lied van stil vertrouwen met tegenwind van een boot op hoge zee in nood en wilde maat terwijl de cijfers van…

Hoge bomen vangen veel wind ze staan daar te dromen tot iemand ze vindt en bij ze zal komen met bijl en touw bewapend hakkend in het taaie vlees de mooie stam gehavend voor houthakkers een feest hoge bomen vallen diep eens trots verheven een plof en iemand riep hij kon niet tegenstreven diep teleurgesteld ligt hij neergeveld wie…

vanmorgen, heel vroeg, viel de lente duizelingwekkend in mijn tuin de zon was al warm en plantte lichtzaadjes in het gras die speels tot aan mijn navel kropen ook op de bomen, het raam, het verste geluid en op jouw schouders, je hals, je buik ik glimlachte toen je vroeg of ik zo wilde blijven liggen gewichtsloos uit jouw adem…

Een Hoge Hoed en gestreept gras langs zijn kuitbroek geen blauw oog te zien achter de schutting Marjelle draagt graag botten naar haar hooizolder op roze pantoffels schuift zij door de wintertuin Mondjesmaat wankelen haar manke afdwaalkinderen citroengeel verpakt in glas, aas voor haaien Fijngestampte wurmen mengen zij met brood…

Zware hoge berg Het was zo zwaar als lood De trappen leken van ijs De lucht van sneeuw De mentaliteit was laag Zelfs te laag voor mij, Want ik leek net een oude opa Mijn conditieniveau was sloom Al dagen zat ik op een fiets Waar ik werd voorgetrokken door een vriend, Maar vandaag kon ik de hoge trede Van het hoge gebouw Niet beklimmen…

het staren boeit hem hoe het door straten wandelt en herbegint als een licht geroezemoes de reis die hij alleen moet maken, verdonkert in een eindeloze vlakte met zijn denken er tegenover en waar alles zo ontzettend groot is, dreigt uiteen te vallen tot het herbegint zich langzaam weer inlijft met spoorzoekers en vleugels…

Regelmatig Zoals het hoort Het vers vlees dat ligt verscholen in de krochten dichtbij de ziel dat ongevraagd de toestemming geheel ontbeert Stilte werd juist op dat moment zonder permis- sie, ongevraagd veel te snel, te hoog, opgevoerd…

Kom niet onder hoge bomen, kleintrotse, die niet lijden wilt.…

Soms, zitten mijn tranen zo hoog, soms hoger dan de regenboog, slik en slik ik weer doe ik telkens weer. Soms zitten mijn tranen zo diep zo diep dat niemand ze ziet dan slik ik, en slik opnieuw vanwege de pijn in m'n ziel.…

believen omgeleid haar linkerboezem ten bate voor de handel de penningmeester, haar rechter boezem ten bate voor de afgronddiepe commercie, één twee, iedereen deed mee, uitzonderingen daar gelaten ze vocht als een koningsleeuw; voedde zich met zijn honing ademde de adem van een witte duif huppelde als een ree, zong met één rechter long, de hoge…

------------------------------- uit: 'Op de hoge', 2003.…

Hij schat het pad dat voor hem ligt in als klimop en richt zijn blik met vastberadenheid naar voren voetje voor voetje volgt hij eeuwenoude sporen die leiden naar het wijde zicht vanaf de top zijn wens om daar te komen stuwt hem hogerop van rust of stijgen met beleid wil hij niets horen de stenen die hem storen tuimelen verloren waar luide…