Alle inzendingen over hoorbaar

Bloedrode beuken pronken met toch ergens iets verdrietigs hoorbaar als hun vruchten onverstoorbaar en gestaag weer op de bodem vallen…

hoogst intieme relatie die je de adem beneemt wie zaait zal oogsten rijk aan groeikracht voor het eigen karakter omrankt een fonkelend spoor waarin verdriet en vreugde elkaar afwisselen bloesemrood wekt de aarde ontvouwt zich de oogst tussen lippen die je het leven schonk liefde is de spil van alles het allerschoonste geheimnis nauw hoorbaar…

jouw lentestem heeft zich genesteld als een zichtbare druppel levenswater ontwakend als wijsheid in de ziel van het eeuwig dromende vlinderkind reizend met de wiegenwind op de ondoorgrondelijke zo wonderlijke weg in een verscheidenheid aan vragen, schemervlagen in de stilte hoor ik je nog zingen door tonen van liefde die in…

De aardse stilte; luid en duidelijk hoorbaar voor dove kwartels…

De eerste druppels sisten bijna hoorbaar op de verdroogde grond…

voor mij passeer je in gepolitoerde zwarte lak je witte rok klokt achter mij na je thuiskomst, nestelt dag lieve hand, lieve arm als je even langszij komt kust op mijn hoofd, rillingen hoorbaar in de aanslagen blond valt het licht, fragment van een jonge avond hoorbaar de nieuwe vogels door het glas, in akkoorden…

Een vlokje van koude sneeuw Smeltend in een warme hand Hoorbaar in elke eeuw En vloeibaar de palm omarmt Kristallen die helder verdwijnen De drup die de hand verlaat De regenboog die gaat schijnen En met volle schoonheid weer gaat Een vlokje van koude sneeuw Die alle kleuren draagt Hoorbaar in elke eeuw En ons met het prisma behaagt…

De kantelpoort klikt hoorbaar dicht verbluffend licht valt op mijn gezicht ongelooflijk wat voor een oogverblindend wit is dit…

Er is geen enkel excuus dat niet diep in zich een weifelen draagt een dienbord waarop glazen nauwelijks hoorbaar beven…

piano hele halve zwartwitte bespeelbare toetsen sleutel in hoorbare noot weerklank tonja 16.07.03…

Winter hangt nog aan takken Vorst haakt al aan knoppen Hoorbaar van lente:het kloppen aan de deur nog geen geur Voelbaar de bries die van lente spreekt.…

Jij die mij doorleeft En mijn gesleten Gevoelsoppervlak tot Een rimpeling brengt En met nauw'lijks Hoorbare vleugelslag Licht brengt dat het Donker in mij aanraakt En verdrijft…

een kakafonie aan kleuren maakt stilte hoorbaar laat schone schijn verdampen in de ziel van verlichting waar zij dansend op de einder schittert in de schaduw…

aan het einde van de wind daar waar alleen stilte hoorbaar zal zijn wil ik je ontmoeten om samen in alle rust te kunnen genieten van wederzijds aangenaam tot de late avond ons vloert…

is er een seizoen dat zoveel stilte in zich draagt dat het tumult binnenin hoorbaar wordt een landschap waarin zoveel liefde groeit dat de dode niet verdwijnt haar tot leven roept…

het zwarte silhouet ploegt voren in het water de maan erboven onverstoorbaar soms zou je schilder moeten zijn en schrijver en zanger om te weten van licht dat hoorbaar golft…

de vreugde was kortstondig ze spleet het meer en de kristallen stilte duizendvoudig tot ijle rimpeling van leegte toen viel weer stilte hoorbaar als een waterdruppel…

Zichtbaar tastbaar hoorbaar lief instilte zwijgend samen zijn ontmoet ik jou in spraak en onverdeeld genieten verzwegen pijn samen aarde samen leesbaar zijn.…

Eeuwige word je genoemd - Jij die mij doorleeft En met nauw'lijks Hoorbare vleugelslag Mijn gevoelsoppervlak Doet rimpelen - Jij die in mij het licht Brengt dat het donker Aanraakt en verdrijft…

dichter bij de schaduw achter de echo was ik niet eerder geweest, in volstrekt voltooien zonder nawoord noch hervinden ook al is de geest vervlogen de fles voorgoed gebroken zo hoorbaar had ik het stilzwijgen nog niet eerder verstaan…

onder de oude notenboom vertellen wij elkaar familieverhalen beschenen door milde nazomerzon in opkomende avondnevel zijn even voetstappen hoorbaar van de twee die niet meer leven zacht zweeft een Memento…

de stilte is hier hoorbaar door onzichtbare vogels ‘t nieuwe leven sluimert in de dood van het woud in de groenbemoste lijven van gesneuvelde beuken wadend door een dik bladerdek is ‘t fel bonzend hart hoorbaar of is het een ver gerucht van vale paarden en ruiters van rovers gedoemd te dolen in dit eens zo gevaarlijke oord een…

ze vieren het gelezene als dagelijkse bezigheid in het verborgene van de anonimiteit in zichtbaarheid niet aan te zien hoorbaar getikt slechts clandestien ze dolen onnozel rond zonder enige kennis bepalen hun ranglijst door kwaliteitsschennis…

Zweefmeeuw Neem me mee Hoog met vleugels Jouw schreeuw is hoorbaar Voel je altaar witte dons Geef mij rustmomenten Levenslust Spons mijn stilte Kust mijn nieuwe horizon.…

Ik, fijnbesnaard als ik ben altijd lichtvoetig en toch hoorbaar, maar dan op mijn manier adrem als ik ben en o zo leuk, om je te bescheuren en dat altijd op de juiste momenten -zie ze eens allemaal lachen- wat zou de wereld zijn zonder mij ik praat nu vanuit de heup of misschien wel lager...…

Geritsel van bladeren hoorbaar door het open raam. En bij tijd en wijle een verdwaalde stem. Alles lijkt doordrenkt met leegte. De dingen hebben geen naam en het is alsof ik er zelf niet ben.…

water is er maar is er niet levensvocht eeuwig op zoek naar identiteit beweging maakt hoorbaar bevriezing hanteerbaar verdamping zichtbaar verdunning smaakbaar overal en nergens altijd onderweg water wonderbaarlijk onmisbaar…

Mijn hart klopt hoorbaar in de zwarte toren, boven de straten en haar dof gerucht, en 't hijgt in zwenkende en geknotte vlucht en klaagt in klamme duisternis verloren... Mijn harte weeklaagt in de zwarte toren, al zijne smarten in de jammerlucht uitwenend in een lange stervenszucht, en weer tot nieuwe jammerklacht herboren. Hoor!…

Het mooiste gedicht is wat ongeschreven blijft, voor eeuwig leeg en wit ligt in een smetteloos heelal, zo zuiver als windstilte in het riet, zo ijl en hoorbaar als een opmaat rust aan de muziek vooraf… en niets daarna volgt nog.…

waarin tederheid is wolken het maanlicht versluieren de stilte hoorbaar is in de zijden nachtlucht waarin woorden niet kunnen zeggen hoe zacht de ontmoeting is liefde is het woord wij zijn een in een onmetelijk heelal en enig voor elkaar…