Alle inzendingen over houten priem

Ik ben in bergen geboren Uit gletsjers gespoeld Van mijn bossen geen sporen Geen groen of hout meer gevoeld Ik ben aan stromen ontnomen Loop als man door de steden Ver van wijkende zomen Akkers als vierkante kleden Ik ben verdwaald ben te oud voor dit leven Horende doof voor het zomers alom Naar zee met de steven, niet meer Naar…

Terwijl jij een bout hier zit te draaien Lig ik heimelijk jouw vrouw te naaien Staat er op de wc-deur genoteerd Van het postkantoor en geënerveerd Retourneer ik om brieven te sorteren Tot er een rekel komt met een vingerhoed Op zijn neus die een vraag laat resoneren: Wat is gehakt uit hout en verdoet Zijn geld bij de hoeren op de wallen…

't Is zoet je tael, het zweijmelt allemael Maer als je 't mij vraegt nèt iets te banael 'k Zou willen dat je kluunt op hout en stael Met vuurwerk - dàn pas wordt het een verhael!…

Geweld en terreur; mensen en noden duizenden doden alles in rouw en verdriet krom gebogen Het mensenhart is verduisterd met kwaad dat brandt als zout in een wond Kerstmis komt eraan; mistletoe en dennengeur voor het hout gekruiste raam zien we de kaarsjes staan Het stralende licht van het kindje dat in de kribbe ligt voor een nieuwe…

ze schreeuwde woorden met van die scherpe klanken die snijden in je ziel waarvan het bloed al lang vergoten is omdat de inhoud niet helemaal beviel aan stem verheffen heeft ze nooit gedaan de toon ging uit pure nijd de hoogte in en mismaakte zo effecten die al hout sneden in doelen zonder smoelen we beperkten ons tot klein publiek…

zonder bewoning verwordt elk huis tot nutteloos krot lucht opgeslagen tussen hout en steen met blinde ogen die vol schaamte bijdragen aan het hol geraamte van dode kamers die zich gelaten schikken in het niet te keren lot het huis valt ten prooi aan de schimmel en rot; spinnen en zelfs kakkerlakken moeten bij gebrek aan voedsel wel…

In het woud Staat een boom Oeroud Van het hout Maak ik een trap Naar de hemel Naar de heer Terwijl ik bouw Kijkt hij op me neer En lacht me stralend toe Dan klim ik omhoog Naar de hemel En ben ik bijna boven Dan kan ik het vreugdelicht zien doven De heer zet de trap in brand Ik stort neer Naar beneden Waar ik zacht beland Alleen door…

statig en majestueus, machtig en muistil door lengende nachten en de morgen kil grotendeels het blad al kwijt Een mistige blik over het gesluierde park een vijver werpt het spiegelbeeld de twijgjes hebben hun elan verspeeld vallen dor in de tanden van een hark Zijn makkers in de bomenkring zien zwijgend de nieuw gevormde ring rond het houten…

Buiten is het guur en koud, hier binnen is het lekker warm, bij een vuur van knappend hout. Regen en wind geselen de ruiten, ik ben blij dat wij hier binnen zijn en niet daar buiten. Met jou samen op de bank, zachte muziek een boek en een warme drank. Dat is pas een heerlijk leven en zo vergeet je deze koude herfstdag even.…

Groene kleuren zwermen om je heen Je gaat naar daar, Alleen, Je staat daar met de kaars in je hand Je bent niet tegen het geelrode bestand Vuur teert op het zachte hout De knettering, je voelt je oud Je weet niet wat je ziet De hitte voel je niet Steek jezelf in brand Sta niet domweg aan de kant Zorg dat je je niet verbrandt…

karpers zoenen aan de vijverpond traag bevaren gouden schubben met open mond de cirkels rond tot malse regen kringen maakt van rimpels die weg deinen een houten bank staat eenzaam leeg als 't paartje is verdronken of schuilt het onder bladerdak al weer met open monden tot mijn bomen kruinen buigen en stille regen mijn verdriet…

Pasen is voor mij het enge verhaal van doornenkroon op bloedend hoofd, spijkers door handen op houten kruis, scheldende massa, Verlosser beloofd, afgescheept met strompelende zielenpoot. Verloochend en bedrogen, alleen geliefd bij Maria M., voor immer in mijn ogen een vrouw om van te houden.…

ik zag alle kleuren dansen letters sjansen tot zij bij zinnen kwamen in het alfabet met verf gedekt door penseel en mes op linnen doek zonder gouden lijst konden zij hun duivelsei niet kwijt in artisticiteit bijt water vuur snijdt geld hout is ego het leidend principe ikke eerst vooral een ander niet bevruchting heeft…

Fel paars vecht met oud groen Zwaar grijs mengt ver blauw Flirtend getjilp Hofmakerij in een plas Voorzichtige warmte in zwaar nat Reikend hout onder molm en rot Gaat het weer gebeuren?…

op de eerste etage slungelden haar benen uit het raam over het al haast verrotte houten kozijn van een herenhuis met verloren faam ze daagde mij uit met blote benen en lonkende ogen die mijn lust wilden lenen onder het gewuif van een luchtige rok ontsnapte mijn verstand geenszins aan deze ruif en mijn hart haastte zich als…

vijfendertig jaar In Idar-Oberstein’s verre verleden De edelstenenstad kent in het heden Enkel nog ingevoerde handelswaar Een bergkristal, duizenden kilo’s zwaar Een diamant volgens de wet geslepen Je wordt door bodemschat en berg gegrepen Zelfs in je pijnappel een exemplaar Je wordt omhoog gehesen naar het slot Als middeleeuwers in een houten…

haar kamers huist men al dagenlang waar geveegd werd op het vergane tapijt dat mossen, en menig paddenstoelen slijt en dichte mist had als enige behang mistroostig oogt mijn bewonderde prent die niet meer de franje en schoonheid had van toen ze nog in voorjaar en zomer lag de sporen in het land waren verkend​​ en zag je af en toe tussen hout…

hij draagt haar het liefst op een mooie dag over zijn rimpels doet ze geen beklag het raam bij de tuin is sinds kort zijn verblijf ze houdt van het panoramisch uitzicht het madeliefje die uit haar knop springt het voorjaar die haar liefdevol bezingt en inlijst in het opkomend ochtendlicht zijn strakke leren huid zit als gegoten en het hout…

Warmde zonnepanelen in mijn hand ving de wind met grote wieken druppelde regenwater door het mos liet de lampen branden op wat hout Ik zie grote walmen zwart een zee met gebroken water te veel gesnoeide bomen het wordt alsmaar later Schoffelde in het zand naar sporen uit ’t verleden ’k vond slechts lege flessen wijn en hier en daar een…

Aanschouw de paarden die over planken en vloedlicht galopperen, in een voorgeschreven tracé, met goede luim beklede manen, bereden en bezeten door met lak gelaarsde heren, gezeten op hun van hout gelooide zadels, om zich in overdaad te laten eren, een cliché van plichtmatigheid, een verhuld bedrog, met verwijzing naar passiviteit, geen…

Het eens tot glans gepoetste hout tot liefdeslicht bestreken verstofte tot wat dof oud goud met het wijken van de weken. Haar perzikroze bloemenhuid verdroogd met diep gerimpel van taaiig blauw 't geaderd vel verschraald dit eens zo geurig fruit.…

We roken hout en hars en werden meer gewaar: adem en ongewassenheid van elkaar. Een stal vol ongeduld. Kwam groei nu maar. ----------------------- uit: 'Kindsbeen', 1995.…

mijn ezel is van hout opgerekt tot ooghoogte wel zittend immers staande ziet men over het naakte linnen doek herkent men niet de eigen droogte om blinde vlekken te kunnen verven spiegelt men zich aan een wit vlak in deze ootmoedige pose kan men enkel inzicht uit schaduwrijke vergezichten verwerven ze huizen namelijk onder eigen…

Waarom probeer je niet iets anders Als dat je beter maakt Gewoon een wisseling van spijs Als dat je beter smaakt Jezelf kunnen ontplooien Ontdekken wat je kan Je leven niet vergooien In de schaduw van een man Probeer eens te ontdekken Wat jou echt bezig houdt Energie op kunnen wekken Kunst maken van hout Jezelf te portretteren Verdiepen…

De lentebloesem tikt tegen het glas Ze weet dat ze zich bij elkaar moet rapen Al zou ze liever eeuwig willen slapen Nu ze zich weer herinnert hoe het was Hij bladerde haar door, dééd of hij las Zijn onbetrokkenheid was als een wapen Om stukjes waardigheid van haar te schrapen Tot houten krullen, rijp voor vuur en as Ik lijd, dus ben, dacht…

Zijn stenen harten, mijn houten harten. Zijn grieven, mijn huilen. En had ik al mijn vrienden vroeg verloren, dan was ik zonder liefde ook al bij het breken van de dag, met morgendamp en herfstdraad, zo zeker ook als druppels op het gras, tot sterven veroordeeld.…

verborgen licht in het middelpunt verscholen vlam gevat kaarsvet druipt dansend vanuit een eenzame nis diep in de muur houvast lief vergezicht ieder uur verlaten ligt de straat in tranen nacht huilt inscripties in houten tafel labyrint beschermt ons raadsel laarzen vies in dit atelier niet voor maar na het gevecht touche woord voor…

Julia ) een kindje straalt als lichtjes in de nacht schenkt schoonheid aan de wijze dichter een meisje dat groots gehechtheid, lieflijkheid in veelvoud naar zijn ziel laat stromen zodat hij weer ten volle voelt leeft in zoete dromen * zijn handen rusten op de glans van de klavieren ogen strelen over het doorleefde hout…

Ik droom van Do, Carice van Houten, Catherine Deneuve, Sophia Loren, Maxima, Marilyn Monroe, Brigitte Bardot, o, helaas droom ik.…

Maar ik ben een bank En ben van hout. Ik klap niet uit de school. Want zwijgen is nog altijd goud, Dus Zwijg ik over liefdesjool. 1948…