1766 resultaten.
DE ROOS
poëzie
3.0 met 6 stemmen 1.495 Men waagt zijn bloed niet voor dor hout en lof.
IJdel en droef was dit vervoerend blozen,
Ons nu ontslapen zorgen nutteloos.
En wie dit als zijn levenslust verkoos,
Heeft niets dan wonden en verdriet gekozen.…
Drakenstekers
netgedicht
4.0 met 14 stemmen 1.018 Als een kind reisden we rond
langs wilde bossen om te dwalen
in de duimelotverhalen
die verkleefden aan het hout
Waar het stout ons niets kon schelen
voor de takken die wij braken
en de draken die wij staken
met Sint Joris en de schout
Nee - nog even zou de zon
het zoete smelten ons besparen
ook al jokten we de jaren
voor ons uit - we…
veel te
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 300 hoe vaak in dit zo grillig leven
liep ik mezelf voorbij
of naast mijn schoenen
werd keihard in het gat gesmakt
van mijn onwijze wens
te snel in bloei getrokken
waren soms mijn dromen
te zoet de geur van hemelsblauw
de regendruppels snel verdampt
voor 't groeiend hout
te laat te gast geweest
ik haalde mijzelf in
op mijn verzonnen feest…
Ter verdediging
netgedicht
4.0 met 18 stemmen 245 Een houten vloer draagt de echo’s
van wat ik heb geschreven;
het laatste geloof
en een paar druppels van verwerping,
een overbodig bericht naar mezelf.
Het weggaan
gebeurt voortdurend,
ook wanneer ik rustiger ben.…
Ridders van de vuren tafel
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 617 wij wanen ons ridders van de vuren tafel
grieven en wormstekeligheid
griffen wij in hout
doorzichtig blad valt van de mond
wanneer we drinken van de wijn
die brandt en de glazen heffen
alsof de steen die op de lever ligt
de zwaarte niet weegt
van bliksemsnelle scheuten
en zijdelingse blikken
gevuld met gistende woorden
naast het…
Theo Sonnemans : boomkunstenaar (slot serie Paradijsvogels)
netgedicht
4.0 met 11 stemmen 258 een boom
de boom boetseren
met gevoel
is scheppen
door zijn hand
of soms
teder de bast kussen
het is kunstig
wat ik bedoel
door bezieling overmand
daar zijn aard
innig met de natuur
is verbonden
wordt hij telkens
door liefde voor
rijzige stammen
naar wat hout gezonden
aan de man van de zon
wordt alsmaar gevraagd
het…
Telkens dooft het pluralisme
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 102 het kenmerk van een naakt verlangen
dat taalkundig mij verziet in liefde
weliswaar met afgebroken zinnen
plaatst ons samenzijn
tussen houten pilaren
buigzaam zoals de nacht
riekt naar stilstaande uren die
sober doch kwetsbaar de repen
maanlicht versmallen speurt
mijn domein naar eenvoud
een eenvoud zonder sporen
die wijzen naar nieuwigheden…
Steentijd
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 141 hij lucht en schaduw
aan ieder die dat wenste
nu vond men hem te lastig
te veel zonlicht wegnemen
altijd maar bladeren vegen
een bron van vogelpoep
echt te veel in de weg staan
zijn stam en takken
verdwenen als voer
voor een gulzige open haard
in de kale tegeltuin
staan nu op zijn plek
twee plastic conifeertjes
in een namaak houten…
Zemen maar!
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 539 Daar aan de overkant wordt vanavond gesproken over,
de reinheid van de ramen, de schoonheid van het hout,
de netheid van de voordeur, tot de volgende regenbui,
daar aan de overkant!…
Trein van ogenblikken
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 271 Ik zag een zwerver
leunend op zijn houten kruk.
Hij zei tegen me,
je moet niet zoveel dragen.
Eén voor één
vallen mijn bladeren,
één voor één
zijn mijn verhalen geteld.
En ik reis in de trein
van ogenblikken
beschilderd
met een hemels blauw.
En overal
waarheen ik kijk
vind ik geen enkel einde.
alleen een nieuw begin…
Alles stond er nog
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 450 In liefdevolle herinnering
aan Willem Frederik van der Giessen
(1923-2003)
Keukentrap beladen
Met spijkers en schroeven
In soorten en maten,
Tekening achtergelaten
Op een kistje van hout -
Tot op de millimeter
Nauwkeurig je nieuwe plafond
In de sponningen gedouwd -
Je had het afgekregen, je
Laatste klus, en alles
Stond er…
Ze is zo groot
gedicht
3.0 met 4 stemmen 7.255 Ze haalt haar wijsheid uit een land
waar vuilnisbakken zijn beverfd met bloemen;
's zomers zeilt zij op haar houten ledikant.
Haar lach vliegt zeer omslachtig
als een fazant bijvoorbeeld door het lokaal,
zo kleurig ook; zij houdt van allemaal
en niemand is alleen gelaten.
Ze kan niet haten.…
maandagen
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 360 als hij niet uitkijkt dan,
heeft hij een bizar gekapte kapster
aan zijn houten been.
en staat hij de rest van zijn leven
haarkrullen samen te vegen.…
Morgen als geen andere
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 114 Voor Rina
Jongen piepen in hun hok
Gemaakt van hout en liefde,
Ouders vliegen zich suf
Tussen nest en buiten -
En ik geniet van de lome
Schaduwen op het pas gemaaide gras
In lauwe ochtendzon, geur van wilde kruiden
En het allerliefste fluitenkruid,
Lammeren die veilig drinken bij hun moeder
Die dromerig van het ochtendleven geniet…
Chromato
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 66 een onvoltooide zinsnede
dwars door de tijd
door het spectrum binnen het kader
van voorzichtig ademhalen
om eindjes niet te verliezen
in dik hout, planken en koortsachtig
balanceren, op het scherpst
van de rede, de schede
paarsig, tot geinig blauw
of het geel van kamelenpis,
grauw tot het grijszacht van droge mist
gedreven door…
Valwind
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 139 houdt
tegen verre gevels juicht in zomertonen
nog de purperwinde
- klimmende kelken op een groen serveerblad -
waaruit de zomer nog altijd wordt leeggegoten
het woud wast de voeten in sompig moeraswater
waterland wacht op de laving
van striemende slagregens
en op het ruwe strijken van kille windvlagen
hoog in de kruinen vreest het dode hout…
REISBRIEF
gedicht
3.0 met 20 stemmen 7.624 waarde vriend het is hier prachtig
de koeien zijn ontroerend drachtig
de spoorlijn loopt dwars door het dal
een vrouw beheert de waterval
elk huis of hok met beemd en gaard
verkoopt men op een ansichtkaart
de mensen lopen traag en stug
en komen op geen stap terug
men zegt God heeft ons klein gebouwd
maar sneed ons uit behoorlijk hout…
COACH JIMENY CRICKET
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 73 ze zich in zijn
Ring
Deelt met fluwelen handschoenen
Plaagstootjes uit, ook onder de gordel
Het is lichtgewicht tegen zwaargewicht
Beseft ze als hij steeds meer bevriest
Flink bekoeld verlaat hij het bokspaleis
Laat haar vrijwel knock-out achter onder
Laserstralen, spiegelbollen, in rook gehuld
Versuft hangt ze in de touwen, een houten…
donderaars
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 113 haha wat
reuze leuk
maar niet
heus
brandend hout
in horens
boven een
stierenneus
Spanje was
een mooi
warm land
toelating van
marteldood betreffend
gigantisch jonge
mooie dieren
klopt van
geen kant
zenuwslopend doodsbang
kijk in
hun hulpvragende
ogen
omstanders waanzinnig
joelend totaal
geen mededogen
mensen overal…
Meer dan een Meer
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 101 Daar ga ik zitten op een houten bankje.
Het water stroomt er als mijn eigen leven.
Onzichtbaar blijft de geheime levensbron.
En toch, wat troebel is maken bronnen helder,
terwijl ik stil geniet in de late avondzon.
Dat meer is meer dan de werkelijkheid.
Aan zijn oevers heb ik al vaak gezeten.
Dat heb ik heel vaak echt gedroomd.…
Verlaten dorpje in de Franse Cantal
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 632 ze zijn nog maar
met enkele bewoners
in 't vervallen dorpje
op de heuvel
vergeten en in
de tijd verloren
primitieve boerderijtjes
waarin comfort ontbreekt
's winters vochtig en tochtig
lekkende daken en muren
veel verrot hout
't ruisen van de wind
door toppen van kale
dikke beukenbomen
het dorpje is reeds
dood en koud…
Regenboog
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 28 Niemand lette erop
tot het water over de bergrug heen
het meer in stroomde
Het regende de hele zomer
een dichte grijze lucht-
zee stortte zich
als een wereldoceaan
over de aarde, een dik vel
beukend hout kwam boven
drijven, let niet op de dieren
Kijk niet of er mensen bij zijn
je weet het wel
de oude wereld
borrelt nog een beetje op…
Maskers en baarden
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 574 het was geen offerblok
waar ik voor stond
hoorde de gezangen van
mannen in een witte pij
maar zag mijn hoofd
er niet meer bij
wel het blinken
van de zwaarden
zwarte maskers
en de baarden
op het geschuurde hout
het bloed van mij
bloot op het schavot
wilde graag de guillotine
in het vallen van de bijl
voelde ik me vrij
maar zij hakten…
Ik heb een rood lint om de boom gebonden
hartenkreet
5.0 met 2 stemmen 116 In het hout kerfde ik tientallen
malen jouw naam. Om iets te doen;
blijven met een eeuwig bestaan.
Ik heb een rood lint om
de boom gebonden.
Die iets verbindt wat alleen
met liefde kan worden verbonden.…
omzomen
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 145 ding
hier kun je bevrijd gaan en staan
of verwaaien met ruisend blad
hier vinden hersenhelften elkaar
strijkt licht elke schaduw glad
reiken zintuigen tot de evenaar
op 'n pad dat nergens naar gaat
tel ik gaandeweg mijn bomen
die zijn zich van geen tijd bewust
van alles dat uit absentie bestaat
hun diepte geworteld in dromen
geurig hout…
Neerlands bloed
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 131 Zolang al geen ‘Je maintiendrai’
Maar houten Klazen, lange neuzen
Bij open wonden helpt geen pleister
U bent beschermd niet tegen zee
Een vlootvoogd mist u, watergeuzen!…
Als een herinnering
hartenkreet
4.0 met 3 stemmen 148 Er drupten tranen als ze zong:
'Van 't schommelend wiegje
in 't bloeiende hout.
Een wiegje met bloemengordijntjes.'
zo melodieus, zo fijntjes.
't Had niets met kunst te maken.
Maar 't was eigenlijk veel meer.
Iets met een grote K.
zij was het die ons hart kon raken.…
Halverwege de verte
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 103 Ik ben in bergen geboren
Uit gletsjers gespoeld
Van mijn bossen geen sporen
Geen groen of hout meer gevoeld
Ik ben aan stromen ontnomen
Loop als man door de steden
Ver van wijkende zomen
Akkers als vierkante kleden
Ik ben verdwaald ben te oud voor dit leven
Horende doof voor het zomers alom
Naar zee met de steven, niet meer
Naar…
Flauw
netgedicht
2.0 met 8 stemmen 68 Terwijl jij een bout hier zit te draaien
Lig ik heimelijk jouw vrouw te naaien
Staat er op de wc-deur genoteerd
Van het postkantoor en geënerveerd
Retourneer ik om brieven te sorteren
Tot er een rekel komt met een vingerhoed
Op zijn neus die een vraag laat resoneren:
Wat is gehakt uit hout en verdoet
Zijn geld bij de hoeren op de wallen…
Zoet en zottekes
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 68 't Is zoet je tael,
het zweijmelt allemael
Maer als je 't mij vraegt
nèt iets te banael
'k Zou willen dat je kluunt
op hout en stael
Met vuurwerk - dàn pas
wordt het een verhael!…