Alle inzendingen over humeur;tuinman

ook hoogzomer brengt koude dagen die ons humeur lelijk kunnen plagen de tuinstoelen moeten weer ingeklapt 't lijkt of we naar de herfst zijn overgestapt geen kleurige parasols meer op het gazon geraniums hangen verwaaid op het balkon bloeisels laten zich plukken door de wind de tuinman kijkt niet langer fier en blij gezind doch hij weet…

Het orkest speelt a-mineur en ik heb een pesthumeur!…

Een humeur begint van 's morgensvroeg tot 's avondslaat. En al wat er tussen ligt bepaalt je glimlach!…

Hebt u ook wel eens zo'n gevoel ik laat de boel de boel en dat je enorm baalt je voelt je een beetje verdwaald in je hoofd is het warrig je bent chagrijnig en narrig en waarom, dat kun je niet vertellen misschien is het een kwestie van je humeur een beetje bijstellen maar dat is makkelijker gezegd dan gedaan je weet niet eens hoe dit gevoel…

Mijn humeur is als het weer, druilerig en teneergeslagen, zodat ik me niet hoef af te vragen, hoe ik er aan toe zal zijn, bij een klein beetje zonneschijn…

Ik heb de tuinman lief en zijn gebaar dat met het lengen van de dagen zachter wordt en luchtig als bloemennamen in het gras, het wakker gras dat schrijfzaam is en buigend.…

bloemen dwingt hij tot vroege slaap zonder woorden en met regelmaat bouwt hij schoonheid uit de grond ruw maar met twinkelende ogen en wanneer het werk eindelijk is volbracht springt mijn tuinman de hoogte in en hangt zijn geblaf in de bomen…

wat zou je zeggen, vroeg de tuinman als dit jouw laatste zomer was hij had het wild gewas al lang gesnoeid, geruimd wat zicht ontnam nu wilde ze nog oogsten om door de ingeslapen herfst te gaan om winterwarmte te doorleven met lief en haardvuur, rijp op alle wegen daarna als vogels weer de lente weten het ontwaken van onschuldig leven…

tot twee keer toe floot hij, de vogel die het voorjaar riep en ook de zomer terwijl de tuinman naderde waar ik hem zag viel er een schaduw over het lokkend groen en jij en ik, opnieuw, wij huiverden in de omhelzing duidelijk voelbaar de rilling van de tijd…

in het bloemperk hangende hoofdjes - de tuinman is niet meer…

Er zijn, dat is het, glimlacht de tuinman, een tuin – leeft en is nooit af.…

Een mistige dag bode van een somber humeur plots is daar de zon…

Op zo'n dag als vandaag kan het niet fout gaan Vandaag is mijn dag van geluk Op zo'n dag waarop ik omhoog kijk naar de zon en de vogels en naar kleine witte wolkjes in een helderblauwe lucht Op zo'n dag als vandaag kan het niet meer stuk.…

Een dag niet gelachen is een dag niet geleefd, wat voor leven heb je als je geen reden hebt om te lachen?…

De smoor heb ik, de pest heb ik erin, balen doe ik ook, dit wordt een dag, die snel om moet zijn, denk niet dat het aan de regen ligt, dat allerminst, maar de smoor kwam voorbij en had het voorzien, alleen op mij,…

Maar ach: het hoeft niet altijd feest te zijn een enkel keertje zon, soms wat chagrijn een humeur, om op te schieten nee, laat mij vandaag dan maar genieten! Verrek: daar komt de zon?!…

Kijkend naar de acties van de tuinman, die maait het gras, zie ik ineens iets wat er eerder niet was. Het leek wel of de grasmat bewoog, warempel een graspol, kwam omhoog. Een bruine bol aarde stak boven het gras uit, zie je wel, de mol die kleine schavuit, heeft niets op met onze tuinman dat zie je maar weer.…

Tussen geum en aronskelk staat de tuinman met zijn net. Hij schept en schept de vliezen weg, bij oevergras en waterblad. Aanslag en afval aangegroeid, takken en blaadjes aangewaaid, van hier en daar en overal. Van overal uit het heelal...…

Er was eens een tuinman zo'n oude, bejaarde Als hij zijn vrouw eens water gaf Had dat heel wat voeten in de aarde…

Tuinman handen in mos groene dagen dromend van geel en wit zit terneergeslagen in een boek gedoken een zachte, lieve, gedachte aan heupwiegen en bladernat. Zingt met duivelsverzen tot een ongenoemde goddelijke schoonheid die hij, vanwege tijdsverschil, niet bellen mag. Regen maakt de paden nat. De tuinman zat.…

De bloemen staan in 't donker bed Als porseleinen scherven - God heeft ons op de wereld gezet, Het leven kan niet sterven. Ieder mens is een hovenier, Ieder mens is een graver: En zacht en diep graven we hier Een kuil voor ons kadaver. Maar 't leven is te vast en hard: Of we al een rustplaats graven, Nog nimmer kwam de grote…

Bent u de tuinman of diens knecht? Toon mij waar gij Hem hebt gelegd. Ik ben de tuinman niet maar keer u om en ziet wat heden is geschied. Meester! U noemt mij bij mijn naam. U bent de opstanding en het Leven. ik voelde mij zo bang en eenzaam. Vrees niet. Mij is alle macht gegeven.…

Een man van hout en planten, van bloemen vogels, spinnetjes en vliegen van stenen, nerven en patronen van schelpen,touwen van lekker wonen, van zonlicht en van blauw van een ik-hou-van-jou van denken en van verzinnen bespiegelen en steeds opnieuw beginnen van een-soms-zat! en een-krijg-nou-wat, van lachen in jezelf, maar ook…

mijn hemel de rozen verwelken de treurwilg staat op nul ik had van de roos moeten plukken,meeldraden uit moeten zeven alleen om een kwestie van bukken verspeel ik de winst van een leven , staat stil de tuinman met zen hark en ziet de bloemen kwijnen geven wij elk het zijne in dit leven , de dichter voor zen sonnet de tuinman voor het rozenbed…

Een deftige dame uit Deventer Wilde in haar tuin een zevenster Zij riep haar tuinman Kom zo snel als 't kan Even later was de vent er…

De kruk van de deur bepaalt mijn slechte humeur als onderdrukking…

drie buizerds zweefden boven de tuin ze floten naar elkaar de oude tuinman floot blij terug mag ik bij je zweven addee…

De zee bij Kijkduin kleedt zich in duizend kleuren – duizend humeuren.…

En toen op een dag kwam de tuinman met in zijn handen een grote schaar, daarmee knipte hij 'n stuk van de takken en 't boompje voelde zich verdrietig en naar. Hij kon het maar niet begrijpen hij was juist zo mooi en gezond, en nu was de tuinman gekomen en lagen al zijn takken op de grond.…

Wanneer ik ontwaak glimlacht mijn gezicht het wereldverbetert mijn humeur omdat gedachtensprongen om jou dansen.…