Alle inzendingen over ik en gij

O mocht gij in 't diepste Mijns harten daar zien, Mijn vurig verlangen Mijn tranen bespiên! Dan bleef gij niet langer Zo koud als een steen; Dan liet gij mij zeker Zo lang niet alleen.…

Al wat wij waren en wat gij zegde, vangt altijd als het regent aan.…

Gij schrijft nog leven. Ik zie hoe gij uw dagen vult Met eten, jagen, kommer, vlucht, En hoe gij daaraan zult begeven. Ik was de knaap die tussen u zou wonen, Maar die een eigen wereld kleuren mocht, En die hier vond wat gij niet zocht, De knaap die kleurde met zijn dromen. Ik schrijf geluk.…

Houd gij het leven Bedaard in het oog - Toon gij u krachtig, Uw doel steeds gedachtig, Nooit onwaarachtig, En dan: kop omhoog!…

Maar is er iets wat u belet Dat gij mij in de zadel zet? Gesteld - dat gij 't zou willen.…

Ach, hoe schoon zijt gij: gelijk Aphrodite die uit Fenicie is gekomen. Gij, mijn liefdesgodin. Uw zinnelijke lijf min ik o zo zeer. Laat uw schoot vruchtbaar zijn, uw nageslacht koen en sterk. Zacht en warm zijt gij, laten we elkaar beminnen tot de hanen kraaien, tot de morgenstond.…

Gij zijt zo lief, gij hebt zoveel gegeven Aan rijke warmte en loutere innigheid: Mijn leed hebt gij met broze troost omweven, Mijn luide angst een bed van rust bereid.…

Maar soms, wanneer ik denk dat Gij waarachtig leeft, dan denk ik, dat Gij Liefde zijt, en eenzaam, en dat, in dezelfde wanhoop, Gij mij zoekt zoals ik U. ------------------------------------------ uit: 'Nader tot u', "Geestelijke Liederen" Verzamelde Gedichten, Bezige Bij 2001…

- Gij moet langs de ruime velden, 't Schoon der Lente vaak beschouwen: Frisse planten, purpren rozen, Alles moet uwe aandacht wekken! - Gij moet vaak in 't statig bosje Horen, hoe de blijde vogels Kunsteloze zangen zingen! - O! Natuur is groots en edel! Gij moet al haar schoon beschouwen!' 'Ach!…

Gij flinke hond, getrouwe vrind Van jager, reiziger en kind, Men prijst u vele keren, Omdat gij zo gehoorzaam zijt, Zo waakzaam, vol geduld altijd, En kunstjes ook wilt leren.…

Gij sprak weleer, ik wil hier buiten wonen. Toen vond gij uw vermaak in dit lieve stille veld. Wat vriendschap wou gij mij toen al betonen! Wat hebt gij mij toen niet al moois verteld!…

Nausikaa, gij tedere, kuise maagd, Ik zie u steeds op Platoons hoogten zweven, Gij, die door smart wellicht nooit werd geplaagd, Wat bracht Odysseus in uw kostbaar leven? Hij deed uw ziel van een ontroering beven, Waarvan gij nimmer, nimmer hebt gewaagd, Getrouw was hem Penelope gebleven, Zij, die zo lang door minnaars werd belaagd.…

Gij wenst een echte Wijf, gij wenst te mogen trouwen, Gij wenst (gelijk het schijnt) uw huis te mogen bouwen, Gij wenst en anders niet. Maar lieve, zeg een reis, Wie trouwt’er in de droom of in een dom gepeis? Het vrijen eist verzoek.…

Wilt gij wijs worden, Jan, let op mijn onderwijs; Indien gij zwijgen kon, zijt g' al half wegen wijs.…

Gij noemt een Bultenaar gebrekkig, zonder reden: Bedenkt eens wat gij doet; Weegt zijn en weegt uw leden; Een bult is geen gebrek, het is een overvloed.…

pas dan als Gij mijn verweerde hand; gerimpeld met aderen beslagen ontvangt in de rust van uw schoot aanvaardt Gij mijn zware dagen…

Gij wordt geboren: het bekommert geen. Gij sterft verloren: het bekommert geen. Het golven van de grote oceaan Breekt niet door 't zinken van een kiezelsteen.…

Laat af, die 't Zwak Geslacht met bittre gal bespat, Of gij verdiende 't niet, dat gij een Moeder had. 1789…

Gij rijmertje achter uwe spiegel-ruitjes, - Gij allen, prinsjes, die u-zelf monarch waant Om een hand-voll'tje nauw-artistisch snood-zijn, - 'k Zeg hier iets wat gij ganslijk nog niet argwaant - 't Gaat nu pas aan, gij laffe dekadentjes, Laat andren werken in hun eenzaam groot-zijn, Maar gaat zelf zoetlijk leven van uw rentjes…

tot het licht hebt Gij geroepen de sterren ontsteekt Gij in stilte U bent de cartograaf van hemel en aarde de zeeën in druppels verdeeld ebbe en vloed wachten op de dageraad mond op mond de eerste mens beademd Gij telt de tijd en de haren op mijn hoofd…

Er weent hier geen, Er heeft hier niemand vreugd: Gij hebt de oude Bols alleen Als nationale deugd. Gíj drinkt en zwelt, gij ademt stank, Luid wordt uw vuile aard; Ah, barsttet gij maar van de drank, Gij zijt uw drank niet waard!…

\Ik doe mijn armen open en sluit ze er in bijeen, en vreugdetranen lopen mij langs de wangen heen… Ach, wist gij, spreek ik stille, hoezeer gij wordt bemind, gij, kind, om moeders wille, gij, moeder, om uw kind!…

Gij ziet geen meisje, of straks zult gij haar vleien, roemen,— Dus mocht men u, met recht, de a a p der juffers noemen!…

Mensheid, deel van de natuur met de minste wijsheid; hoewel gij de enige zijt die kan spreken, zult gij niet antwoorden. Deze vraag is te groot voor u, ze omvat teveel waar gij niet bijkunt. Waarom zijt gij dan de enige met het spraakvermogen?…

Zoudt gij niet welkom zijn! Brengt gij niet, brengt gij niet Zoele lucht en zonneschijn? Lente, zinnebeeld der jeugd, Hoe kunt gij mij behagen, Hoe kunt gij mij behagen, Mijn gehele ziel is vreugd! Wat geeft gij lieve dagen! Waar gij uwe ogen slaat, Pronkt de grond, pronkt de grond Met bevallig bloemsieraad.…

Uw zoenen zijn als zacht satijn, waarmee gij mij ten dode streelde. Herboren tot gedeeld genot; uw welving volg ik in het laven. Gij drenkt en kust mijn lijf tot lust; hoe stilt gij mij tot overgave.…

Mijn broer, gij leedt Een einde, waar geen mens van weet. Vaak ligt gij naast mij, en ik Begrijp het slecht, en tast en schrik. De weg met iepen liept gij langs. De vogels riepen laat. Iets bangs Vervolgde ons beiden. Toch woudt gij Alleen gaan door de woestenij. Wij sliepen deze nacht weer saam. Uw hart sloeg naast mij.…

Wanneer ik tot u kom, dan lacht gij zacht, En somtijds klaagt gij, maar als zij, die spreken Van vroeg're smarten, die als dromen weken En waar men in de droom om weent en lacht.…

Waarom moest gij dan komen in de nood, Ik riep u niet; wat dood moest zijn, wás dood, En voor de rest, - ik had het ook gedragen, - Gij hielp toen goddelijk dit leven schragen; Maar ziet gij niet, nu gij mij wilt verlaten, Dat ik het weer, maar meer dan ooit, moet haten?…

Het hoefgestamp der muilen mindet gij, Zweepknal en ’t raatlen van de hoge wagen, Wanneer met uwe maagden bij het dagen Gij toog naar ’t strand om nieuwe wondren blij. Bij ’t balspel toondet gij vorstin te zijn, En groot te wezen als u dreigt gevaar, Gij werd de zwerver van de zee gewaar En zag zijn wezen, ondanks armoe-schijn.…