Alle inzendingen over kind OR slaap OR dood

Mijn bevroren bloed door ijs'lijke aderen Het grauwe gemeengoed, nauwelijks te benaderen Bleek purper scharlaken verkleurend als een dood kind Slapen terwijl ik moet waken opdat ik de waarheid vind Dagen die wijken voor nachtelijk geweld Droomloze dromen hebben mij uiteindelijk geveld…

Mohamed plukte de sterren van de hemel Bij het vallen van de nacht. Hij maakte hallal van ons heelal En verhief de boerka tot klederdracht.…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

Denkend aan de dood kan ik niet slapen, En niet slapend denk ik aan de dood, En het leven vliedt gelijk het vlood, En elk zijn is tot niet zijn geschapen. Hoe onmachtig klinkt het schriel 'te wapen', Waar de levenswil ten strijd mee noodt, Naast der doodsklaroenen schrille stoot, Die de grijsaards oproept met de knapen.…

als zij dan glanst op jou mijn kind, is 't of je 'n zilv'ren kindje bent. Die hoge maan die ziet zo ver en wijst daar aan die goudenster, zo blinkend op het glaskozijn, waar of de dode mensen zijn: de dode mensen zijn heel wijd, nog verder dan de maanglans glijdt.…

Het gedicht sust je in slaap Of maakt je oorverdovend wakker Als de waarheid onverwacht Te voorschijn komt - Het stelt niet zelden Ongemakkelijke vragen: Op de vraag of de cavia van het kind Ook een plekje in de hemel krijgt, En of de doden na het sterven Ook nog kunnen gaan zweten - Moet ik het antwoord Schuldig blijven, En…

Een kleine dood klopt in het kind, het is gemaakt om te bewaken. Dit uur. Die tuin een kom. De doodgevlogen vogels in hun doosjes. Geruisloos sterft het kind ze na. --------------------------------------------------- Uit: 'Een koorts van glas', 2007.…

Als ik in mijn slaap dood ga, weet ik in ieder geval dat ik ben bemind. Mocht ik morgen toch weer opstaan, is het leven mij hopelijk goed gezind. Als ik in mijn slaap dood ga, vind ik zeker de eeuwige rust. Mocht ik morgen toch weer opstaan, weet ik dat het ochtendlicht mij zachtjes kust.…

Als wij samen oud worden, zeg ik, worden wij gelukkig, als twee kinderen, verliefd op elkaar, op het etmaal, op de herinneringen op de eerste slaap, weet je nog, op het allerlaatst, op onze dood.…

Een kind nog, onervaren en blijmoedig. Ik wil hier echt niet zijn, dacht zij mismoedig. En door de vensters tuurde zij naar ’t zwerk. Zij voelde zich verloren; waar was zusje? ’t Was stomvervelend hier zo zonder haar. Jessica, haar voorbeeld, steeds met grollen klaar en een afleidend, snel gegeven kusje.…

Je gaat stil zitten op een dode boom, Wilt blijven kijken, maar slaap maakt je loom. Dan komen wij en worden even oud.…

Congo: duizenden mensen door rebellen verdreven verzwakte lichamen, klampend aan het leven op haar rug voelde zij het ondervoede lijfje beven toen werd het stil; de wanhoop is gebleven!…

Onderweg naar hemelsblauw maar verdorie nog veel te jong nog zoveel wat ik zeggen wou totdat de realiteit binnendrong Dit kan toch helemaal niet waarom dit allerliefste kind ik merk dat ik volschiet omdat de pijn mij verslindt Ik zing voor jou nog net hoorbaar maar weet…het is voorbij jij aait mij door mijn haar en zegt: blijf alsjeblieft…

Maar 't raadsel dat het in zich sloot Was de nabije dood. Gevallen in de chaos als een vonk, Heeft haar gestalte ons kort bekoord. Een vonk - die weer verslonk. Nu tasten wij naar verf en woord En voeden onze herinnering Met een gedicht of tekening.…

De dood heeft het kind in zijn greep, we willen hem niet loslaten, tot de kleine zegt; hallo opa, ik kom.... de dood pakt het kind, een zucht, een glimlach we laten los, dood heeft gewonnen. Dag jongen, opa past wel op je.…

Verlangend naar de slaap. Ze houdt in haar armen het kind, dat haar wil ontvluchten. Het rukt aan haar oude hart. onwillig en met duizend zuchten. Het kind wil niet gaan slapen het wil naar buiten, naar de hei, waar rust is en geluk. Waar alle geuren als bedwelmend in een roes, een groot verlangen doen ontluiken.…

Zij die twee gezonde Kind'ren het levenslicht Liet zien en ze in liefde Heeft grootgebracht moet Nu de dood haar langzaam In bezit neemt constateren Dat alleen de dochter nog Om haar geeft - haar zoon Heeft al vijf jaar niet Meer van zich laten horen En hoe dierbaar de kind'ren Voor haar zijn blijkt wel Als ze na uren diepe…

En zoals het kind groeit in zijn moeders schoot, Gelijk zo groeit het woord op in mijn hoofd, Het graaft van meet af aan zijn eigen graf Stevent als een wilde op zijn einde af, En zie dan, de pijn bleef langer onverdoofd Als ik mijzelf het slapen niet verbood.…

Ik ben gek op slapen, Daar mogen ze me ’s nachts voor wakker maken. Waarom toch dat sterke verlangen Naar een toestand van half-dood zijn als ik als de dood ben voor de dood?…

Dag dood, ik zie je wel, je kijkt naar me je loert naar me, je waakt over me. Je slaat toe als ik slapen zal, dan is het mijn doden val.…

Ik sta naast je bed Er zingt iets in mijn oren alsof je slaap de melodie kent van toen. Kind, je huid laat een bloemengeur toe je bent je vaders gedicht mijn Ierse roos je rijdt op wilde paarden en je spreekt wijze taal.…

Gelijk een aarzelende morgen wacht ons de slaap, bijna nog schoner dan de dood... 't En is niet veel wat ons van vroeger hopen rest; maar draagt ge niet het kind van onze zaligheden, o vrouwe? En hoe ge om onzentwille hebt geleden: de tranen zijn een bron die 't goed betrouwen lest. Ik min u, vrouwe; ik min u, kind. Gaat slapen.…

Die op de Onmogelijkste Plekjes leven, Zich tussen Tegels zelfs Vermaken als waren Ze in hun eigen huis, De aardkorst doorboren Om lucht te geven Aan groei en bloei - ' k Wilde dat ze Mijn inktzwarte Nacht doorboorden Zodat ik met mijn Leven verder kon gaan…

Dood en verderf op de stranden, Lijkenlucht, verscheurde familiebanden. Welterusten, Minister Remkes, Slaap zacht. Levens aan puin, dromen vervlogen. Azie rouwt, door verdriet gebogen. Welterusten, Minister Remkes, Slaap zacht. Identificatie van duizenden doden, zakken vol, zo veel mensen, zo veel noden.…

kleed laat vallen op het ongewilde zaad van de dood en koele vingers zoveel trager…

Laat bij mijn graf geen traan om mij, Ik ging niet dood. Ik ben nu vrij.…

minstens duizend doden sterft ze, elke dag, wanneer de wrede bommen en de mijnen haar land gewelddadig teisteren, elk dag opnieuw minstens duizend doden sterft ze, elke dag, voor haar kinderen, onschuldige kleuters nog, die niets begrijpen van bruut en donderend kabaal terwijl haar hart hevig wringt en bloedt, vertelt ze met haar zachte stem…

Dode vogels vliegen door de zwarte lucht dode witte vogels zonder vleugels met ingehouden teugels paarden zonder ruiter Dode vissen zwemmen door het blauwe water dode zilveren vissen zonder vinnen met afgesneden kieuwen kinderen zonder lippen Dode kinderen lopen tussen holle kraters dode grijze kinderen zonder ogen met afgehakte…