197 resultaten.
Voltooid
snelsonnet
4.0 met 6 stemmen 353 En de familie wil ook graag wat erven
Zullen we nu dan maar gezellig sterven?…
De lippen van het water...
poëzie
5.0 met 2 stemmen 1.161 En zwijmend onder alle heerlijkheden
benadert nu een weke en vochte mond
de kostlijke syllaben, snikte en vond
er zijn besterven, stom teruggegleden.…
Heilige Maria die daar zijt
poëzie
3.0 met 12 stemmen 3.296 Heilige Maria die daar zijt
Moeder ende Maagd, van Kerst gewijd;
vrij van alle zonden en smetten,
wil op mij, uwe dienaar, letten,
ende mij helpen, wanneer ik sterve
dat ik des Hemels vreugden erve!…
Eenmaal samen oud
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 478 We kijken terug op mooie dagen
Jij die zachtjes lieve woorden sust
Geluk is wat we erven
Jou in mijn handen gedragen
Samen tot de laatste rust
In jouw ogen wil ik wel sterven…
Wat moet ik doen?
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 238 Hoe zou ik
kunnen erven
Zijn eeuwig Koninkrijk?
Getroost door
Jezus’ woorden
uit Marcus’ tijd
waarin ik lees
niemand is goed
dan God alleen
ga ik waar Hij
mij kind noemt
in Zijn ontferming
vol vertrouwen heen.
Bij Marcus 10 : 13 - 31…
klaploper lijkt aanhankelijk
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 563 hij is meesluipend maakt zelden klappers
vooruit rechtdoor neemt nooit zelf initiatief
leeft naar regels erkend ook administratief
beent sparend bij op tandjes en trappers
lepe leipheimer laat aanhankelijkheid zwaar wegen
pas contre le montre zal hij solo de tour aanvegen…
naamloos
netgedicht
4.0 met 21 stemmen 1.353 daar waar bomen langzaam sterven
stikkend gras van kleur verschiet
zal de mensheid onkruid erven
omdat het zaad geen wortel schiet
daar waar mensen eenzaam sterven
stikkend in hun eigen leed
zal men zwarte kruisen verven
omdat niemand dan nog namen weet…
" De eenzame fietser " Haiku's
netgedicht
4.0 met 11 stemmen 429 Labyrint van rails
ijzeren ijsbanen
de erven van de stad.
Chromen bellen blinken
een zonnestraal maakt
de lange schaduwplat.…
Nachtkinderen
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 324 soms wanneer de wolven zingen
schuilen uilen diep in steen
papavervelden doezelen als voorheen
toen niemand nog haar doden telde
kinderen van de nacht, zij erven
het kruis van eeuwige rouw
waar schrale grond de stroom bedekt
die mondt in sterven…
Voorouders en nakinderen
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 691 Nakinderen zullen eeuwen na ons erven.
Zij zijn nog ongeboren.…
adoptie
hartenkreet
2.0 met 11 stemmen 1.004 mij totaal onbekend
ik wist dat je me verdedigde met je hart
je voedde me op zoals het moet
soms wel wat streng
'k heb er geen spijt van, 't was goed
een mama, zo teder en sterk
tijd vrij maken voor mij
'k begreep het niet met al dat werk
ik mis je zo als je er niet bent
het doet zo raar, ik ben er niet aan gewend
'k zou het besterven…
Op een wieg
poëzie
3.0 met 11 stemmen 1.954 Wij woelen zonder end voor kinderen en erven,
En 't gaat ons in 't gewoel, gelijk 't gewiegde kind:
Wij woelen ons in slaap door allerlei bewind,
En vallen moe daarheen, met d' ogen toe, en sterven.
----------------------------------------------------
bewind - bewegingen, beslommeringen…
Echte schoonheid
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 116 het lijkt een gave
om strijdbijlen
niet te begraven
maar ze als eerste steen
te werpen zodat jij je gelijk
als waarheid kunt erven
juist in schikken wordt
een compromis naar eenheid
geleid en is consensus bereikt
ik lach als de cd voor
de duizendste keer wordt gespeeld
met het refrein dat overleven heet…
een dichter in de herfst
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 341 toe
een innerlijk gefluister
mijn woorden werden al gevoeld
eer zij werden gesproken
zij bleven in het duister
mijn woorden waren nog niet koud
of ze waren reeds gestorven
in ontluisterende schoonheid
vliedend naar het engelenwoud
woorden, woorden
het scheppend sterven
kruipend over de regenboog
na mij door anderen
te dragen, te erven…
Op het vinkentouw
netgedicht
3.0 met 19 stemmen 580 moet ik wachten,
mijn ziel,
totdat het hart
uiteenbarst
en het bloed
aan adem zuigt
of dat ik verstik in een
laatste grote zucht
waarna mijn
ongesloten ogen
de ruimte verkennen
zonder dat ze jou
nog werkelijk zien
dien ik eerder te sterven
om jouw eeuwigheid,
onzichtbaar,
te mogen erven
wie is het dan
die ik dien…
Van geen titel weten
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 99 Denk niet aan woorden
die ik schrijf nog zeggen zal
leid slechts mijn handen
hoor zo nu en dan mijn stem
vraag niet wat u daarvan denkt
gewillig zijn letters
die kleuren op papier
regels langs randen van leven
draaiend om de kern
van bestaan en wezen
niet begrijpend wat ik zoek
ook al tellen reeds mijn jaren
schrijf toch mijn ervaren…
Bij tanend licht
netgedicht
3.0 met 18 stemmen 270 donkerte van de avond
haar muil opent
en het licht ons nog even de hand wil
reiken
ervaar ik een naderende stilte
als zou de dood mij
bij de lurven willen grijpen
of zal het mijn verjaren zijn
dat gedachten in de schemering
zich meer gaan spiegelen
aan mijn sterven
dan wel morgen
slechts de idee is
minder van de toekomst
te mogen erven…
Wichelroedde naar kleuren
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 188 hij schreef
zijn scherven
bracht ze als glas
dacht de vorm
van kristal te gaan erven
in de toon klonk de barst
hij polijstte
de scheuren dacht
mat transparant
wichelroedde naar kleuren
maar zag en vond
geen oorzakelijk verband
presenteerde zijn schrijven
klinkend als klok maar
uurwerk en wijzers waren kapot…
In verwarring
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 155 Gaan onze kinderen
'dit aards paradijs'
.....van ons erven?…
Bij tanend licht. Gedachten in de ouderdom 6
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 117 donkerte van de avond
haar muil opent
en het licht ons nog even de hand wil
reiken
ervaar ik een naderende stilte
als zou de dood mij
bij de lurven willen grijpen
of zal het mijn verjaren zijn
dat gedachten in de schemering
zich meer gaan spiegelen
aan mijn sterven
dan wel morgen
slechts de idee is
minder van de toekomst
te mogen erven…
Bezweet geweten..
netgedicht
5.0 met 5 stemmen 394 nacht asemt zijn verbeten angst
door de poriën van een gekwelde ziel
verdrukkende strekking bindt zich vast
en vertonen druppels van verzuring
Een plengende tranenzee ontsprint
gedachten dringen dieper in ’t moeras
zwarte gaten zuigen wild snikkende kreten
gesmoord in het stikkend verdriet
De zon verdringt de zwarte maan
huilende wolven besterven…
eindelijk
hartenkreet
5.0 met 2 stemmen 743 de laatste keer, keer omme
wanhopig verheugt de tijdskromme
zich op wedergeboorte, opleving
dit lijden is over,
kijkt terug in onverwachte tover
ontsloten poort, onaardse beving
jonger dan de dood kan men niet sterven
immer weer de weg die wijst
naar nieuw leven, krijst,
jonger dan de dood zal men erven…
Erfenis
hartenkreet
5.0 met 2 stemmen 218 Ik ken geen andere weg
dan die ik ingeslagen heb
op een keerpunt heb ik nooit gestaan
ben altijd rechtdoor gegaan
het eindpunt komt in zicht
ik ga door
ik kijk niet wat achter mij ligt
daar liggen zeker onze scherven
mijn nalatenschap is een ivoren toren
jij zult hem erven
een echo van mijn dichterschap
zul je horen bij de beklimming…
Och, zie mij hier staren
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 213 mijn zucht
langs het vensterraam
morgenzorgen mengen
zich in de schrale lucht
een spoor van zand
leidt naar de hof
een vertrouwde zetel
nodigt als een open hand
och, zie mij hier staren
de verte heeft geen weet
van dat…
hetgeen ik wil bewaren
ik kerf het in de nerven
van een vallend blad
zo is het vastgelegd
de aarde zal het erven…
Tijdsbeeld.
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 171 Blijvend is hun leesbaar brood
goed voor u en ook de erven.
Ja, wij dichters putten uit een eigen bron
zonder heffing of belasting.
In Den Haag staan dromen lozen klaar
ons, ook dat nog, op te kunnen leggen.
De Moraal:
Stel in leiders maar geen blind vertrouwen.…
zie bloemen van ijs
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 505 ik sluier
de kou van je huid
zie bloemen van ijs
ze bloeiden
seizoenen vergetend
hij nam je onwetend
zijn handen
bevroren je jeugd
verloren je lente
kleuren ontdooien
als ik je kus, onderkoeld
valt de lust neer als ijzel
we verliezen elkaar
in de winter van stilte
erven de nachtelijke kilte…
even leven
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 529 rottingsproces, celdeling
ook wel kanker genoemd
kinderen komen ter wereld
om te sterven,
groots de dingen die ze erven
het is een momentopname
'en als je de dood niet kent
dan kun je eigenlijk niet leven,
want dood dat zul je altijd zijn
en het leven duurt maar even'
(Neerlands Hoop)
morgen ga ik genieten
carpe diem in slow motion…
bloemen van ijs
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 381 ik sluier
de kou van je huid
zie bloemen van ijs
ze bloeiden
seizoenen vergetend
hij nam je onwetend
zijn handen
bevroren je jeugd
verloren je lente
kleuren ontdooien
als ik je kus, onderkoeld
regent lust neer als wat ijzel
we verliezen elkaar
in de winter van stilte
erven slechts nachtelijke kilte…
in het aanschijn
netgedicht
3.0 met 12 stemmen 322 in het aanschijn van
een reeds te vroege geboorte
groeien tussen nagelaten generfde blaren
van een voorgaand najaarssterven
knoppen aan mijn bomen en
zie ogen naar een gemiste winter staren
niet dat mijn gemoed
eerder zal opfleuren in dromen
of dat ik eerder het licht zal erven
de schaduw lijkt dat nog te bewaren
wat niet is zal…
Nog even herfsten
netgedicht
2.0 met 20 stemmen 542 mogen wij
nog even herfsten
de kleuren van
voorbije zomer erven
in rood en geel
verblijven want het
charmante bruin is al
helaas van onze lijven
met eikels en kastanjes
weten we de oogst
paddenstoelen kleuren
zich nu op het mooist
in zacht oktoberzonnen
is er nog dat sprankje hoop
maar als de echte winter komt
kent ook de lente…