Op het vinkentouw
moet ik wachten,
mijn ziel,
totdat het hart
uiteenbarst
en het bloed
aan adem zuigt
of dat ik verstik in een
laatste grote zucht
waarna mijn
ongesloten ogen
de ruimte verkennen
zonder dat ze jou
nog werkelijk zien
dien ik eerder te sterven
om jouw eeuwigheid,
onzichtbaar,
te mogen erven
wie is het dan
die ik dien?
Zie ook: http://www.fixpoetry.com
Schrijver: julius dreyfsandt
Inzender: julius dreyfsandt zu schlamm, 12 juli 2009
Geplaatst in de categorie: afscheid