103 resultaten.
Een verjaardag
poëzie
3.0 met 21 stemmen 1.261 Er was een kleine bij, die dacht,
Dat ik een klaproos was!
Nooit is mij de eenzaamheid zó zoet,
Zo vol vertroosting geweest,
Ik stond alleen in de maneschijn
Na afloop van het feest.
Ik had een wit japonnetje aan
En stond in 't hoge gras.
Een vlinder kuste mij goede nacht
Alsof ik een lelie was!…
OPEN VELD
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 58 Er staat een klaproos te wijken
van haar gebrek aan verweer.
Er waait wind die liefde was en lust.
Er is zon die huid van haar bescheen.
Er valt geen licht op het onzijdige.
Het leeft en telt de dagen af, één na één.
Het weet niet eens waar het is aanbeland.
Het ziet het zand verlopen in zijn hand.…
Vergeet-me-nietje
hartenkreet
3.0 met 5 stemmen 410 Wat staat daar zo schuchter te doen,
half verdoken in 't plantsoen
tussen klaproos en margrietje,
tussen climatis en pioen.
groei hoger, toe, want niemand ziet je,
klein, bescheiden vergeet-me-nietje.
Andere kleuren lijken grauw
naast jouw wondermooie blauw.…
Tussen al dat frisse groen
netgedicht
4.0 met 10 stemmen 198 alles bloeit uitbundig
van wilde klaproos tot fluitekruid
en die hondsdraf met blauwpaarse bloemen
het is onkruid, ik weet het
misschien juist daarom zo fascinerend
je kijkt je ogen uit, zo mooi
de natuur in mei is oogstrelend
zelfs bij regenachtig weer
o God, hoe schoon, hoe mooi
het 'onkruid' bloeit weer weelderig
tussen al dat frisse…
Alsdan,
netgedicht
2.0 met 15 stemmen 400 nog vind,
alsdan,
dat mijn verloren mond
haar nog verhoren kan,
alsdan,
dat ik droom dat zij
haar aangeboren
schroom verlaten kan,
alsdan,
zij onze tranen weegt,
mijn wind die van haar
spiegels veegt,
alsdan,
planeten in
elkaar verstrengeld
raken tot regenbogen
in de ochtendstond
alsdan,
kleurig als het avondrood,
waar geen klaproos…
breekbaar
netgedicht
1.0 met 5 stemmen 143 liefde -maar
ze stromen leeg tot niets hun weg nog weet
waar ik nimmer meer vergeet
dwalen kinderen langs blinde vlekken
uitgesproken klein vergroeit hun grote leven
tot ze zomaar ouder zijn, vergeven
aan wat ooit hun basis was
buiten leeft de wereld mee, ze draait
haar dagen rond de as van vele zere plekken
immer bloeiend
in de klaproos…
Schrijn.
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 232 Het schrijn van klaproos draagt altijd haar kleur.…
Zonder hoop is er geen leven
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 89 Een lied wat zo opgewekt wordt gezongen
In de Nederlandse Geloofstempels
Nu met honderdduizenden bloeiende klaprozen
In zovele oer Nederlandse landschappen
Zie ik het wel voor me in die Negev-woestijn
Bloeiende rode rozen, honderdduizenden
Maar zo kwetsbaar als de klaproos is
Zo kwetsbaar zijn in Palestina, in Israel
hun woeste woestijn…
Het glanst weer
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 245 Het glanst weer van de klaver en de boterbloemen
en heel verloren staat er ook een klaproos bij.
Er zijn toch zoveel mooie dingen;
die maken plots mijn hart weer blij
en dankbaar kan ik ademhalen;
al er is pijn en veel verdriet en zorgen,
maar toch wil ik de hoop bewaren
en niet alleen maar angstig zijn voor morgen.…
Bloemen geuren
gedicht
4.0 met 7 stemmen 4.239 De roos, tulp, margriet,
narcis, leeuwebekje, heide,
lelietje van dalen, klaproos,
anjer, madeliefjes krokussen,
de korenbloem. Niet allemaal
ruiken ze lekker. Bij voorbeeld
de anjer ruikt niet zo
lekker als de roos. De lelie
van dalen ruikt erg lekker.
Veel en veel lekkerder dan de
anjer.…
Beeltenis
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 549 ooit bedacht
Gelijk in sepia, de tijd voorbij
met mooie tepels als vingerhoeden
Het emotieloze meisje op de drempel
van voor altijd gevallen of erbovenop
gekomen door de daad bij het woord
Clairvoyant, dus volledig, uitermate
helderziend; voor anderen onzichtbaar, dui-
delijk
(laat de kenner zich uiten en de onzekere
die als een klaproos…
Zijnsvergetelheid
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 170 Zij bestaan onstoffelijk
Een bandopname repeteert de doden
Als straatnamen van de stad
En op schoot mijn brabbelende schat
Die in een tram langs dit verleden scheert
Mijn onbevangen dame
Daar komt alweer een stop
Reizigers rond de klaproos schieten op
Slaan haar vertederd gade
Zij zelf heeft helemaal niets in de gaten
Sommigen denken…
rode kersen
netgedicht
3.0 met 21 stemmen 370 hoge kerselaar
vannacht nog
toen hij zijn wilde vruchten
vallen liet
glimlachte je
‘kom je terug morgen’
en zie nu hoe, naakt in het gras,
de dag fladdert in kringetjes
rond roze en wit
‘ja’, roep ik
‘ja’
ik hoef niet verder te gaan
dan de verwondering die jij me geeft
de zomer in
het is als licht, pas geboren
als een klaproos…
Afstand*
netgedicht
3.0 met 26 stemmen 3.612 Met een bord voor mijn kop zie ik een muur,
een klaproos in het mijnenveld. De zon
ziet blauw prikkeldraad. Mijn ogen doen pijn,
mijn handen straks of niet meer. Ik staar,
jij vliegt, daar. Op jou wordt niet geschoten.
Hier, van jou naar mij een heuse scheerlijn.
Mijn ene hand omklemt een roos. Zij is
voor jou, jou alleen!…
Onsterfelijkheid
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 133 Onsterfelijkheid,
de lege vormfactor tussen vlees en droom,
zonder stilstand de eeuwige spiraal afglijden
ingekapseld in de slotvaste tijdscapsule
Slechts bittere weerspiegelingen zouden resten
en de nasleep van uitstervende tremolo’s,
met in elke oogknippering
de vergankelijkheid van een klaproos
Obligaat toekijken op afscheid en verscheiden…
Mouches volantes
gedicht
2.0 met 64 stemmen 15.153 De roze
klaproos op de theezeef slechts een plaatje.
Eiwitten walsen voor mijn ogen. Alles plastic,
alleen mijn grote ronde hoofd is over.
-----------------------
uit: 'Receptie', 2007.
------------------------------------------
Mouches volantes - bewegende vlekjes
die meedraaien met de ogen.…
Het afgrijzen van de godin
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 142 Als een klaproos spring je open.
Je geurt naar de roes van papavergekte.
Als een peul springen je doperwten uit je onmetelijke wezenloosheid.
Je gonst gutsend de onvervalst voldragen stoot van
Zeus.…
Vierde dag
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 72 Gebukt onder de lasten
Die het leven met zich
Meebrengt -
Op de tweede dag
Werd het gewicht me
Te zwaar, en richtte
Ik mijn blik naar binnen,
Op de derde dag werd
Ik overweldigd door het
Donker dat ik in mijn
Binnenste aantrof -
Op de vierde dag
Durfde ik voor het eerst
Naar buiten te kijken,
En ik zag de zon, die
De klaproos…
Beeltenis
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 166 Laat haar lelie op het water zijn, klaproos
op het veld. Roos met doornen, duizend-
schoon.…
HAIYAN
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 144 De mens staat tot natuurgeweld
Als klaproos staat tot natte kavel
Als vlieg tot scherpe vogelsnavel
Als lafaard staat tot superheld
Als boom tot kettingzaag die velt
Als frisse lucht tot vuur en zwavel
Als pluis tot een soort reuzennavel
De mens; speelbal van God en geld
Dit keer trof een tyfoon de Filipijnen
En duizend levens werden weggevaagd…
Bloemen plukken
hartenkreet
2.0 met 4 stemmen 68 Als ik bloemen plukken mag
pluk ik ze midden uit het rijpe graan
hun blauw verwoordt de hemel
het wit een stille traan
waar sterren bloeien in de nacht
en rond de maan waar zonlicht lacht
pluk ik een wilde edelweiss
daartussen laat ik de klaproos stoeien
in een jodelblij bestaan
zal ik de mooiste bloemen plukken
want liefde mag uit vreugde…
De magie van het dagelijkse leven
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 87 We liepen in de bossen
En bij een heuvel
waar één klaproos
tussen een zee van koolzaad,
ging het over de dood en het voorvoelen ervan:
lang geleden, op haar verjaardag stortte haar geliefde van een berg
't ging ook over Thomas Moore
en zijn boek:
de magie van het dagelijkse leven
We deden nog een boodschap
en voor de winkel sprak ons…
Weerspiegeling
poëzie
3.0 met 8 stemmen 3.188 Zuiver, als geslepen edelstenen
In een rand van donker goud gevat,
Spiedt de klaproos door de halmen henen,
Glanst de koornbloem helder na het bad;
En het paard, met glimmend stijve benen,
Scheert de klaver, koel en druipend nat.…
Rupsje Nooitgenoeg
netgedicht
1.0 met 7 stemmen 873 Ooh, beeldschone papillon
Koersend op de gang van de wind
Fladderend van gazon naar gazon
Onderwijl neerstrijkend
op een slechts vergankelijke klaproos
Even rustend
Je prachtig gracieuze vleugels dansend in de zon
Doch aan de einder wuift reeds
een vergeet-mij-nietje jou tegemoet
Verwachtingsvol passeer je zelfs de klavertjes,
Zonder enig…
Bui
poëzie
4.0 met 4 stemmen 1.022 Zuiver, als geslepen edelstenen
In een rand van donker goud gevat,
Spiedt de klaproos door de halmen henen,
Glanst de koornbloem helder na het bad;
En het paard, met glimmend stijve benen,
Scheert de klaver, koel en druipend nat.…
Bui
poëzie
4.0 met 4 stemmen 390 Zuiver, als geslepen edelstenen
In een rand van donker goud gevat,
Spiedt de klaproos door de halmen henen,
Glanst de koornbloem helder na het bad;
En het paard, met glimmend stijve benen,
Scheert de klaver, koel en druipend nat.…
Verdun 1916
hartenkreet
5.0 met 1 stemmen 245 Verloren te Verdun
honderden duizenden hun leven;
heeft slechts een klaproos voor
de vrede een wrange illusie verstoord.…
zandsculpturen
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 94 gedijt in warm
omsloten tijd
hij draagt de zomer in zijn ogen
gebogen over zijn prentenboek
vol zelfgemaakte beelden
met op de achtergrond de zee
graaft hij een geul vol idealen
en laat het zilte nat
zijn gang bepalen, tot ter kimme
in een gouden zon
zijn wasdom overmoedig
blinkt
daar glanst helm op zachte duinen
waar honds- en klaproos…
speeltijd
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 1.169 luistert, is heel gehoorzaam
haar onschuldige onbevangenheid
ontwaakt de herinnering aan mijn kindertijd
heimwee naar dat pertinente rotsvaste geloven
in alles wat volwassenen je beloven
ach, was ik nog maar dat kind van toen
wat zou ik dan allemaal nog doen
dagdromen nemen me ijlings mee
ik bouw zandkastelen aan zee
pluk korenbloem en klaproos…
BLOEI BIJ OORLOG
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 37 uitgestrekte koren
zwaait goudgeel verlangend
zich te mogen geven
aan omringende grond
en landen van het Westen
damp uit zwaar geschut
geeft de aren kwade reuk
angst voor verderf
en schokkende vragen
doen alle akkers beven
hun bestemming wordt beloerd
door spokende draken
tussen de halmen
die vol spanning wachten
scheppen felle klaproos…