Alle inzendingen over klaprozen

Ik luister het gefluister van ranke kastanjelaren hun zomervruchten veilig in bolsters opgeborgen papavergeuren strelen broze klaprozen langs banen van zomers met late vlinders ik zie het lommerhuis in rood verdagen met een sneller dalen van het grote licht schemeravonden waarboven de uil van wijsheid wiekt onhoorbaar maar wetend…

Als de doornen van het leven geen prikkels meer geven de volle rozenpracht verwelkt haar langste tijd heeft gehad pluk ik voortaan dagelijks klaprozen langs de wegen en leef er degelijk vrolijk op los!…

Wanneer westenwind duisternis brengt en hoop krimpen doet broze klaprozen van rozenschijn ontdoet verwachting fnuikt en verzengt, schalmt de ode aan de dode verborgen slagveld zonder morgen, aan hen die worden geborgen aan zhen niet weergevonden.…

Red haiku Blote klaprozen dansen in de zomernacht traag en onstuimig. Zevende hemel Strijkend langs haar dij tot aan haar roze plooien ik voel nattigheid.…

Ik ben het plaats delict Ademend gestikt Mijn doos vol creativiteit Voor altijd gesloten Slechts tranen ontsproten Klaprozen in bloei In beton gegoten Geen groei Afgeremd door bliksemschichten bij heldere hemel Mijn hemel Waar ben ik Daar waar zwaar het licht uitdoet Ik heb het ingeslikt Maar nooit verteerd Er mee om leren…

Als bomen hun takken versieren zangvogels zich laten horen de eerste slakken aansporen raak ik in gedachten verzonken als bermen bedekt met klaprozen verstilde harten doen opbloeien samen met elkaar verzoenen raak ik in gedachten verzonken als weelderig uitgestoken halmen hun warmte de dag laat gloren op oogsten vertrouwen morgen…

Korenbloemen Klaprozen Margrieten Ze zit zichtbaar van de kleurenpracht te genieten… De wind speelt met haar lange lokken en wappert met haar zomerjurk. De zon schijnt volop Ineens staat het meisje staat op… Ze rent naar huis terug, De bloemen moeten naar mama, en vlug!…

in de nacht legde zij haar moede hoofd neer op het veren kussen sloot haar ogen begaf zich op het pad van droomland donzig waar zij de mooiste klaprozen zag wiegen in de wind waar de vlinders haar lippen rood kusten met tere vleugelslag warm als een glimlach rook zij de geur van jasmijn slaap zacht fluisterde de wind het water bleef…

Klaprozen in knallend karmijn, als de 'coquelicots'van Monet herboren in een berm, trekken onze aandacht. Verder, in een uitgeholde terra-nis, daar ruist een 'rio', spuit een waterval. Schemer, een waas, met zweempjes pastel. Een kikker springt op uit een verstilde aqua-krul. Mimet hier iets?…

Een lied wat zo opgewekt wordt gezongen In de Nederlandse Geloofstempels Nu met honderdduizenden bloeiende klaprozen In zovele oer Nederlandse landschappen Zie ik het wel voor me in die Negev-woestijn Bloeiende rode rozen, honderdduizenden Maar zo kwetsbaar als de klaproos is Zo kwetsbaar zijn in Palestina, in Israel hun woeste woestijn…

de ondergaande zon kleurt de hemel bloedrood universele emoties verspreiden zich over de velden waar rode klaprozen bloeien in de stilte staan rijen kruisen de grond is doorweekt van verloren tranen verwoeste levens marcheren als een bloedrode draad door de wandelgangen van de genadeloze hebzucht een gedwongen afscheid van…

aangrijpend het onwelkome bericht gedrukt op zachtgroen met klaprozen dat Dood ook in het voorjaar actief mysterie is waarvoor zij zwichtte de pijnigende stilte die wekenlang zich oorverdovend manifesteerde luidt nu de klok zet uitroepteken maakt het aardse leven definitief tot begrensd gebied levensfase onaf met onherroepelijk gesloten…

Rode klaprozen bloeden als ze rijpen, rouge op gezichten.…

strooi ik klaprozen zaad overheen het verlaten strand opdat zij door de wind worden gedragen en bloeien zullen in de duinen in de pan van het hart als twee-eiige tweeling verbonden in de beweging van eb en vloed tussen de zon en de maan in het heelal zo verborgen een sterrenval gelijk dat ik wens de dromen naar mijn werkelijkheid te…

In Zeeland is het overduidelijk dat alleen het water bepaalt wat waar overeind blijft, eeuwenlang of anders slechts een zomer, het gras dat golft, de korenhalmen en de klaprozen. Eeuwigheden duren niet allemaal even lang, dat weet zelfs God.…

Messcherp ziet ze de ravage, klaprozen, rode vlekken. Ze slikt. Er is niets na. ------------------------------ uit: 'Naastenparade', 2002.…

Diepe smeekbeden uit versmolten harten maken wapens nutteloos en het enige rood in Vlaamse velden zal van klaprozen zijn.…

trillend in zomerse rust eens was deze aarde verscheurd verdorven en vermoord lagen hier resten van mannen schreeuwden gewonden in stinkende bloedrode modder onder fluitend staal en de dodelijk kus van gas doden zijn kruisen keurig in rijen letters in steen onder de blijde zomerhemel van vlaanderen ligt een beweend europa tere klaprozen…

ik hou niet van klaprozen en watermeloen de dag weet niet wat de nacht nu gaat doen ik hou van de lach in je stralende ogen je twinkel behaagt, dat is niet gelogen het donker laat zien wat de klaarte niet kan je neemt me goed vast, wat is dan je plan de maan beslist in naam van de zon bedeesdheid ging falen en durf overwon mijn hand reikte…

Het leger trok verder het veld gewond door klaprozen bleef achter. De orchidee bloeit nu elders. doden begraven stemmen zwijgend toe. In de weide bloeit weer nieuwe klaver gevierd tot honing. Vanuit de verte tjilpt gezang roepend ook te komen.…

Al zijn we jong en onervaren, al voert de weg eerst nog door veel heuvels en dalen, al is er nog de tuin met de klaprozen, de pioenen en de zonnebloemen, al duurt de zomer nog maanden in deze tuin, nog maanden.…

Plezier in waar je gaat de kin gericht naar waarvoor je staat, katoenen jurk waarop alle klaprozen van de wereld bloeien, rugzak op de rug, wollen muts op het hoofd warmt tot aan de ogen, waarin al de koppige sterren als kolen gloeien, met onafzienbare tijd voor beide voeten, je schopt het niet weg, je loopt er triomfantelijk doorheen…

Al zijn we jong en onervaren, al voert de weg eerst nog door veel heuvels en dalen, al is er nog de tuin met de klaprozen, de pioenen en de zonnebloemen, al duurt de zomer nog weken in deze tuin, nog weken.…

vogelkoren in ruisende bomen wiegen op frisse tegenwind klaprozen kleuren het groen achter water leliën drijven uitbundig in bloei het houten bankje voor even verlaten koeien begroeten de vrouw met de hond een tandje hoger de plassen omzeilend verheug ik me op de koffie, de post nog een klein eindje de kat spitst zijn oren genoeglijk…

Let niet op de klaprozen let niet op mijn huid, mijn hoofd zonder haar, okee, de oorringen mag je zien, ze knipogen naar het begeerlijke goud dat jij alleen opgebonden kent strak boven onversierde oren Het wapperde alleen thuis Ik heb lippenstift geprobeerd en werd onoverwinnelijk een robotvrouw vol energie De pijn telt niet, ik leef…

't Is uit en de klaprozen applaudisseren.…

Zij die bij de sterrenknuffels sliep het haar van de ruimten droeg in zilveren vleugels stuifmeel over de Melkweg blies, gevlochten klaprozen op haar regenboog.…

wandelkaart uitgepluisd Hun rugzak met een opgerolde slaapzak Een veldfles voor als de dorst uitbrak Door bossen, heuvels en dwars over de hei Ze voelen zich uitbundig vrij Het leven wordt volstrekt genoten Tot de vermoeidheid ze heeft teruggefloten Ze slapen ergens stil in hun kleine tentje Dromen over ieder natuurfragmentje Morgen zien ze de klaprozen…

Oranje speelt weer op het EK Klaprozen bloeien in de perken En ‘s avonds kan je merken Dat die verdomde zon niet kopje onder gaat Blijft branden in het strakke blauw Dat nauw als ‘t oranje hesje zit Waaronder zweet in mannenharen klit. Niks gaat boven deze dagen Heet Noord-West-Europees En van het schreeuwen hees.…

De zwerver zwaait met zijn dirigentstokje beroert de melodieën van morgen luistert naar de nachtegaal die klaprozen uit vingers tovert en zeesterren over de horizon laat vliegen.…