Alle inzendingen over langzaam

zacht gleed zijn hand uit de mijne ik voelde de kou zijn langzaam verdwijnen verbonden als kind voel ik nog zijn knuisten pas later gebruikte hij soms ook zijn vuisten maar in de strijd om bestaan heeft hij zich nooit laten gaan relativeerde en blies dan wat pluizen het laatste gevecht heeft hij niet kunnen winnen het onzichtbaar…

Langzame gesprekken Hebben we, jij en ik, Aan de bedding Van de beek Die meanderend door Het oude land de tijd Ongemerkt door zich Heen laat stromen, In een vastberaden poging Het moment vast te houden Verglijdt ze tussen onze vingers In eindeloos ritme van komen En gaan - het landschap En het stromende water Laten ons…

langzaam ontwakend na 'n innig liefdesspel verzucht ik de zondag waarin ik jou en jij mij op de golven van mijn ademhaling rust jouw hoofd jouw mond lieflijk tegen mijn borst vingers spelen zachtjes door je haren de tijd speelt tikkertje met de zon die breeduit lacht op deze zondag…

vlinderloze tijd dat een onafzienbare woordenvloed zich vastklonk aan de werkelijkheid en onze wereld vastliep tussen twee traagstromende haperende wateren het was in de tijd dat we te elfder ure de kracht van de zachtheid van de verbeelding vonden het was in deze tijd dat vlinders tussen palmvarens fladderden en we ons langzaam…

Ik wil langzaam gaan vandaag, duizelig ben ik – nog van jouw liefde.…

het verslindende veelkoppig monster spert zijn bek wijdopen begerig naar nieuwe ingewikkelde regels bureaucratie is zijn naam het schrijvende monster smult van letters komma’s punten in ellenlange verslagen menselijke ellende beschreven in tijdrovende zinnen in viervoud ze wilde alleen maar hulp voor haar kind…

Wat er was Houdt niet op Te bestaan in Mijn gedachten, Kan maar niet Zo ver komen Om het los te laten - Vannacht heb ik In mijn droom Vrede gesloten met mijzelf, En aanvaard dat wat was Niet meer aan te raken is, Want het was, het is geweest…

Een vrouw verwordt tot man als zij wil schelden Zij wordt een hem met navenant veel haar En dan verschijnt het volgende gevaar Als de reproductiespieren zich niet melden Zo wordt de hele mensheid nog vervloekt Heeft die papegaai toch flink succes geboekt…

Alles slow motion behalve je gedachten die gaan juist te snel…

Zonnestralen, o zonnige dag in mei ik open het venster hoor de vogels zingen, de zoete geur vervult de kamer vandaag knip ik de touwen door maanden eenzaamheid in quarantaine In m'n roze zomerjurkje van satijn een grote strooien hoed tegen de zonneschijn dool ik door de stille straten Een mens met een zacht gezicht een vriendelijke…

Festina lente, 't voorjaar is nog koud Maar 't lentefeest heeft daar geen boodschap aan Het bot uit in de zon, bij volle maan Staan kievitsbloem en speenkruid tussen 't hout De prima vera lentesymfonie Is op zichzelf an sich al een gedicht Laat twijgen zuchten onder het gewicht Van helleveeg en lichtkakofonie In park cantonia - maar…

Langzaam,ooooh zo traag Zoek ik naar woorden maar ik vind ze niet langzaam en ooooooooh zo traag Ik schrijf erg traaaaaaag Langzaam wordt het wel een gedicht…

Deze nacht lijkt de wereld weer vergeten Hoe ook alweer COVID-19 zich heeft verspreid Hoe 't zich in rap tempo heeft uitgebreid Met vleermuis, gebraden, is 't lekker eten Laat helder zijn, als paal boven water staat Is 't voor onze globe vroeg, laat staan te laat…

je staat op en het wordt langzaam avond je gaat aan de bar zitten en het wordt langzaam licht…

Als een langzaam reizende zon Een grotere buik en meer balkon De komst tekent zich al aan De komst van een nieuw bestaan Als een langzaam reizende zon Het meest zichtbaar in nachtjapon Hoe misselijker hoe beter zegt men Misschien dat ik je daarom wel verwen Als een langzaam reizende zon Wat wordt de naam Laura of toch Ton Afhankelijk van…

alle hoeken en gaten Langzaam kom ik op kracht Verloren…

De gedachte dat deze bomen weten wie ik ben, uit al die mensen deze toevallige man, vrouw, deze ene ze komen zo langzaam uit het gazon gaan zo langzaam langs het pad verdwijnen zo langzaam de gedachte dat deze bomen om mij geven, dat ze op mij wachten, dat ze weten dat ik kom --------------------------------- uit: 'Tot het ons loslaat…

Ik hou mezelf Gevangen In de ban van de ander Ik leid mezelf Een weg In de ban van een ander Verschuil mezelf In de ban van een ander Langzaam Op mijn tenen Langzaam op mijn tenen Ik kruip.. langzaam .... WEG.....van de ander.... Ban ik me... EEN WEG NAAR MEZELF.…

kleine sneeuwvlokjes dwarrelen naar beneden langzaam heel langzaam in een serene stilte ontstaat een prachtig landschap…

Je handen glijden langzaam over mijn strakke bloesje De opwinding is zichtbaar als mijn tepels zich aftekenen Je vingers knopen langzaam mijn bloesje behendig open Dan sluiten je handen zich om mijn zachte borsten Je handen glijden langzaam over mijn lichaam naar beneden Daar vinden zij mijn geheime oase en kreunend laat je mij genieten…

hertogen en koningen verhulden ons in ootmoedige onderdanigheid en offerden een schaap aan de vier elementen nu drinken wij absint en proeven mescaline dolen rond op zoek naar eetbaar voedsel verzamelen hoop, moed en allerlei kleingeld verslaafd aan het eerlijke geluid van de vogels die mistroostig vergaan op de kerkhoven - vogels sterven langzaam…

Langzaam trekt alles uit je lichaam weg en gaat je geest op zoek naar onze hemel.…

En langzaam teert ze weg een omkleed omhulsel, te ruim in haar vel, te ruim in haar kleren, te krap in haar geheugen, langzaam, heel langzaam teert ze weg.…

Voorzichtig, heel voorzichtig raak ik je aan met mijn ogen in een droom van verlangen… Langzaam, heel langzaam omring je mij met warmte in het duister van genegenheid … Zachtjes, heel zachtjes spreek ik woordjes van liefde in het licht van hoop...…

Langzaam, maar heel zeker. Zo groeit het inzicht. Vreedzaam en wijs. Nu...het nog niet te laat is.…

Daar waar de lucht hemelsblauw kleurde, de bloemen hun geur afgaven als bezwangerde lucht schuiven donkere wolken langzaam maar zeker over de stad. Maar gisteren, scheen de zon, zoemden de bijen geurden de bloemen, dat WAS, NU is het donker, zie jij het ook?…

zit zich te verbijten op zoek naar een uitweg langzaam valt de avond geruisloos sluit ik de piano kon ik hem maar helpen voet voor voet vier passen tot achter zijn stoel, voorzichtig raak ik hem aan, streel een arm, hij legt het scherm weg en leunt achterover, laat me mijn armen om hem heen slaan legt stil zijn handen op de mijne…

zacht is de kleur die de straat in verrassing geeft dat wat anderen verwerpen is bij jou niet dood groeit en bloeit in schoonheid door verwerven streel de kleur proef de geur leven is geen langzaam sterven…

de zon is weg de helderheid verdwenen nevels stijgen op in kilte langs je benen voelt klamheid komen nog heb je zicht maar langzaam sluiert mist de wereld dicht geluiden zijn niet meer te duiden verstikkend is de stilte om je heen gewikkeld kou vertraagt maar onversaagd sprankt hoop heel diep van binnen ik wist dat je het…

langzaam zoals de overgang van de schemering naar de duisternis langzaam de diepte in steeds verder naar beneden totdat je niet meer verder kunt de bodem is bereikt kan dat niet wat sneller?…