Alle inzendingen over lende

Denksels dwalen oeverloos Door het brein, bezetten Eiwitkabels die kronk´lend Door mijn schedel gaan - Gedachten gaan vruchteloos te keer, Zonder ooit de uitgang te vinden Waarnaar zij zo driftig op zoek zijn, Waarbij zij het lichaam vergeten; Eerst maar eens het vel voelen Waarmee mijn geest moet samenvallen Voor ik verder opga…

het pad geknerp van losse kiezels de stille tred op veerkrachtig lichtgroen lentegras het bankje bij de vijver die spiegelend zijn schaduw gaf armen die gedachteloos schouders vonden om even te ronden verlangen dat een uitweg zocht in speels en heel langdurig kussen wij zijn niet uitgerust lust smeult zacht in onze lenden…

meegekregen In ruil voor mijn Horloge - ijzig Donkere gribus Die uit het Diepste donker Lijkt opgebouwd, Verraadt op maar Een enkel plekje De aanwezigheid van Het licht - aan de Binnenkant van wat De buitenmuur lijkt te zijn Valt een centimeterslange Streep van hoopvol licht Dat het leven heeft geschonken Aan wat een aarz'lend…

hoe jouw adem me verbindt met het zuchten der bomen onbestemd bewegend met de boswind in mijn haar ik laat me langzaam leiden zolang de dag bestaat in ‘t licht op onze mond en zo lome tederheid je hebt mijn ogen gesloten in de lenden van de nacht waar je ’t hart van onze woorden in eeuwigheid hebt vertaald over jou gebogen heb ik…

Als wij, op de weg des levens, Aan de kant van 't stille water, In een koele schaduw rusten; Als de lieve zuidewindjes, Dart'lend, door mijn lokken, spelen, En der bloemen frisse geuren, Door de zuiv're lucht verspreïen; Dan gevoel ik al de wellust, Die Natuur mij doet genieten; Maar, hoe groot, hoe onuitsprekelijk, Wordt die wellust, lieve…

om te vergeten zal ik mij overgeven aan de warme schijn van wijn en hartstocht; maar wat is wijn, wat kan de duiz'lende verrukking der liefde zijn naast het geluk van dertig woorden stuk voor stuk gezuiverd van de tijd?…

jij zweet mijn lief in ‘t licht van jonge morgen die nu al zomerheet ademt op ronde tafel in de keuken gaan zonnevlekken wandelen jij proeft plots zoutig nat je huid en haar en in jouw lenden stroomt mijn lid en ‘k wacht tot in de avond ik mij weer verzamel onze leden, streel het vel en alle haartjes zachtbloeiend onder diep liggende…

Een fabel Vonk'lend door het loverduister, Zelf onkundig van haar luister, Licht-ster van de klavergrond, Doolde een glimworm in het rond. Uit het zwabbrig slijm gekropen, Stort een pad, met vuil bedropen, Op die fel gehate schijn 't Onweerstaanbaar moordvenijn.…

En gluips kroop uit de duisternis naar buiten 'T bedrijvig knikkend, gniff'lend, gich'lend riet, Dat aan blij boodschappende wind verried, 'T geen wanhoop ondergronds meende op te sluiten.…

de warmte want jij beweegt liefde dromend de droefheid afgepeld onstuimig gewemel niet verheffend buigend, tere halmen rollend zand onder lijven jouw zwijgen niet breken mijn hand jou wekkend genot, een zweem avondwind over ’t stille water druiven, herfstgerijpte jouw laaiend vuur mij branden schuchtere lippen een liefde die lenden…

Gesprek waar geen woorden Voor nodig zijn - Samen genieten van het Hemels vergezicht dat Zich hier aan ons ontvouwt Zacht zonlicht dat de Bergen in de verte kust En zelfs de laatste Hooggelegen sneeuw Weet te verwarmen Kabb'lend water van het Meer dat ons verzen zingt Omgeven door olijfstruiken En een terras dat een dak…

Onder 't open raam, Bladgeril; - Preev'lend stil Als een beê..., uw naam. Ginder hoog Bloemenboog... Op m'n peluw licht, - Bleke lijn, - Weemoed-schijn Van het maangezicht. 'k Ture weer Ied're keer Naar die zilv'ren stoet;... Want ik weet Liefdeleed Dat me bidden doet...…

bedekt Met doek of hoed, Met alle kracht Die in je was Door kuren, bestraling En hormoonbehandeling heen, Kijkt nu weer vol Levenslust je leven in - En ik zie de Twinkeling in je Ogen, van vreugde Maar ook van dankbaarheid, En vandaag voor 't eerst Je hoofd zonder hoed, zonder Doek, bedekt met eigen Haar dat hoewel aarz'lend…

Haar lenden worden stram van verwaarlozing. De vrieskou van de ochtend Kevers kruipen door mijn aders. Ik vind de macht die uit mijn navel gulpt. Een worsteling met de draak En dan de vrieskou van de zeebodem. Mijn ademnood Als ik verdwijn in haar armen.…

als wij ons nesten bouwen met liedjes en zoenen getuimel en kozen waarin ik je lief vannacht, en jij mij tot ademnood lachend, onbegrijpelijk terwijl jij als een stille bries mijn lijf natekent in mijn lenden verhalen schrijft teder en licht als water en jouw gestreel mij branden laat als laaiend vuur waarin de dorst verdampt wanneer…

ik vind het vrees'lijk als ik jou een dag niet spreek zie hoor of zoen weet gewoon niet wat te doen als ik jou een dag niet zie mis ik je al vrees'lijk veel anders overleef ik niet je bent als een juweel altijd sprank'lend altijd mooi niet bij jou voelt als een kooi ik mis je, schat je bent zo knap zo lief, oh ja dat…

Er was iets om met Lood in de schoenen Te betreden - Hemelse oneindigheid Zo licht, zo mooi, Zo vol klanken van De schoonste muziek En ik die angstig Schuif'lend hier Binnenkom in het Voorportaal van de Eeuwigheid, met lood In schoenen en gedachten Bang om toch ook Hier weer gewogen Te worden en daarna Te licht bevonden…

En zij antwoordt, terwijl zij langzaam-aan het drup'lend water op de koffie giet en de damp geur wordt: een nieuw bruiloftslied. -------------------------------------------------- uit een serie van acht sonnetten: 'Voor dag en dauw' (1936)…

plots'linge schrik, Doordat in 't Nu van 't eigenmachtig Ik Waarschuwend school 't praeëxistente Toen: Dan zou je dàt doen, daarna dàt, en dan Zou je gelukkig zijn, als die en die: En stil bioskopeert je fantazie Een ouerwets blij-eind'gende roman - Ja, maar wie weet, als hij zoo denkt, of niet Herinn'ring was dat, wat hij weif'lend…

Ja, straks begrijp je, zelf in duisternis, Niet meer, wat onder en wat boven is, En twijfel je in wiss'lende kontemplatie, Of soms de Melkweg is een rodelbaan, En of je in sneeuw'ge nevelvlek ziet staan, Beneden, ver, een blauwe konstellatie.…

glanzen als melkschuim; zij stelen woorden uit bermen gooien die hoog in de lucht; wij echter lachen er zullen redenen zijn waarom zwaluwen niet liegen en waarom de geur van jou niet vervliegt ik kan ze jou niet vertellen net zo min ik weet of de wind een begin heeft en de zachtste streling gemeend is; misschien weet het beven van mijn lenden…

gebroken ruiten, En deuren, die niet sluiten, En 't Pootje* in zijn kuiten, Er uitziet als een gek; Is min nog te beklagen Dan hij, die drie paar dagen, In 't woelziek schoolvertrek, De veestlucht* en de drek, De snotneus, d'Ezelsvragen, 't Afzichtlijk nagelknagen, Het krabblend luis-verjagen, De vuile witte kragen, En 't hartverduiv'lend…

Ik ben de Weg, de Waarheid en het Leven, Ik zelf ben de Profeten, ben de Wet; Ik heb geen Christus nodig, die mij redt; Mij hoeft geen God mijn zonden te vergeven: Vergeven wil ik Hem, die heeft geweven Van goed en kwaad 't verraderlijke net, En, Kruisspin, Zijn vergift'ge scharen zet In de angst'ge ziel, ondanks haar spart'lend beven.…

ben ik op zoek naar wat losse gedachten, sprank'lende woorden en ritmische zinnen. Maar... In al mijn wandelgangen blijven de deuren gesloten. Ik kan niet naar binnen.…

- maar lijdend gaaft uw laatsten ademtocht; zo schrei ik ook niet, 'schoon mijn klein geloven wou dat uw hand de taaie rank besnoeit die enger, hoger, om mijn lenden gloeit: ‘genoeg! ik deed genoeg uw Naam te loven!’ - maar zwijgend dulden tot volgroeide pijn zal kroon van doornen, kroon van glorie zijn.…

Niet twijf'lend weet ik: Alle goed is kwaad; Twijfelend hoop ik: Alle kwaad is goed; Zodat wie 't ene wil, het and're doet, En zond'loos hij slechts is, die beide laat.…

Voorlopig Stamelt het bloed Kraakt de rib Drijf ik een eeltige hiel in haar lenden Nu ik staar naar haar. Zwelt een prop in de krop Het verhemelte splijt De sappige tongval schijnt haar niet te storen. Een schemervlam strijkt langs wervels Doofstom reken ik op mijn ogen Maar ze stromen onder. Zout drupt langs het voorhoofd.…

Vizioen, hoe handen woelen in de wrong Van vuurrood haar, en, twee hong'rige honden, Zoeken op vrouwelichaam, waar ze vonden Het heerlijkst vlees - hier - daar - met gulz'ge sprong, En door de hersens 't bloed dreunt als een gong, En tanden, wreed, het druipend tandvlees wonden, En de uren smelt tot dropp'lende sekonden Half bewust'loze…

En als de storm 't zwiepende weefgetouw Vastmokert op nachtlijke vastelanden, En wereldzeeën blauw en goud doet branden Onder zijn spoel, een streep van goud en blauw, En dan voor de ingang van cyklopenbouw, Een berg elk rotsblok met duiz'lende wanden, Tot groet aan morgenzon met trotse handen Zijn regenboog zich omsjerpt, hel op grauw -…

En als de zon voor de uittocht uit haar zaal Zich peinzend-artistiek staat te draperen, Of zo -, Of zo -, en groenig irizeren De feeërieke zomen van haar shawl, En ongeduldig de avondster 't portaal Ingluurt, of 't nog niet klaar is, dat proberen, Hoe 't grootst effekt zal zijn van mooie kleren, En maar vast waagt zijn blauwfonk'lend signaal…