Alle inzendingen over levensbron

Ik zal mijn ogen richten naar de binnenkomende zon de nazomer omarmen met de late rozen slapen ontwaken in liefdevolheid ziende een heldere levensbron ik blijf riedeltjes, klanken zingen als de leeuwerik in het roggeveld dansen met de wilgentakken windwuivend in het vijverpark lezen, hoe een dichter in woorden de schoonheid van liefde…

Toch blijkt achter dat wolkendek altijd weer 't licht der zon is aan levensvreugd geen gebrek daar schijnt altijd de levensbron. Waarom nog zoveel vragen naar 't antwoord op 't waarom steeds komen er nieuwe dagen en steeds is 't antwoord “Daarom”.…

brengt het vuur tot aan de schenen voedt de kleuren die zijn ontloken voor elke onbezwaarde bloem zijn deel het eigenlijke kind dat zich in ieder afvraagt of er termijnen bestaan of die uit het leven terug te kopen zijn, waagt zich tot aan de rand van de put waar zijn beker te wachten staat om in aarzeling te drinken tot aan de levensbron…

Ooit zag ik je bij de levensbron duizendschoon in een oceaan van bloesem, fragiel en transparant als glas, waarin we verdrinken wilden zoveel en zo vaak het kon. eerst ongeremd als licht dan verduistert als een eclips waarin de beide lichamen hun schaduw in een nieuwe omloop hervatten.…

Ik ben vol verwondering over de levensbron, die mij nimmer vergat. Het zonlicht verzendt zijn stralen voorbij muren. Vergeet nimmer het bloemenhart, dat boven het maaiveld komt turen. Zal ik verder klimmen tegen het zonlicht in? Ik zal het overdenken met gepaste zin.…

Het water wil ons wijze lessen leren, van rust en vree, genezen en bezeren, maar mensen zijn soms nog niet toe aan dit verhaal en sterven eerder aan een niet vermoede kwaal dan dat zij weten en hun leven richten naar het licht en naar de vergezichten die toch van elders komen, van het water dat stroomt vanuit de altijd grote levensbron,…

Tot ver over de horizon schijnt ‘t licht Dat overal liefde en vrede brengt Zich zonder dat wij vragen tot ons richt En ons duister met zachte glans vermengt Een zachte stem die ons noodt te komen Roepend vanachter verre horizon Die ons vraagt om niet te blijven dromen Maar te komen tot de levensbron Laten we dan gaan in vast vertrouwen…

krachten botsen als een grillig lot brengen mensen samen en uiteen schuilen diep en vluchten ver zoeken naar de levensbron jalousie en ijver maken tongen los het oog ziet slechts een deel kent niet de ruime blik van verre horizonnen maar slechts een blinde vlek die groter wordt verdwaalde scherpe zinnen snijden door de eeuwen heen niet…

ijskristallen waarmee ik je huid bespeel, kippenvel ontdooit op den duur, verbrandt de littekens uit de as van het verleden, alleen de vonken houden stand, trekt de werelden strak, vrijwillig verlangen in onzichtbare tekens, van kwetsbaarheid ontbloot, steelt verwondering naar elkaar, in een tijdloos liefdesuur waaruit de passie van de levensbron…

Een ochtendbries wentelt zich in een zalig zuchten dat het mulle zand bestuift en landwaarts gaat, diep het gebergte in, een wemelend suizen klagen van stervende baren, vastklampend aan de levensbron, uitgerolde golven met wee verguizen vol verlangen naar de troon van Oberon.…

Zoals ik van je wil houden Krijg ik niet over mijn lippen Momenten van stilte Zoekend naar rust en balanceer Tussen jouw handen In deze koude gure plek Voorzichtig kom ik dichterbij Magische krachten drijven me verder weg van een oogpunt, zie de kracht alleen maar groeien Een onuitputtelijke levensbron Begint zijn weg door te slaan Naar…

de levensbron ontspringt voor zijn altaren, de Alvermogenste heeft het paneel ontvouwd, het offerlam maakt alles heel, de engelen zingen, beroeren snaren aanbeden door belijders, martelaren, de kluizenaars en ridders nemen deel, een schild in zilver met een kruis van keel, en zij die mensen recht doen wedervaren terzijde staat de mens, naakt…

Ik zag je gestalte bij de levensbron, duizendschoon in een oceaan, het haar vol bloesem, wild en ongetemd als de hoop, die we hebben gedronken om te willen zijn, vaak te ongeremd, gedoopt in een diffuus licht waar onze schaduw in verdrinkt, om het loflied van de toekomst in te verpakken steeds tot een verrassing op te maken en je de…

Waarnaar sporters hemelvaren, blijmoedig ski je over ’t bronzen water al lavend aan de eeuw’ge levensbron Er komt geen einde meer aan jonge jaren, je loopt nu rond in ’s godens sporttheater, de kosmos leeft hier in dit stadion…

Want liefde is mijn levensbron warmer nog dan de zomerzon Liefde is als een centraal punt dat een ieder van ons is gegund. Liefde geeft inspiratie en kracht is als een heldere ster in de nacht Liefde, als iemand je dat geeft besef je toch weer dat je leeft.…

Ik zag je bij de levensbron duizend schonen in het gras oceanen bloesems, luikend groen fragiel, transparant als glas, liefde gedronken zoveel dat kon, uit water, satijnen spiegelplas, toen zonder kleur, verdroogd, verdronken in woestijnen, de tijd verloren, voordat je het verlaten moest, tranen gedempt op geboren spiegels van de ziel…

Extase met een juiste accent en twist, koestering uit een vroegste levensbron, druppels ochtenddauw op een mild tapijt geweven uit het diepste blauw van beider oceaan, herkent zich in een golvend ritueel, monotoon zacht als fluweel, dan opwindend, of ik nooit anders heb gekend, Of krijgt intimiteit als artefact steeds weer een andere…

door elkaar heen... tenslotte, hadden wij elkaar lief zoals op aarde niet kon: wij wezens altijd bijeen in beleving: dáár, dichtbij de levensbron... ik wíst niet, dat dat nog kon! Er is slechts: begin...…

Ik heb je bij de levensbron gezien, duizendschoon in het gras, oceanen vol klaprozen en ontluikend groen, fragiel misschien, maar transparant als glas,daarin verdronken zoveel dat kon in haar satijnen spiegelplas, nog zonder kleur, verdroogd, verzonken in woestijnen en in het kristal van licht verloren.…

Ik ga liggen op het koele gras, koester me aan de warme zon, genietend sluit ik mijn ogen, denk aan de ‘Grote Rite’, de levensbron. En dan verschijnt zij, de godin met de amberketting en het valkenkleed, ze neemt me totaal tot zich met een teder wrede liefdesbeet.…

Dat we zonder onze instemming, weer terug moeten keren, naar onze levensbron. Dat zijn feiten. Dat we verantwoordelijk, denken te moeten zijn, omdat we indien niet, geen leven hebben. Elkaar heel erg naar, naar het leven staan. Biologen hebben geen idee waarom. Dichters kunnen geen woorden vinden.…

Voldoening met het juiste accent, koestering uit een vroege levensbron, druppels dauw uit het nietig blauw en uit de hemelen van de oceaan, herkent in een golvend ritueel, afwisselend en zacht als fluweel, lijkt't of ik niet anders heb gekend, of krijgt intimiteit gewoon een andere naam ?…

In een blinkend meanderend spoor trekt ze door dit groene landschap Levensbron, en schependrager getemd door rotsige oevers begroeid met wilg en vlier. In je bochten wil ik drijven meegaan met de eindeloze flow dan opnieuw terug naar het begin In, op, en onder u wil ik zijn geen grieven en ook geen pijn.…

Op het hoofd een emmer vrij en onbelemmerd vertrouwen in een toekomst in dit leven dat nu toch iets goeds wil geven rijst en bloemen overal rondom bij de nieuwe levensbron geloof in betere tijden hoop op minder lijden door levenschenkend water Lopen naar dit water... Lopen voor je leven.…

Al staar je even doelloos naar de zon, weet dat jij bent, mijn grootste levensbron. Zie je lieverd, het wonder in jou.. (het gewone, schuilt meestal achter een wonder..) je mama..…

De wereld te mooi om te versjteren onz' levensbron. Laten wij 't Leven leven en zeker met zorg voor iedereen om ons heen... Wij mogen geenszins opgeven, ''t zal mijn tijd wel duren', want 'mijn tijd' is onze tijd Gezamenlijke tijd is geenszins voor ALTIJD...! *creatieveling…

Geestkracht van de levensbron is onverschillig van wie haar water drinkt en slechts een herschikking van woorden, die een lichtvaardige waarheid bevatten, gerangschikt naar de toets van de tijd,klinkt door in bereidwilligheid maar anderzijds leeft op dode materie die het verleden vervormt.…

Geestkracht van de levensbron is onverschillig van wie haar water drinkt en is slechts een herschikking van woorden, die een hovaardige waarheid bevatten, gerangschikt naar de vinger van de tijd, klinkt door in bereidwilligheid, maar anderzijds leeft het op dode materie en het verleden misvormt.…

Er was de Kelk: de levensbron en de eenheid Het is het Zwaard dat het heeft gespleten in twee Om te kunnen ervaren dat wij zijn bevrijd helpt het Pentakel daarmee Na in ons aardse lichaam te zijn gekomen zullen wij met de Staven van vuur verder dromen En komen we zonder het schap van weten met de Lotus in het vijfde element ether…

Geestkracht van de levensbron is onverschillig wie haar geestdrift drinkt, is slechts een herschikking van woorden, die een hoofvaardige waarheid bevatten, gerangschikt naar de toets van de tijd, klinkt door in bereidwilligheid maar anderzijds leeft op dode materie en het verleden vervormt.…