Alle inzendingen over levenspad

ik mag er zijn voor jou als water voor bloemen of als een bloeiende struik voor de mooiste vlinder door jouw naam te noemen open ik een luik om adem met je te delen en in gedachten jouw levenspad te strelen je hand zal ik pakken en jou op mijn schouder dragen maar ook wijzen naar anderen, zo velen die jou met warmte willen…

wat jij van mij weg liet in draaiende seizoenen van het levenspad dat verraste mij nog het meest jij ging weg in stappen verder voorbij muren/deuren toch blijven er raakvlakken bestaan tussen jou en mij biedt deze ruimte duidelijkheid is dit niet het einde het pad loopt alsmaar verder de dag deelt prima open als je ‘s morgens wakker…

In de reizende droom waar het altijd zomer is en waar de zon je altijd laat bereizen door het onbegrensde levenspad. Alleen hier is de vrijheid grenzeloos beschilderd met juwelen Zo mooi als de rode gloed van de romantische zonsondergang.…

Vader Dood fluisterde hij ik wil u spreken en vragen is het misschien al tijd om het leven te vergeten mijn blote voeten doen pijn van het moeizaam lopen op het scherpe levenspad Het is nog niet jouw tijd mijn kind ga naar Moeder Leven en vraag haar om voetenzalf en nieuwe schoenen en hoop om door te gaan Maar waar vind ik haar ik…

Vader Dood fluistert hij ik wil u spreken en vragen is het misschien al tijd om het leven te vergeten mijn blote voeten doen pijn van het moeizaam lopen op het scherpe levenspad Het is nog niet jouw tijd mijn kind ga naar Moeder Leven en vraag haar om voetenzalf en nieuwe schoenen en de hoop om door te gaan Maar waar vind ik haar ik…

Als er Nog wat komt Hierna, Waarna Jij gegaan bent Kom je dan terug Gedragen Door de dagen En de niet bestaande tijd Wanneer het zonlicht Door de takken breekt En de zere plek Op je huid verbleekt Mag ik dan Weer van je houden Om je geven En we lopen samen opnieuw en telkens Over jouw levenspad En wanneer…

Waar eerst alle hoop verloren was schaduwen en donk're wolken dreven waar geen lichtpunt was te kennen is weer zonneschijn terug-gegeven Waar de strijd eerst werd gestreden en verdriet d'overhand had waar je wankelend bent uitgegleden kwam ook plots weer levenspad Wolken zullen nog overdrijven maar het zwarte is er af een gouden randje…

tijd om met haar familie te praten De hoop die ze nog had is vervlogen er is geen uitzicht meer is haar gezegd hoe moeilijk ook de tijd nog zal worden ze heeft zich er schreiend bij neergelegd Ze zal herenigd worden met mijn broer haar man, die ze zo lief heeft gehad dat vooruitzicht te hebben troost haar op dat laatste stukje van haar levenspad…

jaren strijken rimpels glad het licht gedoofd je aardse kleedje afgelegd zorgen die bergen op wierpen bleken moeiteloos overwonnen terwijl ze wakkerden en traanden op het levenspad het antwoord was immer "liefde" het was vallen en opstaan jouw scheepje deinde op de golven naast jou je stuurman die nu met lege handen ook weer naast je…

Waren we maar slak iedere centimeter heel bewust aftasten van ons levenspad O hadden we maar zoiets als dat want wat wij kunnen leren van dat slome beest is het echt beseffen wat er achter ons ligt wat er werkelijk is geweest Wij ontlopen wat ons geschiedt te snel we leren daarvan dan ook nooit waarschijnlijk herinnert de slak z’n…

van je eerste tot je laatste stap, zet je elke stap voor het eerst…

als ventje wilde ik nog zoveel weten maar vragen durfde ik niet over hoe zit dit hoe zit dat over wie is wie en wie is wat en hoe het toch kan dat God toch alles ziet en hem zien doe ik niet dus schreef ik ze aan de onderkant van mijn schoen om ze nooit te vergeten om me blijvend te vergezellen op mijn levenspad van toen tot ik het…

Schudt losse haren uit je vacht het is weer tijd om te verharen herfst meldt telkens weer de jaren waar je zelf niet eens aan dacht de vier seizoenen zijn vergaan zij zullen in ‘t verleden dringen als jij je wolvenlied laat zingen in ‘t schijnsel van je nieuwe maan en langs de jouw gelopen sporen op het gladde levenspad - gelaten... of…

leeg als een getij Het besef dat niets voor eeuwig is Slaat toe in jou en plant haar zaad Alles lijkt steeds sneller Tot minder meer in staat De kleuren van je haar Je strakke gladde huid Die mooie witte tanden Verrimpelen, verbleken, Drogen op en vallen uit Jouw herfst nadert rap zijn eind De winter komt eraan Het levenspad…

In retrospectief meer verarmd dan verrijkt verloor ik jeugd, illusies, idealen om steevast op ’t levenspad te verdwalen, niets op deze aardkloot is wat het lijkt. Doe ik mee met volwassen rituelen, inwendig wil ik het blije kind blijven dat ik ooit was, als dichter harten stelen.…

De liefste handen dragen mij naar mijn geboortegrond ik zoek de moeder aan mij zij die Spaans met mij verstond als kind beland in Nederland vanuit een vrije val de kleur van mijn familieband verbleekt in Nijverdal op afstand van de moederschoot begint mijn levenspad het kind omhelst vers boerenbrood en praat onmeunig plat…

Deze ziekte kwam op mijn levenspad. Mijn lot is veel pijn en een vage toekomst. Moet ik dankbaar zijn over mijn vroegere functioneren? Moet ik deze ziekte accepteren omdat ik ouder ben? Mijn pijn kan zó ondraaglijk zijn, dan ben ik kwaad en heb angst! Hoelang hou ik deze ellende nog vol? Wat als ik er niet meer ben?…

bladeren en gure wind te schuifelen op uw voeten die doorweekt zijn van zilte koude tranen op uw huid Daadkrachtig als altijd dansend op een vulkaan voelt u onbaatzuchtig het ritme van de akkoorden van het leven uw vingers het klavier bespelend Wat een moed om uw handen in bevroren jaszakken te steken zinderend van verdriet toch het levenspad…

Van kinds af aan, zelfs nog van voor Ik geboren werd, is mijn leven Gedragen door de eeuwige kracht Van muziek die altijd in mij is, Was, en zijn zal, die mij draagt Als ik zou vallen over de doornen Op mijn levenspad - En toch meende ik het conservatorium En mijn geliefde altviool te moeten verlaten Om liever met andere hersenen…

Ik ben verdwaald op mijn levenspad Omdat ik U steeds maar weer vergat Bij al mijn gewone dagelijkse reizen. Heer, ik ben de weg kwijtgeraakt De weg die ik moet bewandelen Om naar Uw wil te mogen handelen Ik heb mijn plicht voor U verzaakt.…

De alleengang lijkt hun lot te zijn op het levenspad. Zij kiezen hier het één en daar laten ze wat. Mensen lief zijn zij zielig in hun eenzaamheid ontheemd? Dat op zijn weg in het leven nog geen vriendschap met de andere mens claimt. Aan hun verlangen naar vriendschap kan niet altijd een garantie worden gegeven.…

Die jouw levenspad niet kennen.…

Ik ben verdwaald op mijn levenspad Omdat ik u steeds maar weer vergat Bij al mijn gewone dagelijkse reizen. Heer, ik ben de weg kwijtgeraakt De weg die ik moet bewandelen Om naar Uw wil te mogen handelen Ik heb mijn plicht voor U verzaakt.…

Met iedereen zijn eigen levenspad. Waarom niet gewoon leven en laten leven.…

het voortgaan - ook na zoveel jaar - van het levenspad hand in hand - sámen - in het wéten liefde liefde is mooi want líefde líefde is... zo simpel nog niet…

het was midden in de nacht, de heldere maan verlichtte, mijn levenspad maar ook mijn dagboek, waar ik trouw mijn dagen in verhaalde want dat beschouw ik als mijn plicht. zo geheel toevallig of moedwillig, dacht ik plots aan jou, de gedachten kwamen uit het niets, over hoe het vroeger beter was.…

Bijna haalt de tijd mij in zijn wijzers wijzen mij mijn kronkelende levenspad laten mij dagelijks wandelen over vele, ongelijke paden Met vallen en opstaan geleefd en veel geleerd het immer willen delen van liefde en leven tikt mijn tijd voorbij Drie, zes, negen, twaalf komt nader en nader de slinger van dagen gaat steeds sneller en…

Dat nog te kunnen leren Dat mooie wensen Dan alleen worden vervuld Met moed en kracht En menig hindernis die wacht Die ieder op zijn levenspad ontmoet Die hij moet leren overwinnen Beslissingen van kwaad en goed Van stoppen, doorgaan of beginnen Jong geleerd is oud gedaan Zo ging het alle tijden Maar deze tijd geldt Ook voor oud geleerd…

Ach muze, als u eens wist hoe het zat: zonder uw derrière voel ik mij verloren, ja, ik wil uw kontje op mijn levenspad!…

Je gezicht hult zich in een sluier Alleen je ogen breken deze mist In een totale abstractie van culturen laat jij je ogen spreken in geheimen Niemand heeft weet van je gedachten Zwijgend speel je het verlangen De liefde die je zó graag wilt omarmen is aan een ketting vastgeklonken Je levenspad is immers uitgestippeld Alle eigen keuzes…