Alle inzendingen over levensvreugde

Een wens voor allen Een beetje minder hebben Een beetje meer "zijn" Een beetje meer levensvreugde en een beetje minder pijn Een beetje minder prestatiedrang Een beetje meer mogen Een beetje minder kritiek en een beetje meer mededogen Een beetje meer tolerantie Een beetje minder wantrouwen Een beetje minder agressie en een beetje meer…

Omlijst met die levensvreugde waaruit je leven mag.…

statige heren zij aan zij met jou al babbelend zouden ze je omarmen hun stam zou jou dragen de bladeren zouden jouw tranen drogen en knapperige twijgjes zouden je zacht in je zij porren tot er een glimlach verscheen jouw troostbomen zo statig als heren hun kruin fier in de lucht met nestelende vogels die kwinkelieren de bomen van je levensvreugd…

---------------------------------------------------- Deze recensiehartenkreet draag ik op aan Herman Rouw, dirigent, Kamerkoor Musica Amsterdam, Waalse Kerk, 24 juni 2012: Muziek over liefdesverdriet, dood en herdenken, liefde en huwelijk en levensvreugde!…

ons leven met een wirwar van wegen hebben we een pad gebaand we proefden rozen in zachte liefde wijnen met gevangen zomers zo zorgeloos, zonnedromers soms liepen we naast elkaar zoals het ons beliefde steeds omarmden we onze kinderen herkenden hun vreugde en pijn die we niet konden verhinderen al was het ons verdriet en tranen onze levensvreugd…

niet wilde komen daar in je kamer speelde angst met dromen jij voelde je nooit thuis je was een kind en schikte tegen beter weten zijn kwaad heb jij altijd geweten de stiltes vielen zwaar beladen met de daad ontsnappen voelde als nog erger kwaad ontwijken was je jeugd gelukkig krijgt het kind in jou een eigen thuis met nieuwe levensvreugd…

Een weg van steen of staal, die op vaste tijden wordt bereden toont vele malen onderweg zijn aard als vluchtig wezen en stopt alleen waar men 't voertuig kan betreden dan wel verlaten, om je boodschap te gaan doen of, slechts een glimp te zien van hem of haar met wie je o zo graag een afspraak wenst te maken. Een halte kan ook heel persoonlijk…

ik de straat In verloren toestand liggend hier Een lijf tot niets in staat Mijn tijd vertikt in eenzaamheid Het bed kleeft aan de rug Gestolen, weg, voorgoed voorbij Mijn hart wil niet meer terug Besef van pijn wordt deel van mij Niet voor de laatste keer Haalt voor de geest wat is gebeurd Jij vertrekt steeds weer Geamputeerd stuk levensvreugd…

De oorzaak was een tochtje op de fiets in combinatie met een dode hoek: in één klap was z'n levensvreugde zoek en wat-ie slechts verrichten kan is niets. Dit niets is hem te veel. Men heeft erbarmen met deze invalide zonder armen.…

niet mijn belofte dat zwervende gevoel op de oude Boulevard van Liefde die kent nog onze passen daar doe iets onverwachts en kinderachtig zoals in de regen dansen of achteruit fietsen, op de muur onze namen schrijven en gek genoeg, laat de klokken verschillende tijden lopen pas dan zal je het weer weten smaak van de eerste kus, de levensvreugde…

De levensvreugde straalde van me af. Ik kreeg een flinke dosis zelfvertrouwen: de knipoog, die een knappe meid me gaf, bezorgde mij de moed. Ik ging in draf naar haar. Ik wilde wel een nestje bouwen. Het was verbazingwekkend, hoe het klikte. Ze was heel enthousiast en wilde stappen. Ik snapte, dat ze op een huw'lijk mikte.…

Geen rozen uit een grafkrans geef ik u, Die met de rozen van uw levensvreugd De stille kamer van mijn Hoop verheugt. Zie! blank en rood van liefderozen nu Bloeit weer de tuin van mijn verloren jeugd, Door storm en stortbui leeggeplunderd ruw. De blauwe balsemlucht is juniluw, Elke adem hier wordt paradijsgeneucht.…

jaar nog slechts, dan wacht een wisse dood of op zijn minst een bijna-doodervaring ziehier de (ingekorte) openbaring: artrose, jampotglazen, kraaienpoot een luier, kunstgebit, genadebrood rollator, staar en wijkende beharing daar sta je, wankel, één been in je kist het andere door spataders gekweld amechtig leunend op je wandelstaf de levensvreugd…

Midden in de nacht zat ik als een bezetene te applaudisseren voor de Russische schoonschaatster Evgenia Medvedeva die werkelijk topprestaties leverde die ons een blik in de hemel gunde die mijn volle respect verdiende zelden heb ik kunst zozeer gewaardeerd terwijl ze nog zo jong is, kun je nagaan de levensvreugde spatte van haar soepele bewegingen…

schatplichtig stroomgebied van dromen rivieren ledematen bloeien kleuren boeiend naakt het praten niets in stilte alles bonzen van leven open de sluizen alle deuren open sloop de muren naamgenoot in liefde goud omrande schoonheid bloemetje voor de dorst behulpzaam neergeschreven wat er toe doet moet je doen vrijwillig in levensvreugde…

de zon doet ongelofelijk zijn best smijt onbaatzuchtig met de laatste krachten -de kou laat nu niet lang meer op zich wachten- hij strooit de levensvreugd die hem nog rest de zomergasten zijn nog niet vertrokken ze wachten op het teken voor de vlucht de stilte wordt verbroken door gerucht vanuit de verte roepen zacht de klokken je strompelt…

normaalgesproken krijgt u twee kwatrijnen en twee terzinen, samen een sonnet door mij met liefde in elkaar gezet een stevig bouwwerk, veertien vaste lijnen maar nu een zware crisis ons doet kwijnen zie ik naast levensvreugd en bankbiljet mijn moeizaam opgespaarde dichtersvet met lede ogen gaandeweg verdwijnen vergeeft u mij dat ik zal moeten…

Zo zwart van hart gelijk de nacht is hij, die 't edel licht veracht, het licht, de bron van alle goed, van alle kracht,van deugd en moed en van de zoete levensvreugd.…

Toch blijkt achter dat wolkendek altijd weer 't licht der zon is aan levensvreugd geen gebrek daar schijnt altijd de levensbron. Waarom nog zoveel vragen naar 't antwoord op 't waarom steeds komen er nieuwe dagen en steeds is 't antwoord “Daarom”.…

Besef van sterven bij de mens is groot, waardoor hij soms z'n levensvreugde mist. Hij lijdt door zijn gepieker over dood. 'Ik wil de godsdienst echter niet verdrijven,' beweert de overtuigde atheïst. Hij zal er dankbaar versjes over schrijven.…

Laat dankbaarheid je dagen sieren, verheug je om het licht dat straalt, om bloemen, vogels, klank en beelden, om alles wat een lied verhaalt, en leef je leven ongedwongen, in vrijheid en in blije moed; dan groeit geluk en levensvreugde bij jou en al wie jij ontmoet. Voor de verjaardag van Margreet binnenkort...…

Het bewust beleven van kleine nietige ogenblikken kan grote levensvreugde scheppen 's ochtends schuift de stoel rrrrtt bij het ontbijt aan brengt levenskracht in stromend bloed schone vrije denkbeelden voor de komende uren midden op de dag wekken klinkende voetstappen rondom alerlei vragen aangaande hun korte geschiedenis en nabije…

kleuren van het leven in de schaduw over de grenzen van het leven die banden van geliefden breekt noem het zielenpijn soms denk ik dat uit zwijgen woorden kunnen bloeien die de schoonste bloem evenaart fluistert zacht vanuit de knop een stem dat bloemen weer zijn te verstaan als onvervalste kleuren opbloeien vanuit de ziel die immer levensvreugde…

- Mijn liefste is als een bloem, die wacht Op levensvreugde en zonneschijn!…

totaal ontwaakt Het hart dansend van puur jolijt Zin te zwemmen, fietsen, springen en sjansen Ik tel mijn zegeningen Dorstig ziltig en gulzig tot aan de einder Intens warm geluk koesterend en strelend Song Despacito zindert in cadans door het ijle hoofd Een schattige sms van zoonlief maakt alles compleet Ik tel mijn zegeningen Oneindige levensvreugde…

De nacht is vroeg gekomen. Vrienden laten me alleen. Het leven is niet langer licht. Angst grijpt om me heen. Er is niemand meer gebleven, dan een stille stem die zegt, dat leven geen zin meer heeft. Een ketting heeft me vastgelegd. Dag Pallieter, kleine man, ik zie je lopen door de regen, door de mist van ons bestaan, langs grijze, natte…

Maar goed, het valt toch ook niet te negeren: dat geeuwen doet zo nu en dan wel deugd, breed gapend al die kaakspieren masseren bezorgt een mens genot en levensvreugd. Want zie hoe velen ‘t vlotjes imiteren: begint er één, dan volgt de rest verheugd...…

het licht waar het stroomt overal zie je zoveel moois elke boom en wilde bloem is oké maar welke wacht net als jij op sprankjes 'hoop voor vrede' vonken uit de 'hemel' met moederlijke liefde begroet je de bloemrijke schoot der aarde al deze kostbare parels zou je willen omarmen denk je aan, tijd, sta even stil geef vrijheid en levensvreugde…

van het eeuwige kind waarmee deze kleine held ons in het leven siert met intuïtieve helderheid Het kent de hemel van dichtbij daar deze in hem woont Het speelt met zon, maan en sterren met water en met wind vertelt prachtige sprookjes verslaat draken, spoken en heksen Het zingt en danst om de Goden te plezieren om in alles zijn levensvreugd…

Levensvreugde nieuwe waarde krijgt door een gebruik van de juiste taal. Laat elke letter opnieuw zweven. Waarna zij hun plaats zoeken in een woordelijk beleven. Iedere letter zijn weg zoekt in een aanvaardbaar verhaal.…