Alle inzendingen over light verse

de warmte van het nest er mogen zijn vliedend op steltpoten onbeholpen staketselend ver vooruit op de rest dat is mijn punt ik hoop dat u er iets mee kunt…

Een vers is goed of niet, Naarmate ’t vol is tot de rand, die niet kan halen, Of over-vliet.…

vers, gedolven graf de kist nog niet neergelaten de menigte sjouwt met hoge hoeden zes planken zand er over en ik kijk toe…

je zwerft al jaren door mijn hoofd maar waar ben je werkelijk zo dicht bij van binnen zo ver weg waar dan ook als ik mijn ogen sluit zie ik de jouwe…

Drukte op Rembrandtplein – Ver weg van Hollywood Bent u al eens Op het IDFA geweest? Werkelijk waar, in de Cinemascopische Umwelt een louterend Feest voor de geest…

Een genre van twee in die ene Een tijdsbeeld van ver en zo dichtbij. Jane Birkin - Quoi http://www.youtube.com/watch?v=4PtPIEW3Dh…

verse eieren tarwemeel snuifje zout veel kaneel warme pan met houten steel straks krijgt iedereen zijn deel!…

door mezelf heen klim ik me een weg omhoog en kom aan tot ver boven m’ n eigen boomgrens een steenbok klampt zich…

meer is er niet een weg, een bruggetje en dan het fluisteren van de bomen misschien het blaffen van een hond herinnering als ver gezelschap van oud-geliefden op afstand lopen zij het niet meer in…

Eindeloze straten Met rijen vol Eindeloze mensen Met hun hoofd Eindeloos ver weg En onbereikbaar Net als hun Eindeloze gedachten…

terwijl ik zoek naar verse lucht adem ik alleen maar letters in om ze daarna in jouw mond te leggen je slikt ze in zonder vragen zou dit ook poëzie zijn?…

Kus de sterren omhels de maan voel vers gras onder je voeten als jouw tijd is gekomen kun je vredig gaan ~*~…

Ze was altijd vroeg uit de veren Om anderen dingen te leren, Ze was erg ambitieus. Toen dat niet meer lukte van nature, Werd het spoedig een deconfiture.…

ik vang jouw tranen en hang ze één voor één aan de vers gestreken waslijn vol liefde schenk ik ze aan de wind om ze te abstraheren…

Wat er was Houdt niet op Te bestaan in Mijn gedachten, Kan maar niet Zo ver komen Om het los te laten - Vannacht heb ik In mijn droom Vrede gesloten met mijzelf, En aanvaard dat wat was Niet meer aan te raken is, Want het was, het is geweest…

dat ik de zomer was misgelopen bleek toen sneeuwvlokken de kasseien kusten waar dromen uit ontsprongen ze hadden de zon ver achter zich gelaten…

op een sokkel staan hoef ik niet ik weet waar ik wankel veren en vleugels gebruik ik niet de wind verwarde alles wat ligt er in mijn hart dat ik niet voelen kan…

Door het realiseren van een hemel in de heel gewone dingen van ons dagelijks bestaan geef je zin aan het leven zonder ver weg te hoeven gaan.…

Je ziet het gaan zo mooi en alweer ver weg Enkel niets is voor altijd.…

Een pad met duizend straten Nu links, misschien rechts En dan verlaten Verkeerd zal ik niet gaan De goede weg is onbelopen En ben ik ver vandaan…

.; 'k Vond ze ver, heel ver van hem, Ver van alle weelde. In 't vertellen van wat wind..., 't Rits'len van de hagen..., In de kijkers van een kind..., 't Scheem'ren van de dagen... 'k Vond z'in 't eigen stil gedacht..., In wat bloemen-zegen...; 'k Vond ze,spelend langs de gracht Van verlaten wegen... ...…

Loop, ren, verloren ziel je liefste is ver, ver, ver......…

Ik zou die ster graag aanraken, maar hij staat zo heel ver weg. Ik denk dan steeds die ster, die ster dat ben jij. Zo heel ver weg, maar toch ook heel dichtbij. Wij konden je niet meer bezoeken, dat kon je niet meer aan. Maar als ik nu naar boven kijk, zie ik jou glinsterend staan.…

Ze zijn zo ver weg, de sterren. Ach waarom staan jullie zo ver weg! Waarom komen jullie niet fonkelend hangen in onze jongensslaapkamer?…

Het is te horen, 's nachts in die kamers ver weg, of was het ook bij jou onderweg op tonen in de wind ook echt duidelijk te verstaan niet ver hier vandaan. Ik zag het zelf in hun ogen intens bewogen al was en is het in een herhalende flits snel gegaan ik zag in werkelijkheid ook jou weer hier bij ons staan.…

Ach kon ik nog één keer als vroeger, al is het enkel in mijn waan, met mug, met zomer en met moeder weer in mijn ver bed slapen gaan.…

Als een vogel in de lucht, vliegen, heel ver weg, duiken, als in een vrije vlucht door dalen, over bergen, oceanen en steden. Landen, pas als jij het wilt, eten als je honger hebt, vliegen, heel ver weg. Als je me onderweg, toevallig dus ziet staan, twijfel dan niet, maar landt dan even en laat me op je vleugels zitten gaan.…

Ach kon ik nog één keer als vroeger, al is het enkel in mijn waan: met mug, met zomer en met moeder weer in dat ver bed slapen gaan.…

Daarstraks was er een teer gebaar, heel even was ik weer diep in de waan van een gedachte, ver in de droom van gisteren. Maar in het donker van de dag, en in het kissen van de boter kwam ik weer thuis van al dat ver gegaan. Ik heb wat peper op het eten, wat weemoed in vandaag gedaan.…

Het water welt dichtbij en ver van hier, het wil de bitterheid opnieuw verbannen. De twijg vol botten rijkt omhoog, zij geeft zich eindeloos gewonnen al is het licht niet warm en droog maar droevig klam, vers uit de bronnen. Was dat een zwaluw die daar vloog? Dan hang ik weer mijn ziel te zonnen...…