Alle inzendingen over lijfelijkheid

Ze zijn echt nog, onder ons ik weet het zeker ze zijn lijfelijk weg, maar daar houdt het dan op, ik kocht een bosje rozen, want tja daar was het mensje en ik, gewoon dol op. En zo staan de rozen, prachtig te zijn komen mooi uit, een beetje zonneschijn dan ineens: een schrik, wat gebeurd er nou?…

De minuten rijgen zich aaneen in nodeloos herhalen en vermalen tot fijn stof, onzichtbaar verdwijnt in ogen, neusgaten en longen van ons lijfelijk bestaan op zoek naar de bron van verjongen.…

de stilte wordt jouw lichaam, mijn lief nog groter dan de neerwaartse gloed tussen leven en onbegrepen graven waar kraaien om zich heen kijken naderbij tot in mijn aardse spiegel een rij mensen met bewaarde ogen geloven even in zichzelf, lijfelijk en laatst tot plicht, vredig in zicht het huis is rommelig en huivert bloemen tot…

buiten lijfelijk bereik vloeit een warme gloed als zwijgende voorbode van de tanende hartsvloed dit weemoedige vuur zinkt in de oever van het land de avondzon blijft achter als kringen in het zand ’s avonds wordt het stil alleen wat doffe klanken in ’t riet ’n roerdomp, alsof die zeggen wil je hoort me wel maar ziet me niet de wind…

De poëzie komt over me als een droom Vol sterren en een lijfelijke nacht Van duister, waar me een hel gelaat van licht En vriendelijke ogen - enkel dat gelaat, Want ál de rest is nevel zonder vorm.…

Man en vrouw in verzet niet zwicht, lijfelijk met gelijke taal in de daad tot hun moraal verplicht, een geluid wat vleugels houdt. de weg ontwaart, waar de vrije woordvlinders zwerven om de leugens te ontdekken, zichzelf en niemand spaart om de hemel van hun levensdrang te overtuigen.…

De zon verlicht de polder, het water en het grasland; ik herinner mij een vrijpartij op een zomers waalstrand waarbij wij samen kwamen in een lijfelijk liefdeslied, achter de kromme wilgen en het wuivend riet.…

toekomst zoals die zou moeten zijn, een seringen bad, balsem van geurend duizendschoon die mijn dogma’s heeft ontward, empathie fixeert zich in een gesproken stroom, water stroomt niet achterwaarts, een gedicht werd muze die haar draagt, het troost, modelleert de tijd, laat sporen na in mijn beeltenis, ween niet over wat lijfelijk…

als gevoel mijn levenslust naar binnen trekt en ondraaglijk lijkt roept de aarde terwijl zwaarte mij toedekt ik val dan neer, haast stotend, ten gronde splijt uiteen in stervende delen van koude rillend aan overmacht gebonden kijk stuurs nabije verte in gedragen door lijfelijke steunen, verscheurende schreeuwen doen mijn hart kreunen…

Dan ineens klinkt er een loepzuivere vogel met het allerhoogste lied en DAN weet ik: je bent er lijfelijk niet maar je bent er wel. Langzaamaan verschijnen er sobere glimlachjes op de eerst bedroefde gezichten. De tocht wordt lichter, de vogel blijft ons volgen met zijn gezang, maar wij, wij zijn niet langer bang.…

alom mij heen bestaat al jaren een Cordon Sanitaire cellen waarin rollen veelal grijs getint of zo de gezetene bemint zacht en lieflijk bedrukt, nadat de stoelgang is gelukt, het strijken ondersteunt soms in vaart, met haastige spoed doch vaak, zo niet steeds meer, nadat er eerst hortend en stotend lijfelijk…

Vanmiddag zat ik op de bank tegen de man wiens geur ik in mijn rugzak nam hoe innig ooit de lijfelijkheid was hoe ziekelijk verlangen was nu neemt hij zijn gezondheid mee naar mij, en hoewel ik 't nooit verwacht had of gedacht, is onze lichamelijkheid verrijkt naar vriendschappelijke zinnigheid, verinnerlijkt, zoals bloesems, geplukt, gedroogd…

Je lag daar als een vraagteken aan mijn zij je maanblanke huid een spandoek van verzet want liefde was geen lust, zei je geen lijfelijk libretto van uitslaand, uitheems vuur liefde was sudoku met zijn twee op de bank bij regenweer maar waarom dan,liefste lijkt je lichaam op een katern met woonideeën staat het te huur in de koopjeskrant…

had minuten lang gestaard toen hij z'n laatste adem uitblies ik stond erbij en keer naar haar ik las in haar gedachten dit was het, dit was het dus 50 jaar lief en leed dag lieve, lieve man van me ze had hem liefdevol verzorgd ze had zich weggecijferd soms met moeite, maar toch steeds ze had hem al zo lang gemist in lief en leed en lijfelijkheid…

Ook al zou jij er LIJFELIJK niet meer zijn gaat alles gewoon door en dan vraag ik me wel eens af: WAAROM WAAROM in vredesnaam moeten er gevaarlijke rampzalige idioten moordend rondlopen en lig jij te verrekken van de pijn? Ik heb geen idee maar ik wou dat ik het wel wist. Ik nam een toverstokje....en gaf zo'n debiel jouw kanker.…

Ze blijven liggen tussen de plooien van de tijd, tussen glooiingen van een ouder wordend lijfelijk landschap. In traagheid wordt de nacht afgeschud balanceert ze tussen wakker wordend daglicht beroofd van haar rust.…

Het is te snel Daar lig je dan, terwijl we allemaal anders willen, daar rust je dan, omdat het zo hoort, daar blijf je dan, maar lieverd, omdat we weten dat de pijn verdwenen is, zullen we trachten te accepteren dat je niet meer lijfelijk aanwezig bent, vergeet echter niet, dat je nooit meer uit onze harten zult verdwijnen,…

kleine voetstappen en zes jaarringen hoor slechts het wiegelied van de boom die met zijn takken zachtjes zielen beroert en terwijl afgesloten vlokken het perron kerven voor de trein ontsnapt de stroom aan de wachttoren doorkruist en met grote honger ik reis samen met zwarte assen die uit de hoed van onschuld in grachten vallen, lijfelijk…

deze mens is van zo grote waarde, van zo een betekenis dat ik mij om kracht op te doen en plezier in gedachten het gezicht van deze unieke mens voor de geest zal toveren steeds weer hier sta ik dan met als zekerheid wat wij van jou ontvingen niemand en nooit neemt ons dat af dat, dat wilde ik laten weten dat jouw herinnering lijfelijk…

Ik vertel ´t namelijk graag, zit er al even mee in m´n maag Ze zei, `sterven zult u snel` Nieuwsgierig als ik ben zei ik, `vertel` Ze zei, `lijfelijk zult u er niets van merken, ik kom uw goede kant aansterken` Ik wist niet wat ik toen voelde en ik vroeg wat ze precies bedoelde Ze zei, `dat was je zwakke kant die sprak` De godin keek me…

, beter een licht gehavend beeldige afgeprijsde oude monnik kocht ik zelfs nog voordeliger met afdingen wat bij de markt hoort, zo werd me ingeluisterd De lenorman-kaartlegger Ramsay van Rhijn sprak me aan en hij sprak mij aan ik heb hem gebeld voor prijs en afspraak Nudjaree Jarensuk, Thaise massage & therapie onderging ik maximaal lijfelijk…

bakken koekjes en cakes een lockdown kerst laat ons op zoek gaan en creëren in plaats van een overvolle kar van traiteur of supermarkt kunnen wij misschien wat voor een volgende kerst bijleren dat kerst ook met veel minder glitter gezellig kan zijn de warmte moet immers vloeien recht vanuit het hart we missen natuurlijk met de familie het lijfelijk…

De fles is leeg, er is geen twijfel aan: hoezeer wij ook bevangen zijn door wanen er is een deel, geen lijfelijk orgaan dat altijd waakt over zijn onderdanen Ik ben klaarwakker, helder als kristal Omar Kayyam moet dit zijn opgevallen: ons leven hier op deze blauwe Bal kan als een kurk van de champagne knallen Laat niet je leven leiden door…