Netgedichten

netgedicht (nr. 31.434):

de eerste zondag

de stilte wordt jouw lichaam, mijn lief
nog groter dan de neerwaartse gloed tussen leven
en onbegrepen graven

waar kraaien om zich heen kijken
naderbij
tot in mijn aardse spiegel

een rij mensen met bewaarde ogen
geloven even in zichzelf, lijfelijk
en laatst
tot plicht, vredig in zicht

het huis is rommelig en huivert bloemen
tot oude kransen

- de aarde is koud
een onverdraaglijk woud -

ik mijd verbeelding en verraad
proef het bloed van mijn nietig zijn terwijl ik jou
in dit vlakke land bemin

de tijd verstrijkt

er is geen ultimatum, slechts het einde
mijn lief

Zie ook: http://blog.seniorennet.be/kerima_ellouise/

Schrijver: kerima ellouise, 21 maart 2010

miemake

hotmail.com

Geplaatst in de categorie: psychologie

de eerste zondag

3.0 met 17 stemmen

282

Er zijn 3 reacties op deze inzending:

Naam:: annabel
Datum:: 21 maart 2010
Email:: stuve013ziggo.nl; huiver vanwege de onbegrepen graven

Naam:: pama
Datum:: 21 maart 2010
Email:: pebmartenskpnmail.nl; In jouw spiegel plaats je 'het nietig zijn' in een menselijke dimensie, mooi verwoord.

Naam:: Han Messie
Datum:: 21 maart 2010
Email:: hmessielive.nl; Tamelijk droefgeestig gedicht. Het verliezen van een geliefde wordt vol beeldend leed beschreven. De eerste dagen na de uitvaart verlopen hier in een nuchtere en berustende stemming, vertrouwd met de eindigheid van alles.

Geef je reactie op deze inzending: