Alle inzendingen over lik-op-stuk

zij is van steen al kijkt ze teder bedeesd weg ogend over haar schouder en borsten heen voelt koud aan als mijn hand de wangen streelt ook al vormen de lippen een zwoele mond de pose is haar tot last ze staart onveranderlijk in de diepte naar een dragende grond…

Dzing-rusch... De zonne bijt. Dzing-rusch... De pikke snijdt. Het koren gaat over, de snede gaat over. De kelen zijn heser en de oren zijn dover. Dzing-rusch... Alhier, alhier! Dzing-rusch... Een zeupe bier! De boer is een belover! Dzing-rusch... Mijn pikke schaardt. Dzing-rusch... Mijn vinger blaart. We druipen van 't zweet en de zonne…

ik snij een stuk van mijn hart daar waar jij tot dusver vertoefde dat stuk zal langzaam afsterven daar er geen ruimte meer is voor jou er zit nu een litteken dat na verloop van tijd zal helen op de tonen van de wind…

jou Je was mijn meisje en mijn vrouw Dit gebroken grote hart Is tot in de kern getart Mijn kinderen gun ik alle geluk Maar nu zit hun papa stuk…

janken Al mijn angsten uitgepraat Ik wacht nu al een poosje met mijn handen open wijd Zo vaak al zitten boeken de koffers al ingepakt Ik heb al zoveel verloren Gebroken scherven vast gelijmd Zoveel tranen zitten janken Al mijn angsten doorgepraat Er is niets wat mij zo blij maakt als een reisje vol geluk, lief Je kan niet stuk…

Mijn vader hield van likken Van likken van zijn bord Waar op het oog zo’n bord nog aardig schoon van wordt Na het eten van zijn piepers groente en ook nog vlees Zag ma de bui al hangen En riep: ‘Niet doen hoor, Kees!’…

tussen de kiezen dat veel te groot is voor een mens laat het maar gapen op wat afstand gaat het tussen de muren en mij net iets luider ik laat het bij gesloten deuren want ik heb slechts woorden genoeg voor afgesloten kamers en het behang die ze leest peutert wat stukken uit mijn schaduw…

Al je kracht gebruikte je om je laatste gebaar een lik te laten zijn. Een lik die je me gaf op m´n neus als teken van dank dat ik niet bij je wegging dat ik je niet verliet. Die lik betekent zoveel voor me je gaf om me en ik om jou.…

Een bui: de mensen vluchten de ijssalon in -- en likken wachttijd.…

de wereld houd je staande let maar eens goed op luister je nog wel luister toch ik hoor het hem nog zeggen zo uit het blote hoofd tegen al die mensen waarvoor hij met zijn woorden vocht zelf ga ik richting een voldoende schat mezelf niet in ik hou mezelf staande net zoals de wereld is…

het moet spontaan gaan een onverwachte bliksem die de boom scheidt van zijn kruin in een tomeloos verzengmoment de schuiler tot overlever toeschouwer van zijn geluk ze wendt haar lippen af zijn droge lik op stuk voor de laatste fantasieloze poging haar opnieuw te bedwelmen met zijn onuitgegeven roes reeds gefaald twee geliefden naast…

Opa riep: "Aan tafel, ik zal een schiet- gebedje doen, dan krijgen we vlug een lekker stuk van oma haar kalkoen".…

Mijn bloed met inkt vergoten Het beeld voor eeuwig verwoest Niets is meer zoals het ooit was En zal ook nooit meer zo zijn De wereld is aan diggelen De breuken zijn goed zichtbaar Geen lijm die dit kan helen Het zicht voor altijd stuk…

'n Handicap, eigenwijzigheid, geen werk, Liefde, samen, dromen...in stukken?…

Ben je in duizend stukken gebroken? lijkt het of je zo vaak wordt gestoken? wil je niet meer verder leven, wil je opgeven? is jouw hart gebroken in zoveel stukken dat van een ander houden niet meer gaat lukken?…

Vervloekt onomwonden onrust in de baarmoeder van de morgenstonden of bij de schater van een ironische maan, als geen vorm of toon kon vinden, een ander pad moest zoeken, ver bij zichzelf vandaan, dan komen beide seksen dichter bij hem staan,wordt geluk hem niet ontnomen, dat is poëzie uit één stuk.…

De kat draait om de vissenkom de vis zwemt zorgeloos in een stuk zee. Ik denk dat de vis de schoot van de zee is vergeten. Het is nacht ik zwem net als de vis in een stuk zee.…

Ook niet te hoog of te laag, dat stuk in je kraag, en goed vast te zetten. Opdat je dan misschien Het later niet meer kunt zien.…

mijn aandacht Er bij te houden Ceremonie in een Aula die al voor De zoveelste keer Afscheid neemt van Een mens die bestaan Heeft, geleefd heeft Op deze aarde - en is Het niet de toespraak Van hem die haar lief Was die mij in vervoering Brengt, maar de scheefzittende Kous van haar die voor Mij zit die me totaal Van mijn stuk…

vreemd is het gelaat van de nacht en als losgeraakte touwen stromen twee rivieren regen is wat er liggen blijft lakens alleen gelaten, in de nabijheid van morgen ik herken ze niet en de stappen die ik zet ter hoogte van jouw ademhalen sterven bij leven ontheemd tot op het laatste woord wie zal nog de oevers zien uit dode rivierarmen…

er zweven engelen in de lucht, ik pak ze stuk voor stuk en zet ze op een rij hun vleugels licht gebogen dichtbij elkaar schoven bekijken ze me hemels blij dan spreken ogen die naast God het donker ook gedogen dat er vaker liefde wordt gewenst ik kijk ze aan en voel me een slecht mens gelukkig breekt de lach weer door en worden…

korte mettenmaker kwam het toneel op viel over een kink in de kabel moord en brand schreeuwend waarop politie en brandweer vakkundig lik op stuk gaven (voorzien van KEMA-keur) woord en blad kozen supersnel het hazenpad hun nekvel hoog geprijsd in het bevel tot opsporing: dom geweld vrij entree…

Hou je ook van krimi's 't is me een wereldje apart some like it hard…

Tot zijn schrik belandde hij in de lik en leert nu lezen aan zijn celmaten.…

lik en verfje hier er verandert niet veel laat me jou altijd weer vinden daar in het huis tussen de bomen…

of je gaat volledig in het rood met wat pep en liters alcohol , ga je lekker wild... want de zwoele nacht die bruist, laat je elke avond zuipen zo maar al die jaren aan een stuk. en wat is dan het uiteindelijke gevolg? juist...geen geluk maar wel een onverwachte vroege dood!…

Wat niet in zijn vermogen lag, was vreugd na jaren lik. Je zag het aan z'n oogopslag: een bakblik was z'n blik. Ze dacht: 'Ik monter hem wat op,' Opdat het ijs dan brak, vertelde zij de man een mop. Hij baalde van de bak.…

De lik maakt hem bezeten. Een dwangbrief heeft 'm opgefokt: z'n duif moet worden opgehokt. Hij krijst: 'Eer ik getikt ben! Wie dit bevel geeft, is een oen: hoe moet ik dat in godsnaam doen, terwijl ik opgelikt ben!'…

Hier likt de jonge spruit Een frisse varkenssnuit. Heel intens en diepbewogen Geniet zij met gesloten ogen Van haar ontluikend smaakvermogen. Vertroetel dus je smaakorgaan, Want, jong geleerd is oud gedaan.…

De wereld brandt slechts van ver- langen Met een hang naar waarde zonder lichtjes, maar mét likken verf…