Alle inzendingen over lissen

Daar in de kleine vijver zag ik held´re lissen staan die kleurden zich vol ijver veel geler dan de maan.…

Ik ga nu maar meteen, eer muizenissen gaan groeien tussen al die water-lissen.…

Koel kust de avond en mijn ogen, open, sluit ik vaag vervloeit een zinderende dag en over de blanke lissen van mijn geloken ogen, wipt de ijle vogel, die onrust heet, naar ver over de verre vijver glijdt een lied en mijn keel ontglijdt een langgerekte klacht dan, zo langzaam, opent het donker de maandoos, mijn ogen, mijn oren, mijn…

nee, het is aan jou om te beslissen of liever in een rivier doodstil op de bodem zitten wachten in een glazen vierkant de vissen en de lissen om je heen bewegen je als je stil blijft zitten komt het allemaal goed, maar onder en boven je hoor je alleen maar blup en de vissen gaan maar te keer of je stil wil blijven zitten…

Stoffen, gassen en atomen Hutselflutst de Tijd tot mens Of enig ander dier of wezen Kleur en soort en vorm naar wens Apen, beren, tijgers, leeuwen Mussen, merels, lijsters, meeuwen Varens, lelies, anjers, lissen Rozen, tulpen en narcissen Variaties in miljoenen soorten Door Wetenschap tot stof terugontleed En de Schepper...…

Anemonen en lissen steken hun kop omhoog langs de oeverkant. Een jong stelletje loopt hevig verliefd langs het water; hand in hand. Gele en roze bloesems sieren reeds straten, parken en pleinen. Geur van de lente hangt in de lucht, terwijl de zon alweer dagelijks zijn warme stralen laat schijnen.…

Ik maakte tussen de lissen met de hand een wak in het kroos. Er steeg licht op van beneden uit de zwarte spiegelgrond. Ik zag een tuin onbetreden en een kind dat daar stond. Het stond aan zijn schrijftafel te schrijven op een lei. Het woord onder de griffel, herkende ik, was van mij.…

De zon zou je willen aaien De lucht wat verfraaien Meer in blauw gareel Zonnestralen vallen ons ten deel De lucht wat verfrissen Bloemrijke oevers met gele lissen De lucht beter uit laten komen Nu mag je er in wegdromen De temperaturen spelen Vlinders met velen Bijen dartelend rond bloemknoppen Het laat je hart sneller kloppen Lach…

Wat ontkiemt steekt zijn kop op: de lissen, verwarring, het diepe. Een dag zaait zich uit, dikt zich in, plooit zich open. We zetten ons schrap tegen de onrust, maar de liefde rust niet, laat niet betijen. De liefde drijft boven, barst van het blad, het is niet te stoppen. Overal scheuten en botten en kroos.…

Wat ontkiemt steekt zijn kop op:de lissen, verwarring, het diepe. Een dag zaait zich uit, dikt zich in, plooit zich open. We zetten ons schrap tegen de onrust, maar de liefde rust niet, laat niet betijen. De liefde drijft boven, barst van het blad, het is niet te stoppen. Overal scheuten en botten en kroos.…

Toen vielen wij als snelle vissen bij waterval en draaikolk neer, en gleden tot waar gele lissen zich bogen tot een windstil meer. En wij die als het water blonken en geurden als het kruizemunt, wij dreven, dreven droomverzonken het meer af, naar het verste punt.…

de schaduwen van blinkend witte wolken bespelen mij en overzeilen mij; en scholen zilvren vissen bevolken mijne diepte en bliksemend voel ik ze mij doorschieten en mijne wateren alom doorkruisen en in mijn lissen vluchten zij zijn mijn kinderen en mijn liefste dromen .. . ik ben nu volgegoten met geluk.…

De wereld die ik met name ken, gedompeld in oeverloze wildernissen, de ziel niet groter dan een notendop, geboren uit het geel van lissen. De grond, de intimiteit in wat leven geeft, kabbelt voort in de verbeelding, voelt zich verleid aan de mateloosheid van alledag, uitgezaaid in nieuwe voren.…

fantasie dan smelt de tijd in het geel van lissen…

En aan de krulwilg kleeft een bonte specht; de pimpelmees speelt lustig in de lissen. En zingt de lijster weer uit volle borst, terwijl een gaai pikt in vergane noten, de reiger heeft gegeten als een vorst, een muisje vult haar buik met plantenloten, toch is ‘t je reinste zelfverlakkerij, maar mij maakt het wel als een kind zo blij.…

De pimpelmees speelt lustig in de lissen.…

De pimpelmees speelt lustig in de lissen; ze twietert als de kleine piccolo. Wat mooi hoe zij ’t gefluit kan laten glissen van midden RÉ tot aan de hoogste DO. Ook ’t groter neefje Kool weet goed van wanten; hij twietert met de Pimpel in duet (in stereo, het komt van alle kanten) en beide met een schitterend falset.…

Het kleine, reine meer in Chaams bosrijk, omrand door lissen en tierig rietgras, geniet bescherming van moerasgewas, groeiend op stevig voelend oeverslijk. Trots, bedaard glijdt de spiegelgrage eik binnen zilver golvend, groen glanzend glas naar het eilandje, dat eens hoog bekroond was; dode bomen maken hier het leven rijk.…

De wereld die ik bij name noem, slapend in onbekende wildernissen, de ziel niet groter dan een waterbloem spiegeling in de kleur van gele lissen.…

Oh, die nieuwe lente, die weer komen gaat, met dartel blad te spelen in een ontloken wind onder het uitdagend groen, gedronken van de dauw van het ruisend blad als murmelende beek, elixer van het morgengeel uit de lissen te stelen, ook als Helios en de maan in hun baan zullen vertragen, meegevoerd op de diepste tonen van Pan’s…

Allez, malenka aquarel bezing het licht der zonnebaan de solarplexus zonnevlek ellips der aequatoriale vederlichtheid der humaine condition van 't tien dizaines broos en vluchtig mensbestaan In 't onderzonse ondermaans waar zomerzot en zomertaling 's winters koning winter paaien in de lente lissen laaien met trompet en narcissen…

van de sprakeloze stad, de vroege winter laat zich klinken, moeiteloos rust het slib van de waarheid op een droog gevallen espenblad, zonder daarvan te drinken, Een panorama die ik met name ken, gedompeld in oeverloze wildernissen, de ziel niet groter dan een notendop, gedrenkt in een elixer, brouwsel uit het oordelend geel van lissen…

drogend hooi onder de sterren, de maan als vaste souffleur, de regie heeft genomen voor een jubelende leeuwerik, die zichzelf een open doek schenkt om in zijn juichende repertoire van adoratie en hartstocht zichzelf en iedereen uitnodigt in zijn arena een mozaïek van zijn muziek vervoering boven het friste geel hoogtepunt van alle lissen…

Lopend langs de polderwegen met aan beide zijden sloten vol met lelies, wit en rood en op de oevers gele lissen waarin karekieten wonen en een reiger loert op vissen vallen lasten van mijn schouders. ‘k Voel me blij en onverdroten.…

Wanneer de sporen in het koren lissen en veters in de voren vissen, wanneer de hokkers en de kokkers zich paren aan de perenfokkers, dan is het feest! Dan komen de verkilde kolen in blij gezwadder uit hun holen en zwikken hun bezwokken lied met zang en zing in 't eeuwig niet. Dan is het feest! Dan is het feest!…