Alle inzendingen over lonkt publiekelijk

Blijft lachen met onze babyboom voor sport in beeld uit het buitenland Blije spetter Erika blits met vouwen 65+bilpartij afgelijnd oranje string sjansend aan de waterkant…

ik waan mij onbespied toch weet ik dat jij mij ziet want je bent mijn publiek als de gordijnen opengaan zie ik jou daar staan met de verwachtingsvolle blik op mij gericht met kushand en lach geef ik mijn binnenkomers weg nog zitten al mijn dromen in het hart verscholen in het ultieme va et vient raken wij aan opperste…

ik heb de rode loper al uitgelegd waarop je danst sjanst en kleur bekent lichtvoetig het nieuwe patroon van je leven verkent met geheven hoofd en stralende ogen eindelijk jezelf bent ik zie in gebaren en lach de tekens die wij elkaar hebben gegeven ook ik ben publiek maar ik heb je al zo lang hartstochtelijk lief…

ze lonkt verleidt geurt sjanst schittert zo is ze de Lente…

Thee lonkt in het glas... eindeloze verkwikking laat me sidderen.…

(haiku) valk bidt in de lucht een muis doet het op de grond en de hemel lonkt…

Vlees is toch echt Als gras en Nog steeds Gaat Az in As op, al Lonkt er soms roem.…

de tijd lonkte blonk uit in eeuwigheid maar in spiegelen was ik mezelf steeds kwijt ben vaak voorbij de horizon gegaan jaar na jaar nog steeds zag ik mezelf niet staan leven kaatste alles terug wat ik ooit heb genomen alleen geven deed ik sporadisch in mijn dromen pas later zag ik dat ook mijn sporen waren gewist…

Niets hield je tegen om mij te warmen in je armen ik ben toch ziek, zegt mijn verstand en ook de dokter, alleen mijn lijf, want de baas ben ik ik blijf. Zal het doemdenken mij verleiden neen, je keert me 180 graden weet me te verblijden. Zo dankbaar ben ik nu Ik ga je kussen ga mijn weg, eerst even rouwen t' was ook zo mooi en dat blijft…

heb de herfst van me afgegooid met storm de bladeren weggeblazen kaal en knoestig is wat blijft met trots draag ik het eerste ochtendrijp ga weer het spel met regen sneeuw en hagel aan de winter is nog niet gedaan maar als de lente lonkt schieten zo de nieuwe scheuten uit mijn oude stronk…

als de mimosa bloeit aan de Côte d'Azur en zuidelijke winden de kust en rotsen treffen, dan beginnen de kustbewoners te beseffen dat het met de winter is gedaan…

Mijn Minnaar lonkt als altijd aan de horizon, maar vandaag is het de vaart die mijn hart voor zich won - ook al voel ik mij bezwaard. Het is alsof ik vreemd ging op de fiets. Maar mijn Minnaar deert het niets. Het kabbelende water van de vaart voelt zich evenmin door mij bezwaard. Ik strek mij op de vlonder uit.…

De journalist van het ploertendom lonkt over zijn brilrand achterom. Door zijn hoofd jagen zijn eigen vragen : "Wie was ik, wat deed ik en waarom ?"…

In de blanke lonken van de maan zat ik neergezonken langs de baan en ik schouwde verre met mijn oog schouwde naar een sterre daar omhoog en de sterre beefde en lonkte op mij* ‘t was alsof zij leefde en lonkte zij en ik zelve beefde en lonkte op haar peinzend dat ik leefde nauwelijks maar peisde dat ik daar zat daar omhoog waar die…

Langs de ladder in haar kous opklimmen naar de jarretelles die als een praalboog de speeltuin omspannen ...en reeds lonkt binnen handbereik de poort van het paradijs.…

Ik heb mijn eigen soort publiek mensen die om me geven die mij nemen zoals ik ben het zijn vrienden voor het leven.…

Het publiek voegt toe. Levensverhalen. Opvattingen. Meningen. Emoties. Smaken. De kunstenaar en zijn publiek. Samen maken zij kunst. Samen.…

Frivool beent haar danspas Een glimlach in een ver verleden lonkt de beminde Een beetje ‘ unter den Linden ‘ Net dat vleugje romantiek waarin de prima ballerina zich verliest Als elastiek wervelt zij hemellicht in pirouettes haar minnaar houdt zijn adem in Met tenen gespitst spreidt zij haar tutu glad in een rustpunt...…

studenten ver van tibet op een bankje drie studenten op een publiek bankje ver van tibet de drie studenten ver van hun bed en tibet op een publiek bankje…

Een chimpansee in Wijk aan Zee deed aan een potje schaken mee en tot verbazing van het publiek versloeg hij de hele meesterkliek ook de grootmeesters zette hij, blasé, publiekelijk voor chimpansee.…

tot de ware leer bekeren wie houdt me uit de goot en van de straat ik schrijf voor een publiek dat niet bestaat begrijpt u wel hoe dat kan deprimeren nog even en ik bungel aan een draad wellicht wilt u een dode dichter eren ik kan mijn lijden niet relativeren ik schrijf voor een publiek dat niet bestaat…

Of je nou fan of niet was, hij was eigen En juist door al zijn feilen zo gewoon Dus dat massaal bezochte eerbetoon Was heus zo passend als ie maar kon krijgen Bij leven zo ontzettend Een van Ons Trok hij posthuum zelfs volle stadions…

De verlosser als de mens gaat verlijden lost het lijden op laat het lichaam los lonkt de (h)eerlijkheid als de mens is overleden is de geest verlost in de verlossing…

De poging zijn intellect te waarborgen Bracht een ‘leeg’ publiek en dit baart hem zorgen De muzikant heeft zijn snaren weten te stemmen De rest is een blokkade dat hem af doet remmen Succes probeert hij via hen te herleven Het talent dat hij zo graag door wil geven Echter de realiteit zet hem in een ander licht Wat rest op zijn schouders is…

achteloos televisie kijken geeft mij heel merkwaardig het gevoel dat ik leef niet omdat de tijd verstrijkt zonder dat je merkt dat het later wordt nee, het is gewoon de nummer één nutteloze bezigheid die ik tijdens mijn bestaan heb kunnen ontdekken dus bij deze een publieke oproep aan iedereen die een beter tijdsverdrijf in optime…

Toen Simon Vinkenoog Ingrid Jonker in Amsterdam ontmoette wist hij natuurlijk ook niet hoe het met haar af zou lopen hij keek diep in haar ogen streelde de schitteringen hij zag de glimlach op haar gave gezicht volgde de charmante bewegingen van haar slanke gestalte, vergat pardoes een joint te draaien, werd high genoeg van haar maar tijdens…

zag je vingers van mijn handen glijden als tonen uit een melodie zinnen braken woorden stokten in het lied zonder muziek weer gescheiden wegen in de zaal van leven met stilte als publiek…

de banken in het park dragen het lichte gewicht van een plaats bezaaid met bladeren bestemd voor gesprekken en stiltes soms bezeerd door verwijten maar meestal geeft de rug een schommelen aan vertrouwd met tussenpozen van schaduw en licht woorden tot de bomen gericht of bedekt met een krant voor een slapende man de banken bieden…

Het ouderwetse circus lijkt passé Terwijl we toch naar Renz en Krone gingen Om tijgers door een hoepel te zien springen Dan brulde de dompteur hen toe: 'Allez!' De politiek blaast met haar lange snuit De volgende traditie onderuit.…

Dromen vertellen een waarheid die je nog niet weten wilt, maar op een divan kun je vrijuit spreken tot een buitenstaander die jou begrijpt en jouw geheimen uitlegt die iedereen kan zien en velen fluisteren er schande van Rijkdom wordt verspild, en wie er iets van zegt, krijgt klappen in dubbeltaal en verdwijnt als straf voor zijn…