Alle inzendingen over martelingen

Als Vindicat de club is van je dromen Dan is het logisch dat je je verzoent Met de manier waarop je wordt ontgroend, Want dat wordt daar heel letterlijk genomen. Geen feut zal over die ontgroening klagen: Vakkundig zijn ze bont en blauw geslagen.…

Als een wilde roos worstel ik in gekwelde bewegingen. Bewogen door hebberige handen die mijn Habsburgse borst kneden, word ik het leven moe. Ik hoest, ik hoest. De bezoekingen van kleine mensen storen mijn uitkleden niet. Ik spuug op hen. Diep kerven de koraalkettingen in mijn lijfeigenennek. Ik ben niet Cleopatra, niet de minnares van Caesar…

Ach, nu nog eventjes de 16 EU-lidstaten die marteling en mishandeling toelaten, het schenden van de mensenrechten afleren. Dan kunnen die landen pas goed integreren!…

Het gordijn van nevel opentrekken de herinneringen ontsluiten durven omhelzen wat eens was achter elke traan een voltooide tijd niets keert weer alles is eindig met trillende handen de foto’s bekijken van het lijkt een veel te ver verleden leren dealen met het heden waarin het martelend besef van niet meer nooit meer een terugreis…

Biggen in dichte schuren worden tot de dood gekweld door gehersenspoelde beulen die hun botte koppen in gouden Rabo-stroppen stoppen Biggen martelen kent geen taboe Politiek correcte zwijnen staan het toe Bedrogen beulen zet uw kap af, wendt het roer gooi uw deuren open, wordt weer boer…

geluiden galmen angstig door hoge gangen doodsangst houdt mijn hart in stalen wurggreep gevangen eenzaam martelend verlaten in mijn cel het felle licht brandend in de hel sterk moet ik zijn als ze me weer komen halen een hoge prijs met mijn leven te betalen Mijn God, mijn God, geef me moed en kracht te doorstaan wat mij morgen wacht…

kom maar hier roept de engel op naar het nieuwe land jouw verlaten aardbol is verre van charmant oorlogen aardbevingen martelingen veel kinderverdriet zweef met mij verder door het hemelruim niet nadenkend over wat jij verliet de nabestaanden sturen je wensen ballonnen liever niet meer gezegend…

zij wisten van het avondmaal de judaskus met goud betaald bleef op zijn wangen staan het snelproces de marteling met doornen gekroond gehoond op weg naar kruisiging het donkert bij de berg van calvarie de lucht trekt samen en de aarde beeft als hij zijn geest aan vader geeft vrouwen hebben hem geschoond gebalsemd en in witte doeken…

fraaie oude muren glimmen in 't licht van goudgele zonnestralen schaduwen van door de zon belichte vensters werpen zich op de met bloed, zweet en tranen bedekte grond van het Romeinse amfitheater dat onwillekeurig mijn diepste gedachten doet terug voeren naar reeds lang vervlogen tijden van gladiatoren, gevechten, martelingen…

Als haar ogen het tot man herlezen: tot marteling wordt lust, en vorm weer vent. Zo vast is het vrij, zo ziek genezen…

De horizon vervaagt de dreiging op de woeste zee van gezichten het bespringt mij en beklemt mij de noeste tree naar de gerichten over het gelaat dat voorbij ging Steeds als ik bijna kolkend omkom doemt daar het laatste silhouet van schuimend wit en schamper wit het vers opengevouwen bankbiljet betaalt mijn geknakte ouderdom Martelend…

De marteling continueert, met het zwijgen als oorzaak. Wat de ene niet deert, zorgt bij de ander voor afbraak.. De strijd lijkt gestreden, in het slagveld der passie… Ook al is het kortgeleden, er lijkt geen ruimte voor compassie De strijd lijkt gestreden, mijn schip met gevoelens laat ik varen..…

Niets wenselijks of vreemd zelfs alle gebeurtenissen op een rij zijn gehonoreerd omdat simpelweg het rijmen lange files laat ontstaan boeken vol gekrast met wijze woorden, grootdenkers die de wereld menen en meenden te kennen zijn nu de pilaren van wolken waar de hemel op rust in bange dagen martelingen en lovende woorden voor een zelf…

Sigaret pils een dronken kroeg hij tilt een lach en anderen naar muziek en krullen vingers martelen vol gedrevenheid toetsen de tintelende sounds van jazz en blues dwepen zacht in varianten octaven jagen in het rokerige beelden klanken als weeën hard zacht klevend aan golfjes vervoering in sfeer speelt ritme vogels zuidwaarts en…

als ik een ster zie vallen dan wens ik mij jou weer dichtbij mijn hart je bent nu bij hem en messen boren gaten in de vervallen bloedvaten van mijn hart ik vecht tegen beelden die mij martelen en glassplinters dartelen in mijn hart hoewel ik niet meer slaap droom ik onophoudelijk van jou de allerliefste, mooiste vrouw maar met een…

ze barsten in mijn hoofd flitsen hun verschrikking martelen wat ik geloof dood is de ultieme schikking ik had het weggeduwd verborgen in herinnering wachtte tot de storm was geluwd hoopte dat het overging het is een rotte plek het voelt heel vies van binnen je handen hebben mij besmet mijn jeugd moest nog beginnen ze jagen door mijn…

Vallend in jouw dampkring kan het lot maar een kant op als menig weerloze eenling hetzelfde niets in mijn kop Vliegend op vurige vleugels smelt allerlaatste weerstand 'n briesend paard zonder teugels zo dacht ik zonder verstand Trappelend in jouw moeras dat borrelend trekt en beeft blijkt gedachte eendagsvlieg die zich martelend overgeeft…

Al mocht mijn ziel verderven En ter eeuwige marteling gaan, Ik zou u verheerlijkend sterven En trots voor Gods trone staan."…

Laten we de duisternis niet vervloeken, lucifers en kaarsen schrander bewaren en hoopvol gebruiken, onze onschuld van ooit niet verliezen. Laten we niet leven naar het oordeel van dat leger en die dictator die ons en zelfs de grond naast en om ons huis niet kent. Laten we de verdwijningen, de erbarmelijke humanitaire omstandigheden, de schendingen…

De wrede keizer Nero zocht volksvermaak, liet volgelingen van Jezus vangen tussen kwaadwillende, valse tangen, trof de slachtoffers met gruwelijke wraak. Binnen de circusmuren klonken vaak, ondanks marteldood, blijde lofzangen. Stervenden mochten Hemels geluk verlangen, vervulden een onsterfelijke taak. Door alle tijden getuigt Romes strijdperk…

De veeboer leeft in een groeps-isolement Familie, kerk, landbouwschool Verkering, voetbal, vrienden Allen dragen een harnas bij onbekenden en vinden steun bij gelijkgestemden Politiek en Rabobank vormden boer tot beul Het moest groter, het kon goedkoper Dieren martelen was geen taboe Tweede Kamer zwijnen keken toe Nu moet de sector saneren…

Kende slechts één karig menu van drie gangen; te weten: 'cellen' achter 'stalen deuren' na een 'marteling' door de SD. Zijn sterren verdiende het door zijn Joodse 'gasten' en de strijders uit het illegale verzet, die hun cel- muren vaak verfraaiden met een bemoedigend gedicht in menig couplet.…

De Romein wist wie hij vermoordde, en het is te gek voor woorden dat de schuld op Joden overging als eeuwige volmacht voor marteling. Eenmaal ten grave gedragen herrees de man na drie dagen. Was het op de Golgothaberg wat er gebeurde dan zo erg? Want Hij stierf dan wel aan het kruis, maar ging daarna gewoon naar huis.…

Vechtend met een verwoestend verlangen in een teloorgaand lichaam gevangen dool ik in martelende onzekerheid van een uitzichtloze eeuwigheid Milde glimlach uit de wolken zachtjes strelend rusteloze volken die strijdend ten onder dreigen te gaan in een moeizaam bevechten van een menswaardig bestaan.…

Hollandse nieuwe je pakt hem bij zijn staart en laat hem zakken dan glijdt hij tergend langzaam in je strot dat noemt men dan het toppunt van genot ik zou hem liever bij het afval kwakken en kijk eens goed, hij is nog rood van binnen daar zit ook nog een flink stuk ruggengraat nu krijgt mijn maag het werkelijk te kwaad hoe kan een mens zo’n marteling…

Ze willen je villen, onthoofden, vierendelen, eindeloos martelen en in de electrische stoel smijten, maar dat is allemaal farce en emotieloos gekrioel van slangen. Je genialiteit overstijgt de botte systemen van hun beleid en dat zit hun dwars, dat er zomaar een eenling is, die hun superieuriteit feilloos weet te ontmaskeren.…

Krioelend Eeuwigdurende foltering Een marteling. Oneindig Heldhaftig.…

De slaap komt nooit meer door de schemering van je martelende gedachten Omringd door boze krachten elke herinnering een moordend geweer Je knoopt jezelf helemaal vast Het verleden is weer meester in je kop Elke minuut dieper in het slop Alles voelt als een loden last Jouw beweging creëert een luchtstroom Zelfs jouw kleine lieve zucht blaast…

tekenden oplossend mooi weer wij met de rugzakken op weg naar het blauw- groene meer dat verkoeling beloofde van de hitte boven op weg naar santiago de compostella zonder haast en stress de rest plezier levensjaren in diepte en hoogte geluk liefde en pijn weer ervaren op de balans rekening leven onze stappen bleven voeten martelen…

er zijn heerlijke martelingen om je aan bloot te stellen en vast en zeker inspireer je me er is de zon die ongenadig kan schijnen als ik brandglazen op je ogen leg er is de kou die in je lichaam kruipt en bij je blijft je hele leven lang er is de hitte die je doet gillen je hebt een mooie stem je bent leuk speelgoed en als ik me verveel…