Alle inzendingen over martelingen

er zijn heerlijke martelingen om je aan bloot te stellen en vast en zeker inspireer je me er is de zon die ongenadig kan schijnen als ik brandglazen op je ogen leg er is de kou die in je lichaam kruipt en bij je blijft je hele leven lang er is de hitte die je doet gillen je hebt een mooie stem je bent leuk speelgoed en als ik me verveel…

En wie slecht ligt in dit martelend zicht, Die wil de scheuten op de beulen plaatsen: Hij levert gedachten op aan mens betoogde daden- Hij pleit eigengerechtig voor de prijs naar de vraag, En het bevliegt in de geest Zijns referentiekader, En beschouwt zichzelf als bevangen slaande bevrijding.…

de aarde is rond, fluistert de kameraad Shin lijkt het niet te horen, tuurt onbewogen naar de koeienpoep en peutert de maiskorrels eruit elke korrel telt in deze verborgen schaarste er bestaat nog een wereld, klinkt het zacht, voorbij de hekken van het kamp Shin verbergt zwijgend zijn verwarring zijn leven hangt aan een martelende draad…

Martel mij barbaars, tot ik ruwheid kan dragen, murw getemd, tot de kern van existentie. Waar ik, dierlijk haast, het roepen heb gehoord. Schril zwelt het aan, tomeloos van aard, maakt mij zwoegend los van menselijk leed.…

Terwijl ze het Evangelie doorgeven bij marteling en dood, redding verloren, doet lofzang hoop op Hierna opleven.…

Voor Cyp; 2008 - 2023 Subtitel: Anoniem gedood; vergiftigen staat gelijk aan martelen Cyprus kent veel soortgenoten Voor jou en jouw maatjes echt een walhalla Jij was hier best populair Thuis in Nederland eveneens Jij was speels, stoer, 'n leider Nam menigeen op sleeptouw 't Zal nooit meer gebeuren Daar jij (b)lijkt te zijn vergiftigd…

Mensen mishandelen, Verkrachten, Aanranden, Afpersen, Martelen, Waarom? Is het zo fijn om iemand pijn te doen? Word je er zelf beter van? Voel je je dan machtig? Is het leuk om mensen te zien huilen? Of doe je het om je eigen pijn te vergeten? En dan pest je ook nog, Waarom?…

Vroeger sloot men mensen zoals ik op, achter stevige, wrede sloten van een griezelig gekkenhuis vol martelingen door barbaarse instrumenten. Het verschil is minimaal nu ik beweer Rimbaud te zijn en hem ook werkelijk ben, zie ik ze kijken, met argwaan en angst in hun benauwde ogen, de ijzeren sloten van vroeger.…

Troost in nood en lachebekje zo innig met elkaar verbonden Meidje, met rood geweende kijkers ben 'k toch zo machteloos Dit kan je toch niet maken Slapen of eten doe ik ook niet meer Kaarsjes staren me verbaasd en geschrokken ledig aan Tal van zogezegde geliefden lachen me vierkant uit Resulterend in passievol kokend boos vuur Ademnood en marteling…

U mag, wij zijn heel duidelijk in dezen, uw kinderen voortaan niet langer slaan. Dat is onnodig wreed en inhumaan en onderzoek in Irak heeft bewezen: Hetzelfde resultaat valt te behalen met harde rockmuziek en waterstralen.…

Mijn hart heeft vele stormen doorstaan en het verdraagt zelfs marteling en onrecht. Er gingen diverse gifpijlen dwars door mijn rikketik en nog pompt hij door. Hoe zeer hij soms ook doet, hij houdt stand en hij weet mij te kalmeren. Ook al is hij overstuur en worden de ramen ingegooid, hij bemint mij hartelijk.…

Met zeven nagelen lag Ik geklonken Op dit zwart rad van marteling, mijn Leven, - Want zeven Hárten zijn mij ópgeblonken, In pracht van Jeugd en Vreugde's innigst beven.…

lang krullend haar, mijn moeders trots werd iedere morgen uitgeborsteld de marteling hield maar niet op verwenste haar, en niet alleen in stilte wat ik maar steeds niet kon bevatten: dat lijden nodig was om mooi te zijn en meer nog dat ik dan mijn moeder daar eeuwig dankbaar voor zou zijn als puber had ik het al gauw bekeken de lijdensweg…

Als een gedicht niet schept de schramschap te bedwingen van eigen onvermogen, zolang de dichter schrijft, de lezer leest en met hem de martelingen deelt.…

Facet in de glorie der zomer, stilte beroofd zinloos vreugde Staren in geheimen van oudsher, het blad dat de wind verheugde De ontbering van warmte, bij nachtelijke koude zeeën Marteling van geloof in alle, grijpt elk contact buiten leven Herkenning van oude magie, als verwarring van de grens Dromen lijkt een pijnlijk fobie, eeuwig zwart…

Die verklaring heeft mijn intermenselijke eenzaamheid niet echt opgekrikt en sinds ik anti-depressiva slik dreigt mijn echte ik er hard op achteruit te gaan, waarvan ik op alle manieren de wrange vruchten pluk, maar zonder die medicatie wacht mij een gapend graf en heb ik het permanente uitzicht op hartverscheurende martelingen via wanen…

Man, schiet toch eindelijk een keer die stomme pijlen af, zodat ik tenslotte af ben van al die eenzame nachten, de onzekerheid voelt aan als een martelende straf, bijna help ik dan maar mijzelf bij dit eindeloze wachten.…

Een marteling die ik moet doorstaan om te gaan voor mijn lot. Mijn eindbestemming, dat ben jij. Jij. Ik. Wij.…

laat luiden wordt u zelf daarvan zo blij Heeft het doel of een gewin is het doordrijven van eigen zin ach men verhaalt dan van historie u weet de trots van Hollands glorie Veel geweld aan vreemde kusten waar zelfs de honden geen brood van lusten jongens van het kaliber j.p.coen lekker moorden voor de poen c.i.a. heeft het uitgevonden martelen…

Die berg is slecht heren van het kasteel in Wedde stelden er mensen terecht geselen, martelen er af die kop aan de galg hingen ze hen op heksenverbrandingen noem maar op. Swarts zei het valt wel mee ik heb het idee afgegraven en vlak gefreesd is die berg zijn al die verhalen er nooit geweest.…

In mijn hoofd giert de pijn De stenen op mijn gelaat Pijn die naar beneden gaat Die marteling vind ik fijn. Het kan toch niet erger zijn Dan de haat Van iemand die mij alleen laat In elkaar gedoken en klein. Ik zou weg willen gaan Naar mei Een ander jaargetij Niet stil blijven staan.…

Martelingen, daaruit bestond plots zijn bestaan. Ondervragingen over dingen waar hij niets van wist. Na jaren lieten ze hem in Jemen plotseling vrij. Hij had geen naam van de gevangenis. Zelf was hij daar “hè you“. Nergens stond hij ook maar geregistreerd. Zijn geloof in gerechtigheid was hij kwijt.…

gezicht opwaarts ten Hemel met slechts één brandende vraag Als wij zijn geschapen naar Uw evenbeeld had U dan ook van de daken geschreeuwd Laat eens wat zien, een teken, Het Eeuwigdurend Licht maar al wat ik hoor is wat flauw gedonder en zie een vage bliksemflits Is dit alles, is er echt niets anders meer dan slechts voortdurende martelende…

Iedere marteling die jij ondergaat, voel ik iedere vernedering die jij verduurt, eet ik op iedere doodsbedreiging die jou wordt aangedaan, doen zij mij aan en dat zullen ze weten, want voor mij ben jij een zus die ik liefheb en dan komen er krachten vrij die zij voor onmogelijk houden, maar juist daarom hun toekomstige ondergang inluiden.…

was het laat die zondagochtend toen ik thuis kwam en niet meer wist waarvan of wat ik gedaan had de sleur bepaalt m'n dagindeling m'n gevoel is weer geknapt zo is toch elke dag een marteling waarom kijk je niet om in spiegels die de waarheid zien is jouw verdriet dan zo verstoord wil je nog meer misschien ik wil zon ik wil zee ik wil…

Tegen etenstijd werden we door onze vader opgehaald of aanvaardden we de martelende terugweg, waarbij het asfalt gesmolten leek. Maar die idylle van toen is er niet meer, zegt mijn moeder voor de telefoon, er is nu een mierenhoopdrukte met vechtpartijen en bergen aan afval.…

één simpele ademtocht ze leren ons het vals belang van veel vergaren in die teloorgang - en wij waren zo aan de dingen verknocht kokend lava van vulkanen vaagt dorpen en steden rivieren dringen door huis en door haard en wij kunnen niets meer met onze gebeden want onze goden zijn allang geen ene daalder meer waard, terwijl terroristen martelen…

getuigenissen toch blijk ik onvindbaar wanneer haar schaduw zich werpt over mijn naakte lichaam dat geknield zich verweert tegen al wat groter is, troost is beneden mijn trots, mijn trots is het geschrei dat ik aanbid bij het noemen van mijn eigen naam ik wandel de dood, sterf het leven en vraag aan mijn fantasie hoe lang de voortgang des vele martelingen…

decorum ja ook in Franeker of Makkum kon die neo-apostel niks bommen De Credencial del Peregrino helpt trouwens niet tegen honden die overal nog heidens tekeer gaan ons als pelgrims rauw willen opeten met als dieptepunt Foncebadon bergtop hoog in de Pyreneeën waar één vrouw met één schaap je door haar vijf los lopende honden sinds Karel Martel…

Voor de laatste keer kraakt de loopplank onder zijn vermoeide voeten, zoveel golven hebben zij overwonnen, zoveel leed als martelende sporen uitgewist.…