Alle inzendingen over mijn zomer

. --------- Dit jaar minder spruitjes AMSTERDAM - In het spruitenseizoen dat voor ons ligt zullen-vanwege de droge zomer-veel minder spruitjes beschikbaar zijn dan in het vorige seizoen. Dat meldt de Vereniging Spruiten Vooruit.…

Schouder aan schouder Stonden wij In de zon In de regen In de zomer In de winter Schouder aan schouder Stonden wij Als de herfststorm Ons omver Trachtte te blazen Schouder aan schouder Stonden wij Op uitgestrekte stranden Op hoge kale bergtoppen In diepe donkere dalen Schouder aan schouder Stonden wij En we wisten Dat…

spreeuwen ratelbekken in hoge populieren die zomer sneeuwen op kriskras gelegde stenen er groeien braamstruiken langs de vervallen muur, gestapeld op de schei van gezegende en ongewijde aarde hoe schril het contrast tussen klokken die afscheid luiden en 't stille graven in de nacht het dodenhuis waar men voor altijd heten zal of dat kleine…

wat plakt mijn klamme hemd aan rug en schouders vast wie laat mijn zilte vocht uit poriën verjagen wat slaat mijn lichaam loom tot rusteloos verkeren wie wekt mijn ontembare dorst met volle teugen niet te lessen het is de zomerse golf van zwoele verzengende hitte die beweging bevriest in warmte en het leven als koorts bedwelmt…

de hemel viel sterren in de zon straalden gebroken ijs groen blad in een glas ogen die brandden handen strandden streelden een wang lippen openden kusten vergeten lusten glazen vol geschonken klonken als gedichten vreemde gezichten zwarte gevaren verwarde haren onverwacht een nieuwjaarsnacht in de hitte van de zomer lief, blijf…

zoals het stof danst in haar banen licht sterren legt, langs waar ik kijk en dwaalt in ogenblikken rust zo laat ik mijmerdagen zweven, door de zomers van mijn geest vrij geweven tussen alles dat de dag beheerst in liefde, nu hoogtij warme uren telt en alles even helder lijkt, fris als dauw begonnen bij het krieken als de morgen zwelt…

De dagen van jagen en veranderen zijn stap voor stap voorbijgegaan zo aangedaan ben ik en aangerijpt en tanend als de maand september dat vruchten van de bomen slaan en herfst de eerste kleur bekent waar zomer zich heeft afgewend en straks naar oud verleden geurt en al wat ik heb afgekeurd zal levend zijn en waar gebeurd en soms geschikt…

had ik jou al niet gevraagd om de hemel gewoon hemel te laten zijn en jouw messcherpe blikken te wenden naar de spiegel, waar jij al lang geleden niet meer zichtbaar in bent jij vertraagde zelfs het verdwijnen van de winter toen in mei de zomer ging bloeien, maar ondertussen likte jij wel aan de ijspegels in mijn hand die ik te duur had…

Ik hou niet van ijskoude dagen Van wind die door de kieren waait Oh was ik maar een zevenslaper Geen hond die blaft , geen haan die kraait Maandenlang ver weggestoken Me hullen in mijn eigen huid En ademen op mijn eigen ritme Geen mens te horen, geen geluid Laat me ontwaken in de prille zomer Wanneer de kievit wiekt boven het land Laat…

thuis zijn ongelukjes haar ondergang onzichtbare tranen die constant stromen zelfs voor haar eigen vader is ze bang En op school gaat het echt niet goed haar gedachten zijn voortdurend besmet niets in haar jeugd zoals het moet haar moeder doet een drankgebed De pubertijd zal haar onderkoelen haar geluk is al lange tijd zoek en terwijl de zomer…

in het holst van donkere nacht strelen jouw blozende wangen komen wanneer je mij verwacht in mijn armen zal ik je sluiten beminnen hartstochtelijk verliefd zullen we wachten tot buiten licht weer door het duister klieft ach als straks de dagen lengen worden nachten zo licht en kort menig tranen zullen we plengen ondanks dat ‘t dan zomer…

jij zong nooit maar vertelt je pijn en verdriet als ballade sonoor schets je zijn leven de blijdschap van het begin het groeien de eerste bloemen in een jeugd zonder eind zacht klinkt verbazing over de lente die blijft een lied vol beginnend verdriet van de zomer die nooit zal komen verstopt in een wereld vol dromen je zingt…

Was ze een woning, ze liet zich met wijnrank en bloemen begroeien, groene klimop die zomer en winter de vraat aan de voegen verdoezelt, ze liet de haag niet meer snoeien.…

het middenschip brak uit in luid applaus binnenin een glimlach bloeide lof om vrouwenstemmen die hun tongen zachter maakten want we raakten niet alleen onszelf ik zag ontroering in een oog uit een mond zong de beleving van een warmgezongen lied een wit-met-roze groet vertelde liefde zij vergat de zomer niet en alle mensen zweefden…

Het was in de laatste dag van die zomer waar stilte dwaalde tussen woorden hij naam kerfde in hout en zocht naar voetstappen van haar die hij droomde in lange nachten van samenzijn de herinnering aan rinkelend zilver ragfijn verstopt in heden van bestaan dwaalt hij nog eenmaal langs het maanmeer veegt zout van zijn ranke lijf streelt…

ik heb de bloemen van lente en zomer geplukt alle kleuren verzameld maar wit bracht geen geluk de vruchten van herfst geraapt een sprankelende drank gemaakt maar door de gist deelden wij kater en vlagende mist harde noten gekraakt tot de fijnste kamermuziek maar in de wind verwaaide de melodie slechts tot flarden heb in mijn leven…

de stilte draagt een oud seizoen waar stammen dansen in de mist, alleen en lang verlaten nu niet meer in handen vol liefde droegen we jou een trotse vrouw van rood en wit heel zacht in duizend lichtvallen viel jouw liefde mee rond de herinnering van mooie zomers glanst jouw glimlach in vakantietijd en altijd weer weten we ik ben…

wij hebben de duinen zien bloeien als gift van de zon en de zee eerst het lichtere paars dan het zomerse geel de wind speelde mee verlieten de drukte van zaken en stad kozen de stilte van het glooiende pad in het zand bij laagwater tekenden sporen de lijn een horizon verder zal het rustiger zijn elkaar bij de hand in een tocht…

Dennenaalden zonder zomer verlichten hier winterse noden waar graven de bezoeker dienen, niet de doden.…

Januari...opgeruimd- februari...winters- maart...lente- april..oranje- mei...bevrijding- juni...zomers- juli...vakantie- augustus...nazomers- september...herfst- oktober...feest- november...sinterklaas- december..kerst- & oud en nieuw- gevoel, gevoel, gevoel, gevoel, gevoel, gevoel, gevoel, gevoel, gevoel,. gevoel, gevoel, gevoel...dat is…

Geloof in zomers, elders valt weer de winter in die we niet kennen. Ongewis prikkeldraad kleverig van angsten verkort verlangen.…

Tussen muren van eenzaamheid krijgt de stilte nauwelijks ruimte in volume van leegte herhaalt het vacuüm een spiraal ook zonder jou gaat de zomer voorbij dwalen dromen tussen geesten van overleden vrienden die hebben gezien hoe jij geboren werd in dit zonderlinge land van stilte en falende voorbehoedsmiddelen ben jij het ongewenste product…

Ik luister het gefluister van ranke kastanjelaren hun zomervruchten veilig in bolsters opgeborgen papavergeuren strelen broze klaprozen langs banen van zomers met late vlinders ik zie het lommerhuis in rood verdagen met een sneller dalen van het grote licht schemeravonden waarboven de uil van wijsheid wiekt onhoorbaar maar wetend…

Loom septemberlicht, Warm voor de tijd Van het jaar - Op de grens Van het najaar Dat te wachten Staat nu de zomer Haar tenten Hier bij ons Aan het opbreken is, Beneden op het Terras met uitzicht Op de eeuwenoude Toren waarin de Eeuwen voorgoed hun Intrek hebben genomen, Sta jij frites Te bakken in je Eigen tent…

Herfst verstilt de bomen tot alleen gelijn zonder ruisend fluisteren ontkleed tot 't pure zijn in klamme grond geankerd hun ruwe bast verweerd verzwijgen ze de winter diep in zich gekeerd bij 't lenten van de dagen breekt het blad eruit en golvend in de zomer fluisteren ze honderduit over alle boomgeheimen die je alleen maar leert…

nog midden in mijn bloementuin vol lentegroei en zomerbloei sprokkel ik de vruchten van mijn bestaan bij elkaar opkomend groen verdroogde in een schrale wind tot zorgenkind een zomer die niet warmen wilde betrokken luchten die het hart verkilden ik las de aren van het veld heb als volwassene geoogst in geld de herfstmand…

het was geen kus die alles deed oplaaien het was niet die zomerse dag die zo mooi en warm was, het was niet de liefde die mij deed verlammen of de opkomende zon, die verscheen toen jij je blonde haren kamde het was ook niet toen ik je hand vast hield en dat het nooit meer morgen zou worden alles staat stil wanneer jij mij aankijkt…

De herfst komt eraan, onweerstaanbaar, dringt door in de kleuren en geuren, en in mijn hart, dat hulpeloze hart, steeds meer verlangend naar de eindeloze zomers van mijn jeugd.…

Het diepste ik dat ik van jou ken laat mij hier weten wie ik nu ben onder maanlicht in de nacht en onbevangen het is de stilte in jouw zwijgen die ik in mijn hoofd herken als weemoedig nachtlied van verlangen het zijn dromen die dikwijls verschijnen wanneer de zomer gaat verdwijnen zonder wrange klank van droeve heimwee…

zoals het langzaam – onderhuids - naar binnen kruipt, het koelere het warmere, dat lucht en kleuren nalaat boven in een boom heerst nog wat zomer, stervend in haar ademnood groot gebarend naar de hemel, helderblauw nog zonder dood dan de blaadjes, klein en teer ze geuren nu allang niet meer, maar geven alles prijs het is de zwaluw,…