Alle inzendingen over minder

waar ik naartoe wilde ben ik nooit geweest wat ik wilde zien heb ik nooit gezien wat ik wilde doen heb ik nooit gedaan minder piekeren is me nooit gelukt maar… honger heb ik nooit gehad oorlogsgeweld heb ik nooit meegemaakt een vluchteling ben ik nooit geweest ik woon in een vrij land en kan gaan…

niet zag ze staarde slechts naar zijn pratende mond het was niet dat ze niet op hem reageerde ze knikte ja en nee een flauwe glimlach zo nu en dan het was niet dat ze bleef zitten na het gesprek ze voelde alleen haar loden benen haar logge lijf het was alleen dat ze buiten overvallen werd door niemand minder…

welig tiert de leugen om bestwil de kleine waarheid die nog geen pijn hoeft te doen omdat dan alleen de werkelijkheid mogelijk iets minder mooi lijkt uit te pakken het licht diffuse verrondt de scherpte van het beeld pas als zij elkaar gaan versterken en in de waarheid het onechte gaan merken met de bekende blikken dat…

Nu gaat het minder en minder met haar Toch staan we voor haar klaar In deze moeilijke tijd De slopende ziekte waar aan ze lijdt Niet meer wetend wat er allemaal gaande is Al die drukte om haar heen, die bemoeienis het doet ons pijn om ze zo te zien Ons mam die lijdt aan Altzheimer bovendien Maar een ding is dat we altijd weten en dat is…

te minder nood, Om bij licht te gapen. Rekt de nacht? het komt hem wel, Die gepaard mag slapen. Laat de hof geen sappig ooft Op mijn tafel blinken? Droge spijs teert even goed, Bij wat ruimer drinken.…

Het paviljoen vertrekt in stukken van het strand op platte wagens – oktober is ontruiming lispelt de dame in het zwart Hij draaft maar rond in minderende kringen op minderend zand – niemand splijt nog wateren niemand schept een pad voor hem Grijs de dagen zat van regen de akkers nooit vol de zee en 's avonds waait nog van verre fijn…

Ik weet nog goed dat de káter zo enorm was ik niet meer wist waar of wie ik was nog minder in welke staat ik was, had minder lol, vanwege al die alcohol. Ik weet nog beter hoe het was, toen ‘k besloot dat de maat vol was, da’k genoeg gezopen had, de katers niet opwogen tegen de lol.…

Ons huis was ooit niets minder, dan wat doorgebakken stenen. Niets meer dan drie vloeren. Niets minder dan zes muren, en een mooi rood pannendak. Onze tuin is een reservaat geworden. Natuur, met achterin een houten hut, gebouwd in de weldadige schaduw, van een oaseboom. Hier vliegen vrije vogels af en aan.…

dat jij door wie jij bent de bron van mijn liefde genereus ontvangen mag wat jij mij en anderen steeds weer geven weet dat jij behelzen blijven mag dat wat geluk betekent door wie jij mij bent met dat altijd kloppend hart voor ieder die jij liefhebt dat jij de vrouw bent die met oneindig geduld niets meer en niets minder mij waarachtig…

de inwoners hebben nu gestemd toch een nieuw museum in het centrum het komt nu tussen de winkels ingeklemd dat was de uitslag van het correctief referendum de politici hebben het toch voor elkaar gekregen voorstanders in minderheid, want tweederde was tegen NB:gisteren was het referendum,de architect Abe Bonnema liet Leeuwarden 18 miljoen…

Lig dichtbij, ver van missen sintels nagloeiend, het vuur van de vorige avond vurige tongen blaas, stook het op adem als de zachte wind vermijd het toeval vertrouw niet op het lot verstik het nog minder blaas, stook het op aangewakkerde vlammen laat dit laaiend branden voortdurend, waakzaam roodgloeiend als de Liefde…

Bill Gates schonk nu al 25 miljard De helft van zijn hele vermogen Gedeeld is zijn vreugde en dubbel zijn smart Bill Gates schonk nu al 25 miljard De helft minder weelde. Ja, 't leven is hard Voor wie zo sociaal is bewogen Bill Gates schonk nu al 25 miljard De helft van zijn hele vermogen…

Gisteren nog de ondergaande zon in rood de maan iets minder vol de hemel open witte aanslag op de velden groeide in het kille zilverlicht vanmorgen nevel hemel grijs gesloten verwachting van veel regen koude lucht maar nu ook vochtig net als gisteren veeg ik tranen uit mijn ogen hoewel het windstil waait…

het zuivere water weerspiegelt niet het tegenbeeld blijft zichzelf, soms vertroebeld bij het vreemde waaien van een bekende wind ik neem de kiezel op in mezelf, ik word gepolijst van binnen en houd mijn adem in geen zuchtje verstoort nog het uitdeinen aan de rand een meerwezen noch minder noch meer ik ben rust een steen met een…

terwijl alles waait en een stem de woorden laat verdwijnen nooit aanbeden zoals uit eigen bloed met blauw bewijs op twee gezichten sijpelt moedermelk zonder blindheid of juist met op tongen vol van glorie en op iedere dag om minder te praten en eens te meer en opnieuw verhuis ik naar de stilte ingewijd net boven de dood…

in de zomer is noordwaarts gaan niet echt een straf de stroompjes zijn doorwaadbaar het landschap toegankelijk en de fjorden te bezeilen ja zelfs noorderlingen hebben dan iets menselijks minder nors(k) vooral...…

Herfst laat z'n koude adem over aarde gaan Maakt ruim baan voor koning Winter Aarde minder op met zon dan maan Bomen ontdaan van al z'n blad van alle luister Zelfs tot gefluister niet langer in staat Herft neemt winter al de maat krijgt ijskoude vingers.…

Wie zegt dat een droombaan onbereikbaar is Kan nog eens wat leren van het onderwijs De les: “Werkend naar een hogere looneis” Speciaal voor de jeugd zonder basiskennis De cursus bevat theorie en praktijk En de eerste les: “Hoe word ik slapend rijk” ---------------------------------------------------- …Het onderwijs staakt omdat docenten minder…

Lust je hem bruin of liever toch iets witter Lijdt straks ons pintje zelfs onder dit klimaat Smaakt onze hop - waar het in feite allemaal om gaat - door ‘t warme weer en minder alfazuren weinig bitter. Dan blijven we verweesd achter met een grote kater En lijkt ons bier steeds meer op kraantjeswater.…

mijn driften getemd met vermanende stem ben ik de mindere geweest van dravers die blind hun wegen banen en van hen die als dove doffers opdringen in te schikken toe te geven verder plaats te maken tong en tanden getoomd is er het schrift als een boog gebundelde kracht hierop verheft zich mijn wezen letterlijk veer ik vrij met…

Ze is misschien een tikje ouderwets maar daarom niet minder mooi want aan haar ranke takken hangen castagnetvormige knoppen in een schitterende kleurentooi en als haar bloemen opengaan dan ziet ze eruit als een ster dansend op 1 been in de wind als een ballerina met haar lila rokje aan waarin de bijen zich verstoppen fuchsia...…

een zilveren vlinder siert mijn ketting ik draag die elke dag Vaak ligt jouw glimlach op mijn lippen soms vult jouw traan mijn ogen Toon Hermans schreef het al "je hebt iemand nodig" hiermee heb ik volgens mij genoeg gezegd het hoeft niet uitgelegd alles wat wenselijk is ik doe het niet voor minder van harte proficiat…

meer en meer vind ik mezelf terug wanneer je naar me kijkt wij elkaar laten ontstaan wachten op het ontdekken van de tocht alles golft in het verlangen naar het oor van de rivier dat oevers bemint jij in mij ruist als een echo van wiegende wenken wind en lotus wanneer de zon ondergaat dát zegt in minder dan een armlengte…

ik zoek mijn plek op de regenboog en zie, ik glij het ebt in mijn wintergetij de hemel lijkt ook minder hoog het landen dwingt de weegschaal met een scherp oog tot balanceren; veel lucht en nog meer aarde blijken eens temeer lichtgewichten de laatste zucht verliest vele gezichten de ontstane leegte kan in eeuwige tijd…

make-up make-up en nog eens make-up roddelen daar en roddelen hier spiegeltje hier en spiegeltje daar ingewikkeld te begrijpen maar wel mogelijk, om te kunnen begrijpen mooie heb je en minder mooie heb je, lelijke bestaan niet een wonderbaarlijk wezen dat nieuw leven kan geven aan een andere wezen ze zijn zorgzaam, slim,…

In een gejaagdheid naar meer zullen zij in minder ontroeren. In duistere steegjes, in vervallen gebouwen, overvalt hun hebzucht in de eindeloosheid, overvalt hun de afmattende paranoia van dit verwrongen zielloze leven. In de winst ligt uiteindelijk het verlies, van hun zelf!…

Het dier, met weinig medelijden, zei dat hij minder hard moest rijden, ook in de omgeving van de stad te letten op het zebrapad. U hebt inmiddels wel begrepen: die zebra stond sterk op zijn strepen.…

Maar mij iets belooft dat naar liefde smaakt of een afscheid dat minder wanhopig wordt en dromen niet laat barsten als je mij weer ziet en elke gebaar met koude ogen negeert.…

de hemel duikt ineen wegstervend blauw tot witte streep wolkenloos een merel zingt, hoewel de klokt springt zeven jaar voorbij de schemer overvalt overweldigend en ook in mindere mate…

Maar nu ze diep geborgen toch plots weer leven gaan maak ik me minder zorgen: ze zijn nog niet vergaan, maar als het zaad in d'aarde dat ooit wel weer ontkiemt zo bleven ze van waarde en hebben dan gediend in liefde die hen baarde voor ieder mens ooit vriend.…