Alle inzendingen over nacht OR hetzelfde

De morgen vult zich in leegte Niets is meer hetzelfde Stilte hult zich in zwijgen Een ijskoude nevel sluiert De zon lijkt in zwart opgelost Niets is meer hetzelfde Ogen vullen zich in tranen Het afscheid van een verleden De morgen vult zich in leegte Niets is meer hetzelfde Lichamen die niet meer passen In een samenzijn van liefdeskleuren…

misschien kan ik je aanraken de nacht wegduwen nu het nog stil is in hetzelfde zacht de dagen horen, 't geluid dat wij ergens wonen misschien zou je van alles wat maken uit steen een vlinder die niet wachten wil mijn gezicht als dwaas geluk in jaren ouder, een dekentje en heb je goed geslapen?…

Waardoor niets, hetzelfde blijkt te zijn. Juist daar waar men wou, Dat alles hetzelfde bleef?…

Slapeloze nachten gaan over in eindeloos lijkende dagen, waarin alles net hetzelfde schijnt als de dagen ervoor. Handen reiken naar de opkomende zon en proberen in een krampachtige poging, de ondergaande maan tegen te houden. Een zachte kus verlost het lijden en één tel slechts lijkt een interstellair huwelijk te ontstaan.…

met een donderende klap valt deze grauwe dag precies weer op de datum van welke dag het is vandaag gisteren gebeurde exact hetzelfde `t kan mogelijk een toeval zijn ze knijpt hem blauwe plekken in de lucht omdat de nacht haar in zijn klauwen kreeg en morgenavond zo goed als zeker zakt vast de zon weer in de zee…

Om de hoek van waar ik ooit woonde Ligt een straatje dat nog steeds precies Hetzelfde straatje is, met ’s nachts dezelfde Glinstering op de natte keien, dezelfde echo Van mijn voetstappen die hier voor altijd Eenzaam klinken, zelfs als ik zij aan zij Ga met mijn eigen vrouw op hakken ---------------------------------------- Een van de gedichten…

onzekerheid waart door de gangen waar geen één hetzelfde lijkt, verdwaalde boterhammen vinden de weg naar onze magen, blauwjassen wijzen de weg, naar daar waar wij nog nimmer zijn geweest ogen kijken steevast naar het tafelblad waar het leven uit sijpelt, ongemerkt evenals onze mooiste glimlach die gestolen werd in de nacht…

ik zou nog niet willen sterven maar ik voel dat het einde nabij is ik trek de dekens op doe mijn ogen even dicht in de woonkamer slaat de klok twaalf maal hetzelfde geluid elke slag klinkt zwaarder de nacht begint bij middernacht vreemd dat ik een rust voel geen angst om te slapen inslapen klinkt zo definitief zal ik de zon nog zien…

's avonds in het vervloekte huis sluiten de man en de vrouw tevergeefs de geesten op in hun hokken 's nachts kijken ze achterom de man en de vrouw en ze zien altijd hetzelfde: hun beschadigde kind de tijd wil maar niet verstrijken het wrakke leven wankelt het wacht niet langer op de afgepelde toekomst waarin hun dromen bij opbod…

We zijn niet allemaal hetzelfde... We kunnen niet allemaal hetzelfde denken en voelen.. Ik hou toch wel van je... Hoe we er ook over denken...…

Altijd hetzelfde. Dag in, dag uit. Wil eens wat anders. Het onbekende. Je springt. Met beide benen. Kom neer. Je kijkt. Wat vreemd. Het blijft hetzelfde.…

tijd doden voor wat het moet zijn droom jij geen dromen die je bespelen in gewoon hetzelfde refrein want de nachten, worden langer…

je denkt simpel 'koe' of gewoon 'vache' wat ook een koe is maar ook niet althans het woord is niet hetzelfde we kunnen hetzelfde zeggen met andere woorden,maar is de vraag of we dat geloven misschien is 'vache' niet hetzelfde als 'koe'…

hoe zou je rustig kunnen slapen waar je moet waken over tere kindervoetjes die nog willen dansen tussen dauwglansen in een rougemorgen zonder twist zonder zorgen - niets lijkt hetzelfde toch keert alles terug zoals in vervlogen jaren - er blijft het verte staren de zoektocht in een onrustige nacht waarin je aan het kindje…

Muizenissen van de zomer lezen lectuur op de bank over een horizon die niet liegt terwijl jij droomt in verhalen probeer ik de liefde te vertalen het raam is niet veel verder dan de steracteur die open en dicht kan met hetzelfde gevoel als gisteren maar het lijkt verder hier vandaan muizenissen van de nacht ze kruipen over het tapijt…

hierna hetzelfde zijn het laatste ademen valt hem zwaar…

Het is nu twaalf uur de elfde gaat over in de twaalfde februari van het jaar des Heren en Dames 2017 Ik ben nu officieel 65 jaar maar ik ga gewoon door of er niks aan de hand is uit het gedicht van Gerard Reve: Drinklied aangaande het leven op aarde want god vorm me me m'n dochter is pas tien!!!…

Trillende flanken, te paard in een leeg heelal -- vallende sterren.…

Ik moet het iemand vertellen, vind je het erg als ik je bel? Ik heb geen zin in mensen die vragen stellen, waar ik nu ben beland noem ik de hel...! Ik vraag alleen maar om te luisteren, mij begrijpen hoeft ook niet. Geen woord, niet praten of fluisteren, naar mij luisteren is hoe ik geniet. Kom ik hier ooit nog overheen? ik hoor van mensen…

Hoe zou het zijn als al deze gewone mensen hetzelfde lot waren ondergaan als ik en niets, niets anders meer zouden wensen. Dan zouden ook zij wanneer de hele stad gezellig en warm voor de kachel zat, verlangen die vier muren te verlaten.…

Nu barst er in Egypte weer een bom Omtrent het aantal doden en gewonden Zijn heel wat speculaties rond gezonden Maar daar gaat het uiteindelijk niet om In plaats en aantal is wel vaak verschil Maar altijd maakt het mij weer even stil…

ik las de schaduwletters van deze dag waar toeval in het eigen schrift noodlot zinnen gaf tijd werd achteloos opzij geschoven in pure dwingelandij chaos kreeg alle prioriteiten ging schaamteloos de rij voorbij zo kon ik jou ontmoeten in hetzelfde ziektebeeld jij wanhopig naar de eerste intake ik bijna geheeld iedereen…

Wat ik ook probeer, het zal nooit meer hetzelfde zijn, zonder jou.…

Ach één keertje dat mag Weer hetzelfde verhaal Ik trap er altijd in Twee keer is ook niet erg Drie keer dat kan nog wel En de keren daarna... Die laat ik ook wel gaan Noem me maar dom en naief Maar alleen met hém kan ik de wereld aan…

We waren toen nog jong en ik zag je, voor het eerst daar aan het strand, je hebt nog steeds hetzelfde lachje, ik gaf je al mijn liefde, we liepen hand in hand. Je sloeg je ogen neer, en kon nog blozen, dat lukt je nu helaas niet meer, en ik, ik plukte voor jou veel rode rozen.…

er gaat een dominee voorbij mijn wiegie was een stijfselkissie m'n vader is de allersterkste man geef mij maar Amsterdam van de Amstel tot het "Ëi" tok, tok, tok spaar de geit en de bok het blijft dus hetzelfde door alle tijden het doet mij genoegen ik ben blij met steeds weer hetzelfde liedje…

in hetzelfde bed in het zelfde bed groeien twee mensen vaak totaal uit mekaar!…

gezichten achter glas ansichtkaarten als vlekken op het behang tulpen in een vaas patience en de klok die het vertikt…

Hoezee, leve het papegaaienland Het land van altijd baggeren en pesten Van eeuwig moddergooien en bemesten Zo schept het volk weer eensgezind een band En daarna flink veel ranja met een rietje Ach Nederland: altijd hetzelfde liedje…

draaikolken in verlies en verraad er is het onverdraaglijke van de opsluiting van gekooide vogels op die winterse dag liep ze blootsvoets de ijskoude zee in kort na zonsondergang lag haar lichaam op het strand het kind sliep toen de moeder zacht zo zacht de deur achter zich dicht trok het was de laatste keer het leven zou nooit meer hetzelfde…