10034 resultaten.
grondmist
netgedicht
3.4 met 10 stemmen 210 de maan nevelt zacht
mijn neergehaalde wimpers
in gegraven zand…
warmte
hartenkreet
5.0 met 2 stemmen 1.201 de boer ploegt akkers
de zwarte aarde nevelt
lentezon verwarmt…
haiku
hartenkreet
2.0 met 5 stemmen 615 elke morgen meer
dringt de zoete geur zich op
jonge herfst nevelt…
De laatste reis...
hartenkreet
4.2 met 21 stemmen 2.569 De pijn is ondragelijk
Het zijn je laatste uren
Een strijd van ongelijk
Kan niet lang meer duren
Zacht praat je in raadselen
Over het vale licht op het pad
Je ogen laten zich sluieren
Moe gestreden en afgemat
De dood nevelt om je heen
Je leven brokkelt nu weg
Voelend koud als steen
Langzaam glij je zachtjes weg...…
Morgendauw...
hartenkreet
4.1 met 10 stemmen 1.458 van het moment
De morgendauw nevelt zich in schaduwen
over de rivier om geruisloos te verdwijnen...…
De liefde is nog niet henen.
poëzie
3.2 met 10 stemmen 984 Want wat er ook nevelt in mijn gemoed,
Want wat er ook nevelt rond de aarde;
In mij blaakt de liefde in laaien gloed,
En de zonne straalt eeuwig om de aarde.…
nevel
hartenkreet
3.7 met 3 stemmen 451 in kille winterrust
nevelt de hemel
begrenzend over de wereld
stil en statig staan
daar sparren
hun toppen zijn uitgeveegd
door kille grijsheid
tussen de rijzende stammen
is het mistige niets
van de winter…
Los
netgedicht
3.5 met 13 stemmen 701 vanwaar ik ben
is leegte vergeten
kijken ongeloof en
om niet het weten
cocon eigendraad
-het nevelt zicht-
ontpop mijn ziel
zo zal het schijnen
hulsel kom af
voorwaar verweer
ga met rottend blad
beklijf niet meer…
Donker gevang
netgedicht
3.4 met 5 stemmen 318 Donker sluimert
in wolken
avond is in zicht
koude nevelt
door kieren
als sluipende vingers
naar mij gericht
winter is in aantocht
ik tel de dagen
van gisteren
morgen voorbij
en wacht
dat het licht zal schijnen
eindelijk vrij…
Roze nevelt zon
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 123 breekbaar hangen
diamanten in een
wiegend spinnenweb
roze nevelt zon
zijn eerste licht
op een gegist bestek
de herfstdag warmt
zijn vruchten
langzaamaan tot rijp
in oogsten
worden de seizoenen
van dit jaar afgesloten
wat rest is rust
en winterveiligheid
het wortel bed is al gespreid…
Onbillijk
netgedicht
2.3 met 7 stemmen 429 schrei mijn allerlaatste groet
het was veel te vroeg
voor het divergeren van onze wegen
onbillijk de gevoerde strijd
die je uiteindelijk verloor
loop nu leeg en verdwaasd
in de wereld die leven heet
koester onze herinneringen
terwijl het nevelt voor mijn ogen
~* Voor Patty die haar beste vriendin verloor *~…
tuinkabouter
netgedicht
4.3 met 7 stemmen 135 de tuin, nog roerloos stil
houdt halverwege op
een poëtische adem vult het onzichtbare,
nevelt gedachten die langzaam
de zomer vergeten
niets is eeuwig in dit leven, fluistert iemand
al zijn we aldoor onderweg
mijn handen volgen de krullen van een wilg
ook hij vermijdt het sterven
de herkenning
die ik vanbinnen bewaar…
liefde beklijft
gedicht
2.6 met 234 stemmen 55.626 ze spreekt niet
nevelt zich in stilte
haar ogen flitsen niet
ze staan vast
haar atelier is al vol
Schubert’s Letzte Hoffnung
zij legt klanken vast
ragfijn
in truffeltjes
zat hij maar vast
aan haar toonladders
hij kon
kijken naar haar handen
naar de rode rozen
op haar
met verfspatten
besmeurde jurk
regenboogjurk
van rode rozen…
Zacht
netgedicht
2.7 met 14 stemmen 952 Je had het zacht gezet, ons
vuur, te zeulend. Het was muziek
geweest zo, lang geleden, toch
van alle tijden. Het lukt je wel
om mij te mijden nu en sinds
het smeulen van ons vinnig
licht ken ik jouw stilste lijden.…
Zacht
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 446 Aaibaar zijn de woorden
hoe voelbaar is de taal
nooit zullen letters sterven
elk graf heeft haar verhaal
doden zullen herrijzen
stenen worden verplaatst
donderend klinkt het dag
wanneer men is uitgeraast
de kiezels zullen knarsen
het pad begaanbaar gemaakt
sterke eiken verstouwen
op dat wat is geraakt
al zullen bladeren…
Zacht
netgedicht
3.2 met 4 stemmen 478 Zachte vingertoppen
raken oprecht vertrouwen
terwijl tederheid
gedachten kust
ogen tonen woordloos
in zichtbare rust
vriendschappelijk optimisme
terwijl geheimzinnigheid
de koestering van dromen glimlacht
blozen wangen samenzijn
de stilte maakt zichtbaar
in rustig gebaar
wat zuiver is
nog steeds fluisterend
waaien voetstappen…
zachtjes
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 339 ik zeg het poezenkind
en gezwind trekt zij
haar nagels terug
maar toch, heel vlug
tikt ze m'n neus
in het voorbijgaan
alsof ze zeggen wil
ik had je kunnen krabben…
zachtjes
hartenkreet
1.5 met 4 stemmen 546 Laat je zachtjes wiegen
op het ritme van de wind
Laat je zachtjes meeslepen
op de melodie van de golven
Laat je zachtjes wekken
door de stroming van de zee
En op het einde van de droomreis
vinden we elkaar……
Het leven
netgedicht
3.3 met 7 stemmen 330 koester de zachtheid mijn klein kind
zoals de lentewind
de kersenbloesem streelt
de roos zachtmoedig
geur afgeeft en teer
zich steeds laat plukken
de broze bloemen fijn en zoet
zich ruiken laten
en voorzichtig tasten
zoals voor jou mijn huid en haar
opnieuw ontdekking zijn
als het aaien van de poes
het volgen van de vogel
naar waar…
Windgolf
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 801 Mischien moet ik wel wat schrijven
over een rivier
die niet van de berg
naar de zee stroomt
maar van het dal
naar de berg stroomt
omdat iemand mij
geloof ik
niet gelooft
Dan zal ik wat schrijven
over mijn geloof
dat waait
en aait
zo zacht…
zacht
hartenkreet
2.5 met 8 stemmen 1.057 helder is de nacht
sterren geven kracht
helder is het leven
helder sterren geven
sterren helder leven in kracht
slaap zacht…
het zachtste woord
netgedicht
3.5 met 8 stemmen 240 met stompe punt
het potlood ongeslepen
schrijf ik mijn zachtste woord
voor jou mijn lief
zoek het in de chaos
die mijn dagen draagt
dat ene woord zacht en warm
als de vacht van het lam
nooit zal het wijken
verpakt in stralend zonlicht
met zilveren maanlicht lint
wacht het op jou
ik zwijg bedeesd
durf het niet luidop te noemen…
zo zacht bewegen
netgedicht
4.2 met 6 stemmen 510 voor even was jij weer
dicht op mijn huid
je leek mijn hart zacht te bewegen
zo zacht, het kloppen
van een trage tijd
dwars door het redeneren
het rimpelloze spreken
in dromen die weer snel
verloren gaan als ik
mijn hoofd omhaal…
onwetendheid
netgedicht
2.8 met 9 stemmen 189 op het kruispunt van gedachten
hangen dromen in touwen
de tijd ingaand
als een klopgeest
toegelaten in de zachte
delen van onwetendheid
op haar dooie gemak zeilend
tussen duim en wijsvinger
lonkend naar mijn geestgronden
als voer voor mijn intellect…
zachtjes
netgedicht
3.5 met 4 stemmen 146 op haar roze jurkje droomt
een mannenoog, een mannenlach
hij geniet bij voorbaat van een tere huid
in ruwe werkmanshanden
die hij zacht, heel zacht
laat landen rond haar buik
ooit droeg ze daar zijn kind, een jongen
die met grote sprongen door het leven danst
haar liefde glanst in grote ogen
tussen vrouwelijkheid en deugd
in de oude…
Deelnemer
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 136 Ik nam aan je deel
zoals wind deelnam aan het Westen
verleidelijk met mijn Oosterse ogen
je hield mijn hart tegen het jouwe
alsof we voor altijd werden verbonden
de geest voorgoed uit de fles
we dronken oude jenever
omdat er een muziekdoos werd gevonden
oudere liederen over haveloos werk
omdat ik naakt was
schilderde je mijn lichaam…
Zacht als licht
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 101 Soms zoek ik in mijn droom
naar een woord en ik weet
dat het niet bestaat
ik kan het niet toveren
Soms zie ik iets
dat ik zoek
ik leg mijn hand erop
ik voel het zacht,
zacht als licht
als liefde
meer als licht
Ik word wakker en ik zie het licht,
liefde, ben ik wakker?
ik twijfel.…
niet alleen
netgedicht
3.2 met 4 stemmen 167 ik moet je nog zeggen
dat je moet leren zacht te zijn
ik moet je uitleggen
je bent niet alleen, je bent alleen
onderweg in een harnas van beton
een weg die nergens toe leidt
hoe oud ben je nou?
je grijnst en grinnikt maar
je weet precies wat ik bedoel
je moet alleen nog leren
om zacht te zijn
niet alleen te zijn…
Voor Josse
netgedicht
3.5 met 2 stemmen 155 nog één keer strijk ik door jouw haren
vol ongeloof en verdriet
wat eergister nog gewoon was
is dat vandaag helemaal niet
twee-en-een-half, je kwam net kijken
rende zo de wijde wereld in
nu jouw ogen voorgoed zijn gesloten
zorgt jouw einde voor een nieuw begin…
GOUDEN LOKKEN
poëzie
3.3 met 14 stemmen 2.588 Toen sprongen ze los door het stoeien,
die dartlende haren,
Ik woelde er doorheen met mijn vingers,
Ik warde met woelende vingers.
Toen hingen die lokken mij over de vingers gebogen,
Zo smijdig en slank als de slangen,
Als trossen goû-regen, in slingers gebogen,
Als stralen der zon, door mijn vingers gevlogen,
Of tussen de twijgen gevangen…