Alle inzendingen over niemand

Niemand die jou hoort schreeuwen midden in de nacht, je bent alleen op straat en er is niemand die jouw pijn verzacht. Niemand die ziet dat jij kapot gaat van de pijn, niemand die voor jou een luisterend oor wil zijn. Je kunt bij niemand terecht, terwijl jij weer een nacht voor je leven vecht.…

Nu word je dan op handen gedragen en door bloemenpracht omringd Nu de mensen eindelijk zwijgen Horen ze je naam die door de ruimte klinkt Nu eens gaat de aandacht naar jou En luistert men ademloos naar wie je bent Ik zie tranen van verdriet, of is het van berouw Dat niemand jou ooit écht heeft gekend?…

als niemand luistert naar niemand vallen er doden in plaats van woorden -------------------------------------- uit: 'Geen hemel zo hoog', 1983.…

Soms ben ik zo verdomd alleen dan doet m`n hart zo`n zeer vraag ik me af, wat doe ik hier en wil ik het niet meer niet meer leven, niet meer zijn geen verdriet meer en geen pijn maak ik een foto van mezelf zo stralend en zo blij wil ik worden herinnerd maar niemand kende mij...…

Eens bloeide hun naam met de gloed van de periant de kelk in smaragd de bladen geweven goud en het lied dat zij zongen boven de doornen de rand van de leegte De duisternis boetseerde hen In klei leefde de droom Niemand herinnert zich nu hun as in de urnen van de tijd Niemand…

Ik voelde me als kind al niemand en ik wist dat ik nooit iemand zou worden. Dat is uitgekomen, maar weet je, ik ben er trots op om niemand te zijn, want alles is opgeklopte nonsense.…

Soms denk ik dat niemand me mag Dat niemand om me geeft Wat er ook gebeurt Maar gelukkig zijn er ook mensen die wel om me geven Dat zijn mijn echte vrienden Love you my friends!…

er is hier niemand meer en er klinkt niets behalve dan het gorgelen uit de schuimende mond van de zee en jij in mij ...…

Niemand niemand is er over ik heb ze weggejaagd een voor een er is niemand meer tegen wie ik kan praten bij wie ik kan huilen naast wie ik kan schreeuwen niemand die mij nog kan verdragen bij wie ik mezelf durf te zijn in mijn bangste dagen…

Niemand ben ik zeker niet.…

niemandshuis beland in niemandstijd en niemandsland Het bed is koningin- nebreed, plaats genoeg voor een koning als hij goed is voor meer dan slapen, dan vrijen voor meer dan een keer In de lege hotelkamer is het raam een gebod om naar buiten te kijken Smalle siergordijnen altijd uitzicht, altijd gezien kunnen worden Gek dat er niemand…

bij het opstaan verlies ik telkens meer een beetje zin, de dag ondergaan en om je heen kijkend door de borstelige wenkbrauwen van dit bestaan niemand is echter dan de persoon die wankelt alvoor hij zijn evenwicht laat omkopen door een smeuïge samenleving die deugdelijk zijn verward met oprechtheid en gedeelde smart er bij willen horen…

‘niemand zijn wij’. ‘wij gaan voorbij’.…

Niemand pakt mij m'n geluk af ook al doet hij nog zo zijn best en als je zegt: ik ben het niet geweest ben je net zo'n leugenaar als de rest. Jij als grote egotripper haantje de voorste bij alles wat er gebeurt jij zult de grote verliezer zijn en als enige het laatst hebben getreurd.…

' sprak ik tot iemand: Maar hij kon niet: hij was niemand.…

als niemand van me houdt behoud ik tóch mezelf als niemand om me geeft vergeef ik het mezelf als niemand met me meeleeft beleef ik het wel zelf als niemand met me mee feest beest ik met mezelf als niemand mij nog ziet kijk ik juist om me heen als niemand mij wil begrijpen snap ik dat alleen als niemand…

En elke dag maar blijven lachen ik ging gewoon mijn eigen gang gaf met liefde alle aandacht maar was intussen zelf zo bang Toch bleef ik elke dag weer lachen leek er met mij niets aan de hand opeens werd alles me te machtig en wist ik, dit houdt niet lang stand Maar niemand hoefde het te weten die angst en spanning was van mij ik, die…

Een boom een berk en een beuk een landschap bossen in volle wintertooi een schaap graast in een vuile wintervacht je handschoen geworpen je voeten in de middagzon een avond met een belofte op morgen de wind schreeuwt om een sneeuwvlok ik weet het ... maar je vlecht het rijp in mijn haar zonder te weten waar, waarom te zoeken naar wie…

en daar hang je tussen vraag- en uitroeptekens mam, wie is mijn vader ze komt niet nader tot de dader die haar bezwangerde wat overblijft is het kind dat niemand kent…

Niemand, niemand, niemand zal tussen ons kunnen staan nooit zal de intense liefde afnemen ondanks dat ik bij je weg ben gegaan Mijn grootste pijn is dat jij je nu afkeert terwijl ons afscheid liefdevol was, niet boos wij geen vrienden meer kunnen zijn omdat je een rancuneuze nieuwe liefde koos Je verdwijnt weldra uit mijn leven vol ingefluisterde…

niets of ook niemand kent jou beter dan jezelf blijf dan ook jezelf…

Wie denkt dat hij denkt, raakt spoedig uitgedacht. Wie denkt te weten, weet niet dat hij wist. Dat hij niet denkt, maar gist. De mens die weet wie denkt, moet nog uit niets ontstaan. Hij die het meent te weten, heeft de waarheid niet in pacht. Het de dood, die vol vertrouwen op hem wacht. Wat blijft is het heilig niets. Is geest en sterrestof…

Nee niemand wil de beul heten de beul heet Niemand Niemand kent z’n naam toch is er wel degelijk een verantwoordelijk iemand de oorzaak voor het levens vergallen die iemand laten we toch weer gaan want misschien heel misschien zijn wij dat wel zelf wij met z’n allen * het woord negers klinkt tegenwoordig racistisch, maar het betreft hier…

Niemand zag het Hoe jij mij benaderde Hoe jij met me om ging Hoe jij mij beschadigde Voor de buitenwereld was je die aardige behulpzame man vader Voor mij was je jaren een constante bedreiging door de onzichtbare trappen die je naar mij uitdeelde Veel te lang heb ik dit toegelaten Jij hebt me beschadigd…

Het is de schuld van iedereen die een terrasje deed. Het is de schuld van de jongeren die stiekem feestjes hielden. Het is de schuld van klanten die geen masker droegen in een winkel. Het is de schuld van het personeel in die winkel dat het masker onder de neus droegen. Het is de schuld van Nederlanders die in Knokke kwamen vieren. Het is…

Het is vooral de bedoeling. Het is voornamelijk niet de bedoeling. Het mag en kan écht niet! Maar ik kan mijn gevoel alle gevoelens die je wakker maakt, bij me niet meer verbergen. Ik moet bekennen, dat ik stapeldol van je word, al zie ik je maar een paar secondes. Ik mag toevoegen, dat het zeer zeker niet de bedoeling is, had moeten blijken…

ik heb een pagina uitgescheurd ruw, het lijkt ondoordacht de rest van het boek loopt niet meer haar toekomst sluit niet meer aan het doet pijn, wil ik dit er lijkt geen weg meer terug ik heb een pagina uitgescheurd ik mis haar woorden zo vaak gelezen, zo vertrouwd waarom deze daad er stromen tranen in leegte waar eerst geluk geborgen was…

in mijn toestand van half beschonken zijn zie ik mensen dansen praten lachen de muziek klinkt luid door de verkeerd belichte ruimte obers rennen af en aan niemand stoort zich eraan een paartje danst op de te kleine dansvloer bewegingen vol sensualiteit en lust niemand stoort zich eraan ogen sprekend zuiver half gesloten het…

Niemand die weet hoe het is, niemand die het meemaakt, niemand die je begrijpt, niemand die je troosten kan om het verdriet dat jij meemaakt, niemand die je helpen kan omdat ze niet weten hoe het voelt, je bent gevangen in een kooi, samen met DAT GEVOEL!…

Met het koude lachen in mijn gedachten sta ik waar iedereen niet lacht of wacht en zonder vreemde woorden aan zichzelf denkt…