Netgedichten

netgedicht (nr. 28.494):

Niemand hoefde het weten

En elke dag maar blijven lachen
ik ging gewoon mijn eigen gang
gaf met liefde alle aandacht
maar was intussen zelf zo bang

Toch bleef ik elke dag weer lachen
leek er met mij niets aan de hand
opeens werd alles me te machtig
en wist ik, dit houdt niet lang stand

Maar niemand hoefde het te weten
die angst en spanning was van mij
ik, die alles zelf dacht op te lossen
liet elke dag die lach weer vrij

De nachten sliep ik bijna wakend
de angst van levend dood te onderdrukken
want ik, ik kon toch altijd alles
en ook dit zou mij wel lukken

Ik dwaalde af naar waar ik niet wou zijn
en zo is het lachen mij vergaan
maar eens zal ik weer stralen
opnieuw gezond weer in het leven staan.