Alle inzendingen over niet passend

Haar milder gezicht vergeet soms het nu, vertrouwder met het verleden Verloren ondeugd in zacht grijze ogen, stiltes eeuwig vermeden Voorzichtige glimlach vertelt wie zij was, beminde vriendelijkheid De waas in haar weten is nog maar pas, herinneringen raken kwijt Sproetjes van tijd op sierlijke handen, ooit een passende ring Haar…

ik zag je langer dan ik wist je danste klein creatief uit de vroegere twist je lachte heimelijk retro passend bij de jurk die zich wellustig rond je lichaam vlijde juist je lijf bepaalde de vlotte draaien waarbij ik geen erg had in jouw snel voetenwerk langzaam kwamen ritme en herkenning terug de twist van chubby checker was…

maar geef me een passende jas met een sluiting die me ruimte laat vrijuit te inhaleren als in een vallei ongerept en uitgestrekt waar ik mag struikelen over stenen die uiteindelijk treden blijken te zijn naar de verheldering van zuivere vocalen die me als een bergstroom accompagneren zonder ooit te verwateren daar, op nog nooit…

het was niet altijd een blok aan mijn been ik koester doel en bestemming heb het gezaagd gefreesd geschuurd en gelakt tot het echt duurzaam leek maar het gelach van kenners en weters verbrandde het blok als te soft koos ijzer en smeedde het heet vormde en draaide in koelend gaan kon het niet passend beslaan pas in edelmetaal heb…

zoetzure regels splijten het schrift waar taal emotie herkent, zonder zich af te vragen wat de schrijver ervan vindt maakt hij lange lijnen van het stof dat zijn silhouet schetst in een gespleten alfabet – moeders zoekt een passend lijstje die ze vervolgens op de tafel zet hij is niet mij want lijstjes zijn niet mijn ding, kijk de regen…

Het leed is niet van gister of vandaag en dit verhaal misschien niet zo bijzonder, maar toch ben ik er reuze treurig onder en vind het juist en passend dat ik klaag. ------------------------------------------- uit: 'Wij hebben alles nog te goed', 2001.…

Moeizaam vorm ik mijn woorden, maak ze passend aan mijn gevoel. Maar toch ontevreden, verdrietig en stil. Zo vind ik mijn woorden. Maar nooit… nee, echt nooit... zoals ik wil.…

Nog klinkt dichtbij vrolijk geroep, zo passend bij dit kinderlijk domein. Het tafereel blijft echter somber en sober op deze gure namiddag in het hart van een grijze herfst in oktober.…

als heuse boemerang keren problemen terug is onze zorg voor jeugd gedachte oplossingen halfbakken en verkeerd verergeren hen het leed de voornemens stranden in eigen belang en geld die de reflectie hinderen de eerlijke waarheid is dat wens en compromis ons doormodderen laten een oplossing is er niet die alles altijd en overal passend…

in afzondering verlang ik naar het gestolen hart en de eindeloze zachtheid de tedere afstand verkleurt het gevoel geeft gedachten tijd en steeds meer beweeg ik met de natuurlijke deins en ambieer ik zoete verdwijning pijnlijk prettig perfect passend weerspiegeling van het lot en verzet tegen het verleden strijkt de tijd elk gebaar…

Hij heeft als crack op zijn gebied ook passend werk gekregen: als keeper is-ie favoriet. Z'n team viert immer zege. Hij is de dikste van de elf; dat kan-ie niet verhullen. Door eten weet de man zichzelf en ook het doel te vullen. Geregeld maakt z'n vrouw voor hem een pan met spek en vet klaar.…

moet een vreemd land zijn waar onze zon zich iedere ochtend richt naar haar eigen bron ontluikt in rood haar seizoenbaan trekt met ons planetenstelsel hijgend in de nek wie weet is zij de mooiste uit de interstellaire bloemenwei brekend in het zomerlicht dat in eeuwigheidswaarde zijn grootsheid heeft benoemd in het voeren van de passende…

maar geef me een passende jas met een sluiting die ruimte laat vrijuit te inhaleren toon me jouw vallei ongerept en uitgestrekt waar ik mag struikelen over stenen die uiteindelijk treden blijken te zijn naar de verheldering van zuivere vocalen die me als een bergstroom blijven begeleiden zonder ooit te verwateren daar, op nauwelijks…

De kopjes in hun teder neigen zo passend bij die tere klanken, drukken louter ware liefde uit. Genegenheid verdient geen zwijgen, maar zangen om daarvoor te danken in jubelende tonen, vaak en luid.…

ik vraag niet of je van mij houdt dit zou voor ons niet passend zijn hoe onstuimig de vrijage in de sluimering van de slaap in wisselende gedaanten bereid en vol van hartstocht geef jij je mij volledig precies zoals ik het hebben wil jij engel van mijn nachten jij engel, zonder één gezicht weet dan van de leegte in een eenzaam…

geen passend rijmwoord op "ik heb"... de titel zet ik onderaan en zo is het gedicht gedaan "Ode aan 't bezitloos zijn."…

Als broodkruimels raap ik woorden, plaats die achter elkaar in de passende zin. Zo beschrijven ze liefde, droefenis en prachtige oorden, elk onderwerp is een nieuw begin. Ik laat me erin verdrinken, zweef als een vrije vogel in de lucht. Men hoort er mijn ‘ik’ in weerklinken, vaker begeleidt met een diepe zucht.…

ik heb mijn huid verschilferd in aanraking met de maatschappij soms is eelt een passende remedie tegen drukkende cohesie vooral op je ziel wordt vaak een beroep gedaan ik moet dat soms laten gaan nu ik met tweede huid herboren ben de gevoeligheden van mezelf eindelijk ken vraagt het geen bewapening wel een anders omgaan met emotionele…

wie zijn wij dat we lopen huis en haard verlaten om in elders een nieuwe start te maken eigen licht en lucht pardoes vaarwel te zeggen sleutels weg te leggen dat wat je bindt zomaar los te laten hopen dat de stenen die je vindt passend zijn om thuis te komen in het nieuwe te gaan wonen op onbekend terrein ogen neergeslagen…

In het geheel was het passend De weerspiegeling in de plas Het zilte nat van jouw tranen De paraplu boven de natte jas Maar mijn waarnemen stokte Hoorde verbijsterend jouw relaas Ik, ik had het moeten voorkomen Die reeds lange relatie met je baas Ik had jou niet zo vrij moeten laten Altijd ja, goed, geen tegen gehoord Heb nooit eens…

waarom zou ik jou mijn woorden laten morgen zijn ze al weer oud en weggegleden waarom zou je ze dan lezen zou je mijn gedachten volgen als ik alles achterlaat, mijn kind vluchtig zijn ze als de wind passend slechts bij deze dagen waarom zinnen nog bewaren als na iedere grijze winter zomer nieuwe kleuren vindt zoals jij onverwachts…

de gespen van gedragen sandalen hebben het vlees verwond, het schoeisel terzijde gelegd het bloed gedept met liefde zo ook verpleegd met bloemen doch de lucht klaart ook vandaag en zoek ik naar passende stappers waarmee ik de gaard kan bezoeken waar de al gestorven bloeisels zich rijpen naar de aard van appels ergens voel ik het weer…

zij leek te staren om buiten haar blikveld energie te vergaren voor een komend confronterend oogcontact nog kon vocaal geen passende zinnen en woorden vinden om het onderhuids gevoel van onbehagen naar buiten uit te dragen het spel dat haar vingers speelden met licht en schaduw was voor insiders een openbaring van wat er…

wij zijn de schemering tegemoet gelopen hebben onze laatste dromen meegenomen in passend avondrood stilte heeft al lang geleden de herrie overwonnen en vindt geen laatste woorden in atmosferen zonder wind drukverschillen zijn structuren van enkele uren nog draaien dag en nacht hun maanden vol maar in seizoenen is leven leeg en hol…

Je weet, je lacht De blikken branden je warm Voor jou nooit een koltrui lieverd Ongetwijfeld niet honderd procent Jij Meisjemeisje Voor jou is iedereen, zijn wij Een playmobiel verzamelstuk Passend in je pocket laserschieten, in het donker Hier omringd door rook Kijken, knipperend kijken wat om de hoek verschijnt De kick als je ons raakt…

de ruimte die eens passend en eensgezind mijn onderkomen eerbiedigde slentert nu wezenloos langs torenflats met hoekige muren het glas is levenloos zonder zon het doodt de dagen met het vangen van vage silhouetten die steeds reikend naar de verte hun beelden zien vertragen in de storm het leven vervaagt mijn twijfel nu de herfst de dood…

(Rendez-vous (met het verleden)) 23 voor en 23 na de klap die mijn leven voor eens en altijd, echt voorgoed, op z'n kop heeft gezet < Uiteindelijk een oprecht nieuw maar vooral gangbaar pad gevonden passend bij mijn handicap > Wending. Niet voorzien, gezien mijn leeftijd.…

ik zag de wereld in regendruppellicht boven de mist in een mêlee van grijs en donkerbuiig geen open hart of warmbloedig koesterend maar wel weer passend bij mijn nog lang niet verteerde smart waarin ik niet polair of extreem lineair in slijten ben maar wel stukje bij beetje aan het schuren en polijsten van de emoties en gevoelens…

zondagspraatjes als woordenschat op golven een enkeling verward twijfelend aan eigen geest pakkend ook de zinnen over Advent en Het Feest anderen glijden af verliezen hun evenwicht ik proef het verdriet in ieder gevoelig gedicht herkenbaar de donkere dagen zeker in deze tijd van het jaar laat mij pogen ze te verlichten met een passend…

De schuif is van licht notenhout; Uit donker is de kist gebouwd, Als passend voor een man van stand. Plechtstatig wordt de stoet geschikt. In de rijtuigen màg gesnikt. Krijtwit gehandschoend, in de vormen, volgen de dragers, zwart en zacht. Hij wordt met ongeduld verwacht Door witte maden, rode wormen.…