Alle inzendingen over o

je straalt als verre ogenschijn bij onsterfelijke maan jouw ochtendlicht trekt in een zweem aan de nacht voorbij o, glinsterende ster lig tegen mij aan ademvocht doorstroomt mijn aderen hemels lichaam, blijf dicht bij mij…

Uw vaerzen smachten naar de Wael en Ooy Een spiegelbaai, historiael en mooi Nu gij bekeerd zijt tot het openbaere Vraag ik, wat zondigt ge, o boetzelaere?…

Uitgeblust In water zwevend lig je nu elegant sieraad te zijn aan het strand O, ik voel de jongetjes je straks al prikken met een stok in je blubberige bol En jij ligt te wachten op vloed, houdt rustig nog vol…

Gezegend en gezellig oord, O wereld vol illusie! Vol lust en Grieks en lief en leed, O wereld, die ik nooit vergeet, Vol vriendschap en vol ruzie! O zoete bluf van ’t eerst Latijn, O heerljkheid de tolk te zijn Cornelii Nepotis!…

O zoete kind, dat in Betlehem kwam, wij zijn slechts herders-- "Ziet, ik ben het Lam" Blinkende zijn ons de eng'len verschenen 't duister kromp weg voor hun licht Maar toen hun zingende vluchten verdwenen viel zwart de nacht om ons dicht O, stralend kind, dat ons lokte van ver wij staan in 't donker.…

Wanneer alleen ik tranen ween 't zij droevig het zij blij, ik misse u, o ik misse u zo, ik misse u neffens mij! Zo mist, voorwaar, zijn wederpaar geen veugelken in 't net; zo mist geen kind, hoe teer bemind, zijn' moeder noch zij het!…

O heilig, driemaal heilig wezen, Waaruit het vlees zo fris verrijst, O, laat mij in uw blikken lezen De vreugd, die uw ziele spijst Met liefde voor de schone wereld, Terwijl aan uwe borsten perelt De melk in volle zuiverheid, Terwijl uw kindje ligt te woelen En teer maar innig moet gevoelen: De moeder is de onsterflijkheid.…

O ze valt op mijn borst haar mond midden in de dorst van mijn mond, haar rode zachte weke punttong, 't is of ze helemaal in me drong.…

O heilig, driemaal heilig wezen, Waaruit het vlees zo fris verrijst, O, laat mij in uw blikken lezen De vreugde die uw ziele spijst Met liefde voor de schone wereld, Terwijl aan uwe borsten perelt De melk in volle zuiverheid, Terwijl uw kindje ligt te woelen En teer maar innig moet gevoelen De moeder is de onsterflijkheid.…

O ze valt op mijn borst, haar mond midde' in de dorst van mijn mond, haar rode zachte weke punttong - 't is of ze helemaal in me drong.…

Overal blijven mijn teksthaakjes hangen in mijn teksten: o, ik mis je zo…

O glimlach niet: ik was zo jong, zo mild! Mijn popje doste ik uit en sierde ik op En kuste en minde ik, o zo teer, zo vroom, Zo lang! - Wee mij! ik heb mijn ziel verspild.…

O G S P A N N I N G…

O, dacht ik, o, dat daar mijn moeder voer. Prijs God, zong zij, Zijn hand zal u bewaren. ------------------------------------- uit: Nieuwe Gedichten (1934)…

Hij sprong nooit meer in ’s levens koord en God draait onvermoeid die vreemde koord voor anderen voort, o, tussen wieg en graf.…

O, de glorie van mijn Brahmanheid!…

.' Ik sprak: 'O mijn ziel! waarom zo bevreesd? Hoe is uw geloof zo klein? Het is de Heer, wie ook de wind En de zee gehoorzaam zijn.'…

die zwaar Gezondigd hebt door uw zo kleine leed Te laten smetten uw zo groote vreugd, En, o, zo lang, zo teer begeerde ik naar 't Berouw, dat meer vergoedt dan ge ooit misdeed, Daar wel 't berouw, maar niet de zonde heugt.…

O droom, die in een slapeloze nacht Verschenen zijt voor wakkre brandende ogen. Gij naamt uit mij vorm en bestaansvermogen. 'k Heb u verwekt en smartelijk voortgebracht. Eindelijk zie ik, bang, de late pracht Van uw gelaat, o zoon, mij toegebogen: Trillende wimpers over tintlende ogen, Zo warm en diep en donker als de nacht.…

O, hoogste macht, geef u dierbaren de kracht, die zij nodig hebben bij nacht en ontij uw schoonheid aanbidden wij, zalf uw gedienden, ook als zij het niet verdienden, laat uw goedheid spreken, aan de onnozele leken, leidt ons verder, wees onze gids en herder, verdelg het kwade, geen woorden maar daden, wij spelen…

Hij beantwoordt de zin van de lieve gravin met: 'O, nee! Compliment voor de graaf.'…

o Stalen voetjes van de renner Tijd! Wat holt ge uitzinnig over 't leven heen, Dat kleine veld, mijn streven toegezeid! o Stalen handjes! gretig, één voor één, Neemt ge elke vreugde mee, die mijn zijn verblijdt, En trekt ten lest mij onder de aarde – alleen!…

O kom, mijn lief, die nog zo verre staat… 'k Verwacht in 't donker ginds uw licht gelaat… Ik-zelf ben een visioen van nacht en gloed! O kom, mijn zoete Gloed, mijn sombre Nacht! 't Mysterie is ondoofbaar, - doch ik wacht Met beving, daar ik eenmaal sterven moet.…

Ik denk weleens: o, opa kon jij dat ook eens beleven al was het één seconde; slechts heel even. Drie meisjes is genoeg Gelukkig echt geen tien Zou hij ons samen kunnen zien? Gedachten lijken soms wat krom maar ik denk: o, opa wat zou het mooi zijn als dan kon!…

O, God, wij zijn zo vaak ver van U weg Wij voelen Uw nabijheid soms niet meer En verliezen U uit het oog, keer op keer Kunnen met onszelf niet meer overweg. Heer U kent ons, U weet wie we zijn U kent onze gevoelens van eenzaamheid U ziet onze zorgen en onze onzekerheid Daarom vragen wij, wil dichtbij ons zijn.…

Hoor naar mijn gebed, o Heer Wanneer ik tot U nader En mij stilletjes buig voor U neer Trouwe God, hemelse Vader. Hoor naar mijn gebed, o Heer Als ik bid om vrede in alle landen Oorlogen zijn er steeds maar weer Ik bid tot U met gevouwen handen.…

hij moet zich vergist hebben, door pech of te- veel overmoed..,' kruis- vaarder ben ik door o- vermoed doe ik wat ik doe, zonder stoppen, misschien dat ik nog een beetje roem haal, dat ik zo de aandacht krijg die ik verdien, en die verdien ik toch? (o help me!…

lentezon O lentezon een vreugdedansje op balkon ik kon beslist niet langer wachten dan mijn hart er hebben kon omdat ik wist dat zij wel vaker na het zwaaien van haar lakens in gepaste overgave aan het vloerkleed dan begon…

O kón ik troosten wie daar zijn gezeten In tranen om vergeefs-gehoopte vreugd, De dagen kwellend met hun droeve klachten! O kón ik stillen al die wilde kreten Van hen wier leven dood is in hun jeugd, Wier harten koud zijn in de lange nachten! 1888…

(proloog van een epos in 4 delen) O, koningstroon van zilverschoon wiens plaats is lang verschoten De bladeren liggen in het rond gevallen van de bomen Wel stratenlang luidt weegeklaag De roep om lichte dagen Zijn krachten die men putten kan voldoende om te dragen?…