Alle inzendingen over ochtend OR stilte OR staren

de nacht is nog zwart als mijn ochtendpen de eerste letters schrijft op deze dag de stilte blijft sacraal als ik wat lijnen sprekend op het blanco teken wat zal deze morgen geven als zon de zegels tussen de regels transparanter maakt tonen zij het resultaat van mijmering en dromen of laten ze de dag met zijn verrassing…

La fille Flavie s'endormait plus tard en attendant l'aurore d'or. Quelques jours après le facteur local la livrait les fleurs les plus passionantes de la ville: un bouquet de mille tulipes roses, rousses et rouges avec une carte neuve d'importance d'Antoine: "Ma réponse, c'est ta lettre douce, je t'aime."…

priemende dolk in je hartstreek Op de terugweg naar Londen bleef je kordaat en gecontroleerd je koers gaan terwijl je samen met een doordauwrussin en een aanhaakengelse de kopgroep vormde De Big Ben hamerde in je sportzetel en queen Elizabeth knielde voor haar bed tijdens haar middagdutje moge de beste winnen no mather if she is English or…

liefst Verdringen wij Wijnaldum Memphis Malen De Pay De Roon De Ligt De Boer De Jong De Vrij Oranje's roemloos falen Ongekende averij Er viel geen winst te halen Opnieuw waren de Tsjechen Veel stugger en veel slimmer Veel snuggerder en beter Maar hadden door roodLigt Ietsje meer geluk dan wij So goodbye Frank Good luck in China Or…

Stilte om me heen. Meteen. En denk ik aan jou. Nou. Voel ik een traan. Gaan. Na het gevoel van een gebroken hart. Start. Ik die ochtend. Ongewend. Een stilte die blijft weer algemeen. Meteen.…

In mijn Kamer, van woordeloze stilte komt een onuitgesproken vraag naar boven: ‘wie ben ik’. Het antwoord komt ochtends met de zonneschijn die alles een schoonheid geeft die ik nog nooit eerder zag. Daarna blijf ik een poos in de wow toestand aan de voet van de ochtend met de taal van mijn hart.…

Dwalend door verlaten straten van mij onbekende kille steden doodstil door Jan en alleman verlaten opgejaagd door spoken uit het verleden wandel ik op een vroege zaterdagochtend aarzelend door mijn hoofd op zoek naar zekerheden waarvan ik denk te zijn beroofd. In een kluwen van verlatenheid en nijd die de liefde even deed verzwinden. ben…

Met vredige hand strijkt zaterdagochtendlicht over Nederland…

Ik schrijf voor jou in het midden van de nacht en staar naar mijn gedachten op het plafond. Soms doorbreek ik de stilte met verwarrende dromen; en word ik wakker, dan staar ik weer naar jou achter het plafond. En de seconden worden letters, de minuten een woord, en de uren vormen zinnen; maar ze blijven ongehoord.…

Stilte, wie kent dat nog? Stilte, gewoon in jezelf. Stilte, maar wél horen, het tikken van de klok of het vroege vogelgeluid. Stilte, om te bezinnen, na te denken over iets. Stil te staan in gedachten staren in het niets. Stilte, ook al waait het om je heen, krachtig, soms met regen, donderslag: BOEM!…

Ik staar naar de klok kwart voor twaalf weer een dag voorbij omgegaan zonder dat ik het merkte weer een dag van stilte slechts het tikken van de klok wezenloos staar ik voor me uit minuten gaan voorbij het is alweer dinsdag en met het wisselen van nacht naar dag groeit het besef dat je ook vandaag niet meer komen zal...…

murw geslagen staar je in het niets adem je de kilte terwijl stilte je omarmt wordt die lieflijk als een deken om je heen gedrapeerd blijven ogen nog lang ontroostbaar…

De nacht heeft mij Met niets ontziend Mededogen tot rust Gebracht - donker Dat als een deken Mijn onrust heeft Toegedekt - en als Ik wakker word is Mijn deken vervangen Door een dun laken Van lichtvoetigheid Gewichtloos gemaakt Door kunstig geweven Gesponnen zilverwerk…

Zon die stralend De tere blaadjes Van de rozenboog verwarmt, Schoonheid die mij toelacht Op dit vroege uur; Vogels die er nog niet zijn Slapen een gat in de dag, Bijen die al druk op zoek zijn Naar bronnen voor hun honing, Zonnestralen die het donkerste duister Doorboren alsof het inktzwarte er niet is En ik die in mijn hart dat…

Mijn gedachten harken de duisternis bijeen In de groeven landt mijn spleen Een dag opent traag zijn luiken Mijn tuin aan ideeën netjes geschoffeld Angsten, onzekerheden weggemoffeld Een frisse herfstgeur dringt zich op…

In de vroege ochtend wandelt alles in mij, in de vroege ochtend voeren mijn benen mij naar de stilte van buiten, die met zachte bries getooid, gevoelens weet te ontsluiten en gedachten ontplooit. Benen, gevoelens, gedachten, dwalend door de stille straten, die even alle zorgen verzachten als de nacht het etmaal heeft verlaten.…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

Ik hoor alleen het kraaien van de haan regen die tikt tegen het raam wind fluistert in het ontwaken van de nacht als zachte bries over het glooiend landschap verdwijnt en stilte zich onttrekt aan geluiden van de ochtend is de stilte verdwenen en begint een nieuwe dag…

Een mistige ochtend met uitzicht op mijzelf bij het staren aan de wastafel. Volslagen aangeslagen door een koele bries wat als stormkracht aanvoelde. De mouw van mijn overhemd nat van de damp van de spiegel, of mijn gevoel. Hoe kon zij vertellen met droge ogen dat ze het volledig anders bedoelde?…

Staren in de stilte van mijn dromen dichter dan dicht bij je willen komen. Neergeslagen vormt de nacht, mijn dagen. Opdat ik niet slapen wil alleen slapen voelt zo... stil....…

het kind wijst naar de bomen die traag met winter antwoorden iemand zwijgt, iedereen sneeuwt en de haren van het kind worden wit als uit de slaap gebeden staren, stil te volgen op haar huid een vrouw wijst naar de winter, in de ochtend jaren later en vraagt haar naam aan vlinderbomen iedereen zwijgt, iemand sneeuwt…

Ik zit nu al uren te staren naar een helder, kraakwit blad.…

Voorbij razen grazende vlekken. Weiland groen, en Friese luchten. Door sloten verdeelde verrigheid, waarheen gedachtengangen vluchten In reine zwaanse taferelen, en schaaps herkauwend stoïcijns In plat, landelijk vervelen. In wind wentelend gepeins.…

ik kan nu alleen nog maar staren naar alle vage beelden die voor me lijken te verschijnen ze gaan weg en komen terug ik zal nu alleen nog maar staren me bedenken wat er is gebeurd alles overdenken, ik moet mijn ogen spoedig laten rusten ik wil nu alleen nog maar staren niet naar hier, niet naar daar alleen naar jou wie ik nu mis je…

De stilte, door niets verstoord Alleen je ademhaling heb ik gehoord Diep in slaap, en zonder zorgen Slaap zacht liefje, tot morgen!…

Het water slaapt met glazig geopende ogen, in het riet hangen als groene tranen wat gloeiwormpjes. De bleke pupil van de maan vervormt wanneer een vis plotseling opduikt en weer verdwijnt met een plons.…

Je bent één, bestaat een jaar, Ik schrik als ik naar je staar. Hoe snel groeide je naar een ik? Ogen die intens opzogen, Maar van vragend ombogen, In een zelfverzekerde blik, Present en opgetogen. Maanden worden nu jaren, Terwijl ik maar blijf staren.…

Glitters op water bergen haar tranen in kleur bij zonsondergang.…

het einde ingezet de staar de pijl van tijd uit mijn verleden de mijmer de enige tastbare constante en voor al wat rest weet ik dat ik niets weet…