Alle inzendingen over onbekende

als spelletje iets herkenbaars op elkaars velletje eerst was het raken pas later werd gestraalde warmte de echte indicator waarbij muziek als mantra energie leidde in bevoegde banen nee wij zongen niet het hoogste lied lachten de zachte harmonie van geluid en handen dwaalden door vage bergstreken bezochten stranden van onbekende…

Zwervend op mijn karveel van nevelslierten meende ik jou te zien in de spiegel van mijn dromen op een verre weg langs het tijdloze water helder en diep In jouw verten vond ik verborgen parels de omhelzing van pure magie het dagen van tere extase de tover van het onbekende een pas ontloken bloem nooit eerder aanschouwd En ik was verbaasd…

Maar de tijd werd mij onbekend noch wie van mij hielden Ik wou van haar af, maar zat aan haar vast. Die ziekte wou ik namelijk niet, wanneer ze er niet was. De vervlogen jaren hielden ons in stand, Behalve mijn lever en verstand.…

Maria, Vrouw verheven hoger dan zon en maan en sterrenrijk, Ge staat voor velen nu te kijk maar waart een onbekende, arme moeder.…

het was een vreemde die mijn adem nam woorden sprak waarin mijn hart zich niet kon vinden waar handen altijd raakten in ontspannen zijn irriteerde nu de huid sloeg in weerzin lichtjes uit ogen wilden naar je kijken maar ik kon je niet bereiken zag een onbekend gezicht waarin jouw trekken zijn gewist ik ben gegaan maar mijn ziel heb…

Op vakantie gaan doet een mens goed Even uit de sleur van het dagelijks leven In een onbekende omgeving ons begeven Waar men ook andere mensen ontmoet. Maar als we weer thuis zijn gekomen Is het goed en zijn we toch wel weer blij Ook al ging die fijne tijd zo snel voorbij We hebben genoten en veel ondernomen.…

ineens geeft buiten een ander palet de subtiele verschillen die ik altijd al wilde komen na aan mijn bed streekjes wit lichten het grijs uit donkere tinten hemel schrijft helder met diep blauwe inkten wind vlaagt zacht in een warmend vleugje het onbekende verbaast en vertedert het neusje van een stralend gezicht het kind danst ontwaken…

In mij borrelt het.. overstijg jij mijn verzet aan verlangen dat aansluit aan bedauwde ogen waarachter geen plaats is voor het onbekende dat zo kort en amechtig aan mijn horizon grenst.. alleen de onstuitbaren passen in jouw andere wereld en mogen buiten de wankele treden naar werkelijkheid rekenen op onverdeeld geluk.…

Ach realiteit breng me nu terug met open ogen in verre dromen toen de dreigende zwarte vogel die onontkoombaar als het noodlot almaar dichterbij te komen lijkt nog een klein zangvogeltje was het pijnlijke schorre krassen nog een vrolijk kinderlied het zwaard van Damocles nog rustte in de schede de dood nog onbekend ver weg in plaats van…

Deksels vallen van de wolken, een slagboom aan de horizon, een paraplu van dromen houdt de afgedwaalde zinnen niet tegen, ieder woord een uittocht, snel verdwenen over de paginarand, van achter de oorsprong koersend vanuit een gekend verleden of naar een onbekende einder, refrein op een onbeschreven blad, uitvlucht voor zovele kunstgrepen…

Geen diepe sprong in het onbekende! Maar meer de thuiskomst met armen die me verwenden. Veilig bij elkaar alles kunnen uiten. Diep van binnen vertrouwd te raken om eeuwig in het hart te sluiten.…

Verdriet Zelf zou ik willen dichten over een verdriet van mijn onbekende broer ergens diep ver weg begraven oostwaarts, slordig, haastig, zonder herinnering Als ik eraan denk breek ik in tweeën Ik vertrouw het je toe Het doet pijn.…

Beide hummels hijsen zich op de vertrouwde knieën van hun oude speelmakker wringen duwen krijgshaftig vernauwen bedelven de begeerde plaats grote stramme handen maken ruimte en vrede twee ordeloze boedha's zitten rustig samen voelen overal warmte die 't waaiende denken roept de stem boven hen bezingt onbekend verleden dreigend…

in de zachte vlammen van het vuur licht plotseling een andere wereld op het rustieke knetteren heeft plaats gemaakt voor een vreemd kwetteren kleuren spelen landschap van een onbekende signatuur vormen beelden uit de oer natuur er danst beweging in het vloeiend gaan een verplaatsen zonder staan massa lijkt van geen belang de wereld…

Dochter van een onbekende koning en zijn geliefde. Ingebed in raadsels en eeuwige slaap Een onderaards mysterie voor zolang als het duurt. Ik weet het. Archeologen moeten graven, opgraven, uitgraven en doorgraven. Met houwelen, spades en troffels wroeten zij bevlogen in ondergrondse geheimen. Alles moet boven aarde komen!…

Strooi de as van sneeuwvlokken uit mijn winterhart als ik naar onbekende tijden reis, bedek de sporen van de golven van een gekortwiekte oceaan die mij ontwaken laat voordat zij op de kust van het heengaan slaan, en mijzelf voor de zwijnen werp, behangen met de paarlen die eerder werden voorgeschreven, leer mij nog te wensen wat…

schuurt Draait in mijn buik Wurgt mijn hart En klopt verder De mooiste noot Gehoord door Hongerige oren Snaren mijn ik Zonder halt Versmelten met Eén zijn en voluit Het leven absorberen Gepantserd door ervaring Geleerd een laag te smeden Van vertraging en Reflecteren op de betekenis Kies ik er toch voor Steeds opnieuw Het onbekende…

ik moet nu wel wandelen over onbekende paden er is geen weg terug afgesloten een indrukwekkend groot bord ik registreer te vlug en kijk dus toch weer om en struikel over takken ik keek niet het pad lijkt begaanbaar als ik opsta verzamel ik moed gelukkig dat niemand het ziet het bloed de tranen de schaamte modder stinkt…

bloot te staan aan stroomloze barrières, de kiezels van de tijd zich stroomopwaarts bewegen tot aan de bron waar ze werden gevormd, telkens verlegd, een onbekende nevel sluipt door de vingers van de ondeelbare dageraad met onvoorspelbare mozaïeken plooit zich in een menselijke maat zijn gedachten ongrijpbaar voor alle statistieken…

Luister op het duin naar golven der zee Daar spoelen ondersteund door branding Verhalen van lang verleden met zich mee Verhalen van verre landen onbekend Met kusten van rotsen of palmenstranden Landen vol schoonheid zo niemand kent Daar in Atlantisch heerste enkel vree Geen haat of nijd verscheurde de band Helaas, ’t is verdwenen in…

't Leven kent vaak vreemde wegen Onverwacht en onbekend Sterren, Maan en Zonneregen Blauwe wolk die boodschap zendt Nachten grijs en donkergroen Bomen hoger dan de huizen Feetjes die het licht uitdoen Bladeren die wind doen ruisen Maan die waakt en Zon die slaapt Bloem die sluit en boom die gaapt Dromen tussen zee en zand Reizen…

Hoe hij hier komt dat is me onbekend. Dan gaat er een belletje rinkelen. Hij ontwaakt met een naar bier stinkende boer. Gisterenavond vond ik hem nog stoer, maar nu wil ik hem buiten kinkelen. Ik zeg hem: 'Trek je lolbroek maar snel aan.' Nu is hij nogal narrig weggegaan!…

Stof stuift door mijn kop zinvolle gedachten vervlogen in mijn denkruimte van zijn waar is de verloren vraag verdwenen in het niets alom een ons onbekend terrein sporen zweven er volop vruchtvolle zaden bewogen in een natuurlijk vertoon waar blijven de vruchten vergankelijk is het verdorde oer onmetelijk fantoom meteen begint het…

het onbekende van dit woelig akkerland, met zijn groene hemel en donker blauwe grond, lieten mij plots nemen, de nevelbrug die mij verbond naar het mystieke... aan die eindeloze andere kant!…

Wie kent het niet wie heeft het niet in huis wie kan nog zonder bank of pas wie is fiscaal nog onbekend. Wie kent een bank waar geld niet telt wie heeft nog nooit zijn geld geteld wie kent een winkel zonder geld wie weet wanneer het geld ook knelt.…

er was teveel fluweel ineens de zachte vleug van thuis gaf chaos in je huis het timbre in een stem lokroep van het onbekende streling die je huid verwende de zachte veiligheid van hem nog is er angst om alles los te laten het oude is vertrouwd daar is een leven opgebouwd je zweeft in uren die niet passen in de dag weet de vrijheid…

kind schaterlacht rennend met die kleine beentjes ondeugend en plagend jagende op de kater, die er razendsnel vandoor gaat veranderd wanneer dit lieflijk wezen gevangen zit in een verloren wereld van haat en geweld, in die dagen is het donker ook al is de morgen aangebroken dit zijn de dagen waarin verdriet ontwaakt steun en liefde onbekenden…

Zijn ademhaling stopt alleen nog een zucht het lichaam zwijgt de geest vertrokken Eeuwige ziel betreedt een ander gebied een nieuwe reis begint waar het mens zijn eindigt Dit grote mysterie ligt voor ons allemaal gelovigen en niet-gelovigen er is geen ontkomen aan Zodra we aankomen in het onbekende beginnen we ons te herinneren…

't Is altijd weer dezelfde procedure: Supportersschaar die ongedurig wordt En elke week meer kankert, stookt en mort Tot slot de trainer die het moet bezuren Het is net zo voorspelbaar als infaam Alleen verandert steeds de trainersnaam…

Halfdronken wordt er, zomaar voor de pret, Een kind verwekt, een epos of kwatrijn, Of iets daartussenin, zeg een sonnet, Terwijl de lezer onbekend blijft met Zijn worsteling met spekvet en balein. ---------------------------------- uit: 'Nieuwe gedichten',1999.…