Netgedichten

netgedicht (nr. 2.318):

een wolkje hemel

ik zie een wolkje
hemel in je ogen
je bent zo klein
waar jij vandaan komt
wil iedereen wel zijn

je kijkt naar wat beweegt
ziet alles onbekend
lippen willen raken
weer het bekende smaken
en proeven waar je bent

vingers voelen
aan elkaar om
ook je hand te leren
je schrikt van je gehuil
een nieuw geluidje uitproberen

de wereld is jouw
speelterrein en als
je slaapt dan staat
de hemel op een kier
hopelijk word je gelukkig hier