1789 resultaten.
Streept horizon bol
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 164 laat me maar drijven
op een oneindige zee
oeverloos deinen
met eb en vloed mee
de wind
als mijn vriend
golven als huis
in hun eeuwig geruis
heb aan de hemel
mijn leven getekend
met wolken in buien
en regen als sluiers
daar waar zij raken
de lucht en het water
streept horizon bol
eist bestaan weer zijn tol
want grenzen verleggen…
Wij
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 150 wacht
de dagen wiegen in voorlopig getreuzel
verdoven de pijn van het eenzaam
oorverdovend langzaam ontwaken
uit een zekerheid dat wellicht verlaten
van ooit tedere warmte niet anders kan,
verandering en het haast vaste weten
dat duidelijk in mij weerklinkt
ga beginnen met beminnen
wat ik als landschap heb geschilderd
mezelf en elk ander oneindig…
Hersenanatomie
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 183 de rapporten van
Collegae lees in die
Overbekende Latijnse
Benamingen - besef ik
Dat ook mijn moeder
Stof was waarin ik jaren
Lang gewoond heb - en zie
Mijn eigen definitieve
Afwezigheid - want ook
Ik besta daar niet meer
Ben voorgoed vertrokken
En kom terecht in een
Koker van kolkend
Water in peilloze
Diepte waarin ik
Oneindig…
Ondergesneeuwd
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 106 Zie beelden van
Ontelbaar vele
Auto's strak
In het gelid
Op Chicago O'Hare
In bevroren beweging
Gevoelloos wachtend op
Bestuurders die
Misschien wel net als
Zij vastgevroren zijn
In de oneindigheid
Van de poolwinter -
Meer dan vijftig
Onder nul is het er,
En ik denk aan
De vlammende ambitie
Die in mij leefde,
Verlangen…
Geborgen
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 191 Maar alles is oneindig teder
en steeds licht het weer anders op,
al moeten we doorheen het duister
en staat ooit alles op zijn kop,
toch wil ik dankbaar verder gaan
al is er droefheid in ’t bestaan
en huil ik zacht vanbinnen.
Ik leer langzaam beminnen;
al blijven ook de zorgen,
ik voel me diep geborgen.…
Luchtstroom, adem, wind
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 81 Anima, Spiritus -
Ziel en geest die
Ten diepste in dit
Lichaam wonen en mij
Maken tot de mens
Die ik ben -
Worden geprikkeld door
Wind en lucht,
Gedachten ruimen met
De wind die waait uit
Het verkoelende oosten,
Bewegen mee met het ritme
Van mijn adem aangeblazen
Door de deining van de
Oneindige zee in het westen -
Windstilte…
Vrije vlucht
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 355 Dan breekt de lange vlucht
naar eindeloze vertes aan
waar ver van aards gewemel
de ware vrijheid wacht
door het diepe van de nacht
naar de oneindig blauwe hemel.…
Lettervelden
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 112 Letters dwalen over lakenvelden
waar mijn gemis als liefde is
en haar afwezigheid als de zee
omdat het waaien soms oneindig lijkt
en komt ze terug, dan zijn we samen
in bed met de meest innige liefde
liederlijk in de eenvoudige vorm
van lusten zo onstuimig als kusten
waar ik mijn letters laat verdwalen
totdat zij verdwijnt in de annalen…
wit (voor J.Z.)
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 197 hij schildert
de woorden uit
brengt ze in alle
kleuren bijeen
het onzichtbare licht
laat ons alles zien
in een gedeeld zwijgen
buigen de trage schemering
en hij voor de stilte
van het leven
het witte hart hangt
in de oneindige ruimte
de mooie woorden
moeten weg
kleuren verdwijnen
lossen op in witregels
er is niets van
het hier…
Ons hout
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 159 Ons houden van is hout geworden
verschoten door het leven
vervolgens is het koppig en ruw
met onrust ingewreven
Ons houden van is hout geworden
zilt van de oneindige traan
het haalde het zoete uit datgene
wat eenmaal was ontstaan
Ons houden van is hout geworden
verweerd door het verleden
geblakerde nerven relateren aan
hoe vurig het…
Blind vertrouwen
netgedicht
1.0 met 3 stemmen 140 Ik zie, ik zie wat jij niet ziet
en het is alles maar ook niets,
de kleur van het licht
en haar oneindigheid.
Voorbij het zwart
achter verre horizonnen,
waar de tijd is in te halen
en je weer hetzelfde zag,
om vervolgens te beginnen
aan een nieuwe zelfde dag.…
in gedachtenis, Wim Brands
netgedicht
4.0 met 9 stemmen 339 het telkens zeer
als een dichter de nacht opzoekt
om de ochtend te mijden,
heb zijn ogen
niet zien lijden
hij had wel iets dat mij raakte
en heb vaak zijn rug zien buigen
ook diepte in zijn woorden gehoord
die zijn lippen teder maakten
was het een mokerslag van de duivel
op een wellicht niet verwacht moment;
de muur is dan oneindig…
Gefluctueerd tot fiasco
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 128 fiasco
Tijd doorgaans niet te stoppen
hoewel een stopwatch zelfs
de snelste negeert
na deze eerst punctueel
subliem te hebben vastgelegd
Daarentegen niet af
Tijd, ontegenzeggelijk
een enorm gevaar in deze tijd
Vooral een gebrek aan tijd
registreert
onze onrust bij het zien
het registreren van een over
ons gekomen
tijd
die nimmer oneindig…
De paarse heide
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 153 En ieder klein, heel klein paars kelkje
vertelt me over leven dat oneindig verder gaat.…
Bevolken anoniem de hemel
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 463 vallend blad
haar stem weer mogen horen
in het lied van opgetogen koren
als de wind iets harder bidt
mijn wolken zijn weer grijs
bevolken anoniem de hemel
ze maken niemand meer iets wijs
de wereld strakt zich
in een kouder onbehouwen
alleen mezelf kan ik nog vertrouwen
seizoenen is zij met mij meegegaan
we bekenden vriendschap tot oneindig…
Arboretum
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 95 Een verzameling bomen
Waar dendrologen tezamen komen
Het bestuderen van houtige gewassen
Functies die bij soorten passen
Bosecosystemen als systematiek
Gevormde collectie uniek
Variëteiten in cultuur veelzijdig
Beplante lanen oneindig
Welstand hout
Aan de bosbodem toevertrouwd
Wetenschap met symboliek
Menig exemplaar fotogeniek
Botanische…
Adem van de zee
hartenkreet
4.0 met 4 stemmen 156 Adem van de zee
streelt het lichaam en de ziel
je geeft je over in vervoering
de euforie van geluksontroering
heelt door haar macht de kracht
want zij haalt alles uit de bron
daar verdwijnt de grens die ik verzon
in oneindigheid
wenkt stralend licht het vergezicht
naar kwaliteit van leven
hier aan de zee
vloeide onze liefde tomeloos…
Zijrivier
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 228 Er valt in mij een stilte
een zijrivier die meandert naar de zee
oneindigheid die ik niet kan duiden
een vragenspel, onwerkelijk
herinnering neemt mijn gedachten mee
en de zuurstof die ik haalde
uit het verwerken van jouw dood
is als vroege mist rond jouw graf verschenen
even plotseling is de herinnering weer verdwenen
ik zie je telkens…
Ware liefde
hartenkreet
4.0 met 3 stemmen 131 Engel jij kwam uit een oneindige ruimte,
zo onvoorspelbaar, net als de ware liefde.…
Dorst
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 36 Waarheen ik ook loop, altijd
komt er een eind aan mijn reis
aan de kust van een zee
waarin het land uitmondt
met uitzicht over oneindig
vruchtwater dat leven geeft
ieders bloed doet vloeien
en jouw zaad draagt
door geulen, over bergen en dalen
naar het hiernamaals, het vult
mijn cellen, mijn borsten
rond van vreugde
lest mijn dagelijkse…
Wonderen met een begin
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 108 In den beginne schiep de mens
de gedachte: alles, de mensen
en de aarde, is een wonder
met een begin
en alles wat zich voortplant
gaat dood, alleen de zon
de sterren en de stenen
hadden geen eind, tot later
de oneindigheid werd bedacht
het zelfs nooit begonnen zijn
zodat de rest, eigenlijk alles
dat bekend is, de wereld
ooit zal moeten…
Wat Je Ogen Zeggen
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 40 ik lees zoveel in je ogen
want ze zijn zo oneindig donker diep
achter elk vermoeden
zie ik nu iets wat ik niet
eerder heb durven bevroeden:
onzekerheid ontevredenheid
hulpeloosheid moedeloosheid
bitterheid
genegenheid tederheid
vrolijkheid vriendelijkheid
al die kleinigheidjes
bij elkaar is best wel veel
maar ook de levenslust
die…
Avonden in Limburg
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 55 Oneindige sterren verschijnen,
die door de schemer breken.
Ik hoor geluiden fluisteren,
die niet van onze wereld zijn.
De avond valt in Limburg.
Nachten beloven vrede.
Morgen zal heden zijn.
Hier en nu opnieuw.…
ik ben je slaaf
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 948 in het stelen van
haar maagdelijk wit
rest niets dan zwart
waarin de tijd verhardt
in die ijle stem
verdwijn ik naar een
werkelijkheid die ik niet ken
waarin ik niets meer ben
behalve dan je slaaf
jouw tonen hebben mij
betoverd, je akkoorden zijn
voor mij gesproken woorden
je roept en maakt me
weerloos in je armen
met jou oneindig…
Je gaat op reis
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 103 Je gaat op reis
Lang heb je gewacht, en lang heb je verlangd
Hard heb je gewerkt, dat blijft niet onopgemerkt
Enorm heb je het verdiend, meer dan elke andere collega of vriend
Hevig ga ik je missen, maar ik zal proberen niet te crisissen
Intens groot is mijn liefde voor jou, ik hou oneindig veel van jou
Gauw zie ik je terug, in mijn dromen zelfs…
Het leven
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 49 heeft een eigen ritme
volgt een onbekende koers
soms heb ik het roer in handen
maar veelal lijkt het bepaalt
het is zeker niet altijd mild
deelt soms rake klappen uit
op onverwachtse momenten
wanneer het leven zonnig lijkt
er geen wolk valt te bespeuren
aan de oneindige horizon
maar dan in die donkerste perioden
wanneer de dageraad aanbreekt…
OPWAARTS NEERWAARTS
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 25 het oneindige Hoge Rijk
bewaart veel geheimen
mag meteen verhoren
of lang wachten
laat soms regenstralen
dikwijls fijne druppels neer
die duidelijk
misschien ook onbegrepen
de wil en bijstand
van de Heer en Diens engelen
in zich houden.…
AKKOORDEN
netgedicht
4.0 met 16 stemmen 369 stille zomeravond in blauw en goud, een paar scherpe wolken,
ik luister naar het vioolconcert in E minor van Mendelssohn,
en laat me verleiden, molto vivace, onder het strelen van
de snaren door onze formidabele Janine, molto appassionato,
muziek vult de oneindige ruimte tussen god, die niet bestaat
en mijn ziel, die machteloos poogt zich te…
Van wis naar wijs is maar één letter meer
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 122 Daar verschijnen verscheidene oneindigheden ineen.
En toch... kan deze gymnastiek ons wel genoeg vervullen?
De werkelijkheid is weidser dan een wiskundig rooster.
We zetten onszelf in een kerker van nullen en enen.
Grauwe nacht, met honger en hebzucht; verdwijn!…
Groeien
hartenkreet
4.0 met 4 stemmen 648 Kwetsbaar en oneindig mooi, maar groter groeiend door ervaring.
Steeds sterker in de wereld, maar nog steeds klein in haar gedachten.
Vierentwintig jaar oud, en nog een lange weg te gaan...…