1788 resultaten.
Alsdan,
netgedicht
2.0 met 15 stemmen 400 haar nog verhoren kan,
alsdan,
dat ik droom dat zij
haar aangeboren
schroom verlaten kan,
alsdan,
zij onze tranen weegt,
mijn wind die van haar
spiegels veegt,
alsdan,
planeten in
elkaar verstrengeld
raken tot regenbogen
in de ochtendstond
alsdan,
kleurig als het avondrood,
waar geen klaproos aan kan
tippen, de horizon op
haar oneindige…
Met zachte hand geweven
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 193 De levende letteren
spreken
waarin ik jouw naam
met zachte hand geweven heb
En in een moment van geloof
trilt de geest der onvergankelijkheid
oneindig ver
Verdiept mijn lijden
evenredig aan mijn begrip
Op het pad van
sensitief en eerlijk
begraaf ik het verleden
Want ik ben het heden
Het levende bewijs waarin ik sta
is in de baarmoeder…
zij is het
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 121 De blik op oneindig
geen tastbare bezorgdheid
om de toekomst.
Haar verleden op nul.
Nieuwe oorden zal ze verkennen
onbeschadigd zoals ze is
broos en fragiel
zorgeloos en aftastend naar een leven.
Begrijpen doet ze nog niet
of is het misschien
omdat zij het nog niet ziet
Ze is mooi als kristal
maar ook zo breekbaar.…
Je perkamenten huid
netgedicht
1.0 met 5 stemmen 239 spelen met je geest
wordt zand
het vloeibaar goud
waarop herinneringen
weer tot het leven komen
dat zij hadden in je dromen
ik goochel met je zinnen
als woorden watervlug
toch sterven van de dorst
en het verhaal van droogte op je
perkamenten huid geschreven wordt
jij bent het relikwie
dat ik verzamel
in de hitte van mijn element
oneindig…
De wereld koud aan je voeten
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 243 Minstens drie maal daags
Kom ik je op het fietspad
Tegen, Jumbo-tas onafscheidelijk
Aan het stuur, blik op oneindig,
Tevreden neuriend in jezelf
De wereld koud aan je voeten
Ziet je niet staan van de mist
Elke dag probeer ik je te groeten
Maar ' t lijkt wel of je me niet
Hoort of ziet, of je in jezelf
Verloren bent en jij jezelf…
Zomerhitte
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 135 Zomerse loomheid wordt krols
in stilte na een verhitte overval
van oneindig geluk en z’n licht
plat legt in de schaduw van verval.
Bijen verbreden het raamwerk
van de korf, in een klap slaat het
dagboek dicht zonder dat de
zuivere honing werd verschoten.…
Bouwen op fundamenten
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 148 Toen ik jou
Missen moest,
Je moest laten
Gaan, je verliezen
Aan de hongerige
Klauwen van de pijn
Die jou het leven
Benam, en mij de
Liefde van mijn
Leven afnam,
Wilde ik je ten
Diepste achterna -
Nu ik gehuild heb,
En elke traan die
Ik langs mijn wangen
Voelde gaan zich onze
Oneindige liefde
Herinnerde, besef
Ik dat…
Schuim van succes
netgedicht
4.0 met 24 stemmen 43 ik danste
met ritmische kracht
op de passievolle
ademgolven
waarin jij je
dromen ruimte gaf
in lange rollers
huisde een
verborgen melodie
waarvan de brekers
het schuim van
succes kopten
waar ooit
het zilte nat van
zee voor vrijheid
stond openden
jouw beelden de
oneindigheid van horizon
zo vleugelden
wij door de heldere…
Beklonken en verdoken
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 135 je verlangt naar de onthulling van het geheim
in dichte duisternis zonder enig licht
maar de stem geeft geen geluid
adem brengt slechts sereniteit
om de diepte van jouw afgelegenheid
te ontwaren
hoor je de echo van jouw leegte
het intieme vacuüm van woordgebaren
want het geheim is jouw mysterie
door het libido niet aan te tasten
een oneindig…
Vrouw van de feeën (deel 3)
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 160 De opwinding van het ontstoken vuurtje
de passie van jouw oneindig galmen
voelt als een ijzige atmosfeer zonder verstijving.
Apathisch gedesoriënteerd in een cocon
bemin ik jouw sierlijke melancholiek
mijn sterfelijke gedachten ontspoort in gedicht.…
De heuvels van Jericho baden in duisternis
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 35 Een vorm van een telbaar oneindig aan-
tal zijden als symbool voor deze kwestie
APEIROGON tekent deze situatie
de vaak bloedige strijd tussen Christenen en
Moslims; het Vredeslied van Rabin symboliseerde
de absolute waarheid die geenszins mocht zijn
't recht van de sterkste zal zeer zeker zegevieren
maar tegelijkertijd slechts verliezers…
Ogenblik
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 170 Mijn hart smolt
voor een ogenblik
dat oneindig is.…
Lichtdruppels
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 115 ik zie wat ik wilde zien
de eeuwige flonkerende diamant
die zich vormde in ruwe eeuwen
ieder facet de geslepen glans
geen verkrampende duisternis meer
alleen lichtdruppels op mijn stenen
bloesemwoorden waaien in najaarswind
oneindige zonneschijn op lijnen
geen vogel vlucht meer
niet de geijkte paden
de schaduw leeft niet in de nacht…
Nooit gekend?
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 45 De nooit ingehaalde tijd
geeft nieuwe tranen door,
als voortschrijdend inzicht,
omarmt de toekomstige
achtergrond in een teken
of in een oneindig woord,
wel of niet vermomd
vervormd zich niet door
onbetamelijkheid zonder
vooroordeel in een
zwijgend of een
ongeschreven woord en
zin, nog onbekend voor
iedereen die het horen wil…
Een volk onder een ster. Suriname 40 jaar onafhankelijk
netgedicht
1.0 met 1 stemmen 109 Hindoestanen, creolen
indianen en javanen
veertig jaar voorbij
Joop's tranen om een
onafhankelijkheid van
een volk onder een ster;
dat zich losmaakte van het
moederland zo oneindig ver.
Suriname, Paramaribo, eeuwig
stroomt de Marowijne; geeft
vruchtbaarheid aan zijn volk,
vindt welvaart in zijn bauxiet
mijnen.…
gipskruid
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 83 ergens in de ruimte
dwarrelen woorden rond de mal
van nieuwe vormen
er hoort een glimlach bij
een frons en twintig vaste regels
onder tafel schuift een voet
ze raakt mijn tas vol bundels
het genoegen van een hart,
het vragen in een hoofd
de grond van alle dingen wordt
geloofd
de geur van bloemen kruist oneindig
sluit een pact met wit…
Binnenwater
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 121 we komen in onze toekomst aan
treden buiten oevers
verkennen het land dat zich
altijd in vlakte verschool
dat zich binnendijks veilig waande
voor de bocht in de rivier
de stroming houdt voet bij stuk
van hoog naar laag
beneden wacht de zilte moederzee
oneindig gestaag
nu we de stal ruiken, horen we de
branding ruisen
we verlaten…
Ode aan Barbara Hepworth
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 91 Yves
met zekere hand bewerkt zij steen
rank het lijf, sterk, de spieren gespannen
haar beitel baant een weg naar
geen terug meer mogelijk
hout donker, hard, gesneden tot
oervrouw gevormde rondingen
transparant en zacht na dagen
schuren, schaven en polijsten
beeld met uitzicht op oneindig water
ogen starend naar de horizon
waar lucht…
Nu je dood bent
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 163 Dat daar boeit je blijkbaar oneindig veel meer
dan dat er hier lentegroen aan de bomen zit
en alles trilt van leven.
Je zwijgt in alle talen, je luistert niet eens
naar ons, je bent verdampt.
Je bent elders druk bezig,
je bent onbereikbaar.
De vogel zingt niet meer.…
Ontbrekend doel?
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 25 Verworpen in eeuwige strijd
van zelfbeschikking
geen enkel doel dat heiligt,
ook heb ikzelf mijzelf gestenigd,
oneindig lang de tijd gepijnigd
rollen vuurstenen aan om in
het mooiste uur tegen elkaar
te slaan, vonken bloed gaan
een relatie aan, maar zwijgen
in de loop van een fossiele natuur
herschikt het DNA zich labyrint…
Liefde (3)
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 181 liefste
bij wie ik
mijn zielenroerselen
geheimen
en angsten
zonder schaamte
kan droppen
Je bent zo sterk
dat je dit kunt dragen
al die woede
somberheid
het voortdurend vragen
onze liefde is onuitsprekelijk
vanzelfsprekend
Mijn liefste
ik lees je app: sla mijn armen om je heen
gedragen
beschermd
geliefd
had ik mij gevoeld
en oneindig…
microgestalt
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 103 De wereld lijkt steeds kleiner
te worden, alvorens enig ander
mijn vingers druppelen naar de einder
ik trek een lijn om de tafel om
het beletselteken, het zet zich
ontspoort oneindig, het kluwen
kluwt tot een vierendeel, waarvan mezelf
ik schoffel door mijn schrijfsels
noch betrek ik de druilende muren
het is is niet hetgeen het is als een…
ik toon
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 97 ik toon mijn verslagen ziel
dewelke mij telkens schoffeert
wanneer mijn innerlijk zwijgen
zich opoffert aan de beweging
van de dag, die weer ontredderd
langs de oneindige horizon
telkens tracht om balans vinden
- ergens tussen hemel en aarde -
er hangen graven tussen de grauwe nevels
waar de dood zichtbaar in een snijdende taal
wordt onthaald…
Maalstroom
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 107 Zoals de harpijen Perseus omcirkelden
Het gouden vlies in handen hebbende
Zo kolkt het in mijn hoofd als een maalstroom
De gedachten keren en wenden, steeds dieper
Oneindige draaiingen naar een diepte dieper dan het zwarte gat
Zoals ik mij voel, zoals ik mij draag
Van buiten kalm en koel
Maar van binnen verschroeid door de maalstroom van…
Anima
netgedicht
3.0 met 12 stemmen 1.416 Is zij de belichaming van het kwaad
dat uit de diepste diepten
van de meest afgrijselijke woestenij ontsnapt is
en verdoemd werd om voor de lange oneindigheid
de vruchtbare gronden van de beschaafde wereld te bevuilen?
Of is zij zoals jij en ik
en is diep van binnen
haar ware aard wachtende
op wat haar gouden klanken doet klinken?…
Luister
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 116 Zeg schat luister
kom ik wil je van
alles zeggen
bijvoorbeeld dat
de oorlog voorbij is
je de ware betekenis
hiervan uit gaan leggen
dat we elkaar weer
vrijuit met erbarmen
kunnen omarmen
aan elkaar mogen warmen
en hoezeer ik je toch mis
maar jij bent niet meer
waarschijnlijk
verdwaald verdwenen
in de oneindige
puinhopen en
na rokende…
Haiku van het eeuwige leven
netgedicht
4.0 met 12 stemmen 228 Ik heb besloten
Om maar te accepteren
Dat mensen dood gaan
Ik heb besloten
Om zelfs te accepteren
Dat dieren dood gaan
Maar ik verdom het
Om ooit te accepteren
Dat de aarde sterft
Moeder Aarde zal
Steeds opnieuw leven baren
Mens, dier, boom en plant
Want er is een wet
Van behoud van energie
Van oneindigheid
Die ons…
Samen één !
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 108 Alleen samen kan al wat leeft,
oneindig zinvol worden.
Vriendschap is samenzijn.
Ik kan en wil niet leven,
zonder jou.
Wie zijn wij mensen eigenlijk?
Mensen zijn zoals dieren zijn.
Samen zijn we héél anders.
Samen zijn wij één.…
Bemorst
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 32 straten
van mijn vaderland
het ijzeren monster
scheert rakelings boven mijn hoofd
spant de aders strakker
en strakker het bloed stolt
de luciferdoos
ligt op het witte kleed tussen de twee
kandelaars
meeuwen bouwen hun nest
in mijn haar
de olie verslapt
vrouwen breien de verhalen
en haken de gaten
het teken aan de wand
oneindig…
Vannacht
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 42 Vannacht was ik de omarmende zee,
een verzwelgernde grijze oneindigheid,
die, wild door mijn lichaam stromend,
mij losweekte van ruimte en tijd.
Vannacht was ik de peilloze open hemel,
verborgen achter een grauwe wolkenlaag,
waaruit als papiersnippers vogels tuimelden,
door de hitte van een zinderende zon verjaagd.…