Alle inzendingen over ongebreideldheid

weer duikt feniks in zijn as orakelt delphi dat de mensheid terug gaat naar af waar geschiedenis ontwricht wordt uit gevest en tijd breekt tolerantie in wankelmoedigheid stof en stenen vuurstormen verhaal van hoe ook zij door ongebreidelde agressie ten onder zijn gegaan zwarte vlaggen dekken gaten af die tot het doodsgezicht…

het wemelt van kabels in mijn kop en onder de grond is het niet anders hij wil / los van kabels terug naar toevalligheid ongebreideld weg van wolken en wind openhartige omhelzing van kijken en staan vluchtige flair van ruiken en gaan op zoek dus naar spaarzaam besef van / dit gaat niet stuk op zoek dus naar de tedere kus…

Een verleiding voor de consument, die zich vaak in een ongebreidelde kooplust samenbalt. Het meerdere dan nodig door wat ons hart begeert. Niet gehinderd door al wat overbodig dient te worden gecomposteerd. De afvalbergen van het consumptieve onvermogen zijn reeds nu al onoverkomelijk hoog.…

Het was een dag geweest van ongebreideld incasseren van ongeduldig wachten op de nacht Valt er uit jouw ellende dan niets te leren ? Vroeg ze en of ik er in godsnaam nog aan dacht. Waar ze op doelde was een zelfgekozen einde.…

roken veroorzaakt dodelijke longkanker daar zit je dan met je verlangen naar ongebreidelde celdeling de rook komt inmiddels uit mijn oren de betutteling voorbij vraag ik me af waarom mijn verslaving steeds duurder wordt regeren is profiteren van zwakke mensen we blijven toch wel auto rijden we pakken toch wel een drankje en we roken…

jij bent mijn marianne de godin die heerst over l’amour en c’est la vie jij stijlt het statig groen van de cipressen langs de heuvelkam oprijzend uit een vlakte die in geel en bruin zijn zonnen bloemt de franse slag danst in je lach het ongebreidelde élan het is fijn jouw hand te voelen die de winden maant en regen dwingt ons…

Het ziekenhuis Weet inmiddels wie ik ben Het ziekenhuis dat kent mij en ik weet, ondanks mijn handicap de artsen te vinden Zij weet meer dan zij prijsgeeft de poli zie Demi à Vera Zij kennen gelaagdheid van bestaan Zeker die van mij is voor hen Zeer beslist zeker geen kunst En zonder twijfel een raadsel evenmin Ongebreideld een teveel aan bloed echt…

versplinterde het geluid ertussen en lichtte donker op in denkbeeldig wit de bui contrasteerde met zwart het gemêleerde wit van de rafelige lucht die gordijnen optrok en openden in kwaadwillige tumultueuze ontlading jij was niet bang voor de elementen keek met interesse naar het immense geweld dat natuurlijke krachten showden in ongebreidelde…

zijn gevlucht want de overmacht heeft alles uit de kast gehaald bij het constant weerlichten van hellevuur en bolbliksems zij verlichten deze apocalyptische strijd in de andere magisch mystieke sfeer en tijd beklemmend is de stilte in het weerkaatsen tegen de inktzwarte wolkenrand waarvan de atmosfeer is geladen met nog ongebreidelde…

loslatend huilen me in warmte aan je kon koesteren jij die zoveel kon geven aan hen die dat net tekort kwamen in hun leven jij stimuleerde de stukjes geluk die vaak ongebruikt lagen te wachten tot liefde ze eindelijk in glinsters deed ontluiken overal waar jij kwam vonkte de spanning kregen lach en ogen de overhand in een ongebreideld…

met zere hoofden het krabben van katten en krullen zetten bij kaalgeplukte kikkers het opnieuw insteken van veren in de kont van het paard Zij vreten zich vol met letterbrij van opgeklopte verhalen en verdichtsels vol ongezouten klappermansnoten om te kraken en bijten zonodig hun tanden aan gort Geen letter is veilig voor hun ongebreideld…

zwijgende bomen lijken zo stil werpen schaduwen op de muur buigen onder gewicht van de wil verteren hun ziel in brandend vuur ik durf niet te zeggen waar het op staat bang om prijs te geven wat verborgen is dat in ongebreideld verlangen schuilgaat in luwte van schemer voor het morgen is zonder grenzen van betamelijk gedrag zou het verbodene…

Wij ploegden, spitten en wiedden de winter door, oogstten broedplaatsen van ongebreidelde drang. Aan onze vingers hingen beugelflesjes Grolsch. Wij geloofden aan sneeuw die tot juli blijft liggen. --------------------------------------------------------------------- Uit: 'Mos en gladde paadjes', 2003.…

overheersing vergaarde nutteloos bezit techniek en wetenschap maakten ons tot slaven in een economie die op groei was gericht de aarde is al uitgewoond aan het eind van haar latijn nog stelen we de bronnen haar leeggeroofd zien sterven doet blijkbaar niemand pijn in arrogantie die geen grenzen kent voedt de mens zijn eigen tumoren door hun ongebreidelde…

behoorlijk zeer wij zijn ze ontgroeid omdat wij te lang zijn blijven bloeien zijn blind en te gemakzuchtig om ze te snoeien wij zijn lang gebonden geweest aan allerhande structuren die het gemak van de mens hebben gediend terwijl alle innovatie verdween oude normen en waarden uitgebuit en ego’s dronken hun eigen decadentie ongebreideld…

geleidelijk tot bloei, spottende maan met z’n bottende streken schrijft bigamie in dicht en morgenlicht, drijft de wereld in een zee van ironie, waar alleen het sceptisch cynisme overblijft,ploegt voort in schemerig evenwicht als gulzig dromer, balancerend op een laatste pennenstreek tussen bedrog en eigenwaarde in, op het aambeeld van ongebreideldheid…

Ik berijd hun vuur als bagage, ongezadeld op hun ruggen over de onbeperkte weiden van een ongebreideldheid, in een laatste sprong over hindernissen van het leven, de ruimte die ik hen gaf, een vrijheid zonder barrage met bloemend hart en nieren, in dartel bloed vervult het avonduur de gloed van mijn slaafse erfgenamen, misschien wel…

Door eenzaamheid; om de Kwellende pijn te verdrijven Greep je naar grenzenloos veel Paracetamol, waardoor langzaam Maar zeker niet alleen je Lichaam, maar ook je geest Vergiftigd werd en je het Leven langzaam los ging laten In liefde opgedragen aan Hennie Jongbloed-Weggemans Inspiratie: Volkskrant 3 januari 2013, thema: het ongebreidelde…

Zij draait en die ogen...zij schijnen zo onvoorstelbaar fijn Dan trekken haar mondhoeken op en zij lacht synthese van monumentale glorie en kracht Jij geeft liefde als ongebreidelde macht eentje die liefdevol is en alleen maar schenkt Niets anders in ons leven dat zoiets bedenkt als jij je in het rood en geel naar mij omdraait is mijn leven met…

De willoze rede met ongeschonden blazoen ging met ongebreideld geloof hand in hand. Waar de vlakke bergen liggen ben ik vergeten, of waar de oneindige einder verscholen is. Ik vraag mij af of ik dat nog wel wil weten, in het deinende land is alle kennis ongewis.…

bij feesten en evenementen goed en kwaad is gebleven maar de mens vond het sprookje een irritante fantasie die door machthebbers misbruikt werd te eigen bate het werd gekleineerd en op de brandstapel tot as verteerd alleen ratio overleefde de gouden eeuw in verlichting maar juist sport en spel elementen kwamen tegemoet aan de ongebreidelde…

ziek worden van een beetje ongelukkig zijn alles is dus illusie platteland leeg zonder volk zoeken naar het bijzondere en prestigieuze, leven op een "wolk" vinden alleen nog maar leegte, alles gehad en geweest gevolg verlies van gezondheid van lichaam en geest kunnen het ongelukkig zijn geen plaats geven in hun brein oorzaak is het ongebreideld…

Turbulent tiert ‘n drift waartegen ik ten strijde trek Zedeloze opwellingen, normen vervagen Extatische smacht vloert hardvochtig elke zachtzinnigheid Berusting als enig antwoord Rationeel verzet beteugeld, Grenzeloze moeite verdrinkt onder de geile golven van ongebreidelde drang In het eeuwige zilte nat van de menselijke aard Kinderlijke…

Wanneer de zandman nog eens komt en het werelds daglicht even verstomd tussen waken en het ongebreideld dromen, fictie in een bizar verhaal, vermomd tussen tovernaar en bedelaar, toch beschreven in gewone mensentaal, een gedreven prins te paard, die menig onstuimig hart deed verleiden, om toch in het ontwaken uit te glijden over ongedroomde…

Het is in het verschijnen der dingen dat de mens zijn bestaan kan hervinden na het ongebreidelde rijmelen transcenderen in verheven gedachtengoed af en toe moet ik mijn pezen spannen om weer in goede relatie met de aarde te staan * zoals ik de Yucca verplant even de illusie wek van iets grootser maar de bestemming weer afgrens tot een…

Hoe neemt deze plek, haar as je verstilt in bezit, ondanks het ongebreidelde of het verbluffend mooie, van ook oude en knoestige rododendrons.…

waarmee deels het imago van erosie van de geschiedenis in het land vertakt, de vroegere euforie haarscheurtjes vertoont door de status groei en financieel belang, door uitstoot aangetaste arena, waar de zitplaatsen naar rang en anciënniteit afhankelijk van de economische statuur worden verdeeld, daarnaast te aanschouwen, een ongebreidelde…

Het was de tijd van ongebreideld menselijk en esthetisch genot aan het grootste wat we kenden. Ik zinspeel op enkele groten, Bach, Beethoven, Rodin, en noem Rembrandt bij naam; die staan voor velen, en voor het vele dat mij en anderen overrompelde.…

Ook in huize Piggelmee weet men dat de behoefte aan een ongebreidelde progressie niet altijd tot een volledige tevredenheid stemt; dat er een risico bestaat dat hebzucht bestraft wordt, wanneer je niet gelukkig met een duurzame aarde bent.…

Maar de recencenten van onze ongebreidelde cultuur, hebben het opgepikt en aan de lap van de metafysica genaaid. De huis- tuin en keukentips hebben ze straal genegeerd natuurlijk. Uiteraard! Wetenschap heet een evidentie te zijn. En ondertussen neem ik nog wat warm water. Marketeers heten ze tegenwoordig.…