Alle inzendingen over onnozelheid

Onnozel verwonderd hoe dat zo gekomen is? Vingerwijzend naar wie de schuldige is? Of ben je nieuwsgierig, ben je begaan? Wat is jouw invloed hoe het zal vergaan? Kom, wat zijn nu jouw gedachten? De wereld kan echt niet langer wachten!! Heb ik iéts in jou bewogen? Je ziet maar met andere ogen.…

Geen zichtbaar einde tunnelt naar de einder en slechts onnozele kinderen zien nog een opening die nooit werd gedicht. De vraag staat nog open nu de woorden ontbreken die kunnen omvatten het ont-hoopte verlangen naar een zinloos gedicht.…

Ik heb uw kussen en hun overmoed met mijn onnozel herte niet verstaan, het was mij deugd reeds aan uw zij te gaan, dweepziek, in velden onder avondgloed. O, vrouw, o, tederheid, o, droeve waan, wat was het leven mild, de wereld goed! Zwijg, drieste stem van het onstuimig bloed, ik bad een droom, een aardeloosheid aan.…

'k probeer het handig te ontwijken de grimassen rond mijn bitt're mond maar de pijn die lekt uit ied're wond doet mij uiteindelijk bezwijken ik die de marathon kon lopen zit nu gekluisterd aan mijn stoel met slechts nog één onnozel doel mijn zelfbeklag ontlopen net nu de lente mij haar hand wil reiken en vogels lokken mij alom net nu…

betekenis jesuita, fariseo : hypocriet abombado : dom,onnozel…

Het meisje Vaak dwalen haar gedachten af naar hem Dan staat zij onder schaars lantarenlicht Deels vrouw al, deels nog een onnozel wicht Vadertje Tijd schrijft al een requiem Het is december, er heerst strenge vorst Zij staat wat eenzaam in een stille straat Hoort zij nu nog van schapen het geblaat Gebalk; de ezel die Maria torst?…

ben je niet te stuiten je voelt je één met ploerten en schavuiten maar daarna loop je snel weer in 't gareel je hebt er bij die kort hun lippen tuiten een volgende schraapt nonchalant zijn keel maar iedereen wil snel de spieren sluiten als je betrapt wordt, gaan de troepen muiten dus maakt je achterste teveel krakeel dan kijk je toch onnozel…

Zij laten mij niet los die heldre oogen Van 't stille kindje aan de dood gewijd, Op moeders armen in onnozelheid Gezeten en zo neerziend uit den hoge. Heel d'avond door heeft er die blik gewogen, Over mij henen als een majesteit Van onverwonderde genadigheid, Dichtbij en ver en altijd onbetogen .…

een brand boven het land fier aangezogen uit stille lucht een gesloten vuist zacht doorgloeid diffuus geplant als onnozel kind zonder wat schuld tam wachtend op meer wind de schroeirand van vuur gaat verborgen onder een dampige bank ernstig zeker in diep verlangen gelegen blijven hangen vol lome gedachten herinnering…

zal het vat van electro motorische kracht de doos van pandora zijn of hebben wij het ongetemde paard van troije blindelings binnen gehaald zijn wij als onnozele kinderen gaan spelen met deze onschuldig lijkende energie nu hebben zij ons in hun spookachtige greep met een ultra fijnmazig netwerk waarin robotisering spel is geweest…

als glas mijn huid bekleden maar dan ben ik weer die ik voor de buitenwereld was voor een ruit van Hunkemöller poseerde ik een wijle ben ik dat, zei ik in mijzelf een goddelijk lijf toch, zag echter niemand kwijlen ik zette me neer in het plantsoen voor even het beeld "het zittend naakt" hoe was ik eigenlijk in deze onnozele…

Rostropowitch op vier speelt Bach Apollo zelf stuurt zijn hand en leidt mijn geest naar dromenland reeds is het kwart voor middernacht dra zal de jonge dag, nog blind gebakerd worden door die nacht die haar opnieuw, onnozel kind zal drijven in Athene’s macht honderd duizend en nog meer doden en gewonden door honger, oorlog –keer…

In de angstwekkende, bewogen nacht wordt het sterke schip Titanic verslagen door een schimmig spel van nevelvlagen met drijvend ijs vol onnozele kracht. Als herten, verward door grote drijfjacht, rennen reizigers rond, vloeken, klagen. Voor sommige zwemmers mag hulp dagen, honderden mensen zijn prooi der boze macht.…

"Doe niet zo popi en onnozel dom Pak nou je Michael Jacksonpet en 'schrijd' Met ingehouden pas - ik ben geen meid Jij in je koningsblauwe t-shirt, kom! Ik lijk je moeder wel en jij mijn zoon Ik kèn de etiquette, weet wat moet Met struisvogeleiveren op m'n hoed Ja, soms denk ik, zat ík maar op die troon!…

O, hoogste macht, geef u dierbaren de kracht, die zij nodig hebben bij nacht en ontij uw schoonheid aanbidden wij, zalf uw gedienden, ook als zij het niet verdienden, laat uw goedheid spreken, aan de onnozele leken, leidt ons verder, wees onze gids en herder, verdelg het kwade, geen woorden maar daden, wij spelen…

De herboren, onnozele dichter drinkt fris kelkvocht uit bloeiende berenklauwen, waar vrije wind huist, tot bloemengeur verwerkt.…

Onnozel is het, maar het went zomaar. Die sociale distancing die ingaat tegen alles waartoe wij als mensen geneigd zijn. Warmte, nabijheid, genegenheid. Tegelijk wint ook de ratio opnieuw veld.…

Maak werk om oude scheidslijnen te laten verdwijnen, vergeet in hemelsnaam die onnozele tierelantijnen en geef vrouwen hun werknamen gewoon weer terug.…

Vergeet het, dit is een onnozel verlangen. Kijk eens in de spiegel naar je kop, rimpels, vlekjes, noem maar op. Gelukkig ben je niet alleen, zie maar al die oudjes om je heen. Wel zie je de charme van het ouder zijn, een rijpingsproces zoals bij goede wijn.…

Een hoofd zo woest en ledig als het gruis van 't pad, dat blind omhoog kruipt naar het huis, waar in de holle en verschrikte kamer 't onnozel bloed kleeft aan de bitse hamer; waar het hooghartig voorhoofd van de deur en 't stuurs gordijn met de verbeten scheur zien naar 't onthutst en half ontklede bed, de houten stoel, gebroken in 't verzet…

Zonder verdoving hoor ik soms de boor nog graven De tandarts tapte moppen die ik niet verstond Een blonde meid stelde me de meest onnozele vragen En kwakte kwiek wat kwik in d’ aangevreten mond. Maar als ik nu na het poetsen voor de spiegel sta draag ik mijn gouden kronen postuum op aan pa.…

Onnozel bloed ik leeg door zwaarmoedigheid heb niet de veerkracht van Clint Eastwood heb wel twee pistolen langs mijn dijen maar die richt ik liever op mijzelf doe alsof ik mijn geliefde geheel afwijs maar in mijn hart droom ik het tegendeel hoe meer ik de mensen eerlijk tegemoet kom hoe meer zij mij met de nek aankijken en het liefste…

Is het reëel of erg onnozel om nog wat vooruit te denken? ongepast of heel erg pijnlijk om daar aandacht aan te schenken? Ik denk het niet, want toekomst is wat komt na dit moment van overpeinzing, dat voorbij is vóór je 't je bewust geworden bent.…

en beton in de straten, maar beloopbare ruimte De zon trekt de aandacht weg van ons, naar het licht op de zwarte gevels aan de haven de witte daklijsten en rode pannen: het plaatje voor de foto's van de roodbruine toeristen op het terras van het taanhuis die onze tuinen inlopen alsof wij hier wonen in een openluchtmuseum en hun onnozele…

Heerlijk in de plassen spelen modderspetters op 't gezicht grijs opgedroogde druppels dromen van een ,onnozel, wicht. 'k zie mezelf zo graag nog eens lekker baggeren in die troep even nog een kind gaan wanen spelend op de natte stoep.…

Waar de rivieren ontstaan beloften van aarde aan de hemel stromend het licht tegemoet wij keren daar terug naar het verborgene vaderland en moedergronden elkaar grijpend in begrip hoe de zuchten 't gevoel vertalen en woorden van verstand vervreemd net als een zuigzoen kleven aan onze lippen onnozele vragen waar was je tien jaar geleden…

Die doorgaat voor dom en onnozel. Die elk jaar wederom trouwe dienst verleent, Zowel aan boord,als op de daken, aan de rechterhand des Sints. Die volgend jaar weer zal komen om te verrassen, klein en groot. Ik geloof in de Sinterklaasgeest.…

als een donkere deken lag de nacht over het houten huis de wereld was stil donker en eenzaam hij had de rust gezocht maar kon de slaap niet vinden beelden overspoelden hem die hij jarenlang niet meer had gezien hij wilde haar niet zien ,nooit meer aan haar denken het verhaal erachter was te gewelddadig onnozele trut ….…

Een laatste restje winter smelt weg Besuikerde besjes Ze dragen fier hun witte hoedjes Op de laatste winterdag van deze maand Geen idee wat Moeder Natuur volgende maand voor ons in petto heeft Haar ritme lijkt wat verstoord Dat komt door ons onnozele gedrag Nu zit ze in een soort van overgang waarin alles ontregeld is Die Elfstedentocht…

landrot met zeebenen zoutkristallen sporen langs hoekige lijnen roekelozen kraaien van onnozelheid siervissers vangen vooral bot worteltrekken met slechtziende konijnen is het poëtisch om een gedicht te designen?…