63 resultaten.
Morgen probeer ik het weer
hartenkreet
4.0 met 4 stemmen 1.038 zes keer
en ik wachtte
met een brok in mijn keel
maar het bleef stil
er werd niet opgenomen
de moed zakte in mijn schoenen
tranen sprongen in mijn ogen
driftig veegde ik ze weg
morgen probeer ik het weer
maakte ik mezelf wijs
als verdoofd
zittend op mijn stoel
me afvragend
hoe het zo ver kon komen
en de wind….fluistert troost
ontredderd…
Verslagen
gedicht
3.0 met 18 stemmen 4.967 Verslagen en totaal ontredderd
sta ik weer helemaal beneden,
is het nu allemaal niet écht
wat wij samen deden?…
NIEMAND WEET WAAROM
hartenkreet
3.0 met 9 stemmen 1.214 ontredderd, angst en verdriet
er was geen terugkeer mogelijk
ze zweefde in een vrije val
daags daarvoor was hij gestorven
die haar nu vangen zou
groot was haar liefde
in de brief die ze achterliet
waarop stille getuigen aanwezig
haar tranen, haar verdriet
niemand had haar kunnen redden
wie doorgrondt de ziel
waar het hart verscheurd…
HET MOOISTE GEDICHT
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 337 betekenis
sommigen deelden de droefenis
ze waren diep getroffen en geschokt
het heeft zelfs discussies uitgelokt
hoe kan men zover komen in het leven
dat men zijn leven voor een ander gaat geven
opofferingsgezindheid in pure vorm
lijkt op een boot in hevige storm
hier is géén overleg of gedachte
hij wist, dat ze naar liefde smachtte
totaal ontredderd…
Golden
netgedicht
4.0 met 21 stemmen 1.480 vriendin
bent nu gegaan
ik heb je omringd
met handen en ieder uur
werd betrouwbaar,een bloem
jaar na jaar
steeds weer voorbij
het luisteren naar wat ik zei
alles, zo diep in armen
op stukjes land, goudgehaald
en onder bomen
die nu breken
in stil verzet, getrouw aan het gras
de hoop verloren
wolken leggen rouw in kuilen, ontredderd…
HORROR
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 194 Die nacht was het volle maan
De mensen zochten in de stegen
Hun heil, want collectief de waan:
De weerwolf raast over de wegen
Ik rende mee met mijn kompaan
Ontredderd zijn we neergezegen
In ’t huis ons na aan‘t hart gelegen
Was het de meute dan ontgaan
Dat vanuit zee enorme dieren
Koers zetten naar ons aller strand
Zo sterk dat één duw…
Confronterend
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 133 Zie ze ontredderd staan
stedelingen gewend op de baan
pootje over bochten te nemen
om technisch vaart te maken
het rechte stuk tempo te rijden
nu in de problemen
Op echt ijs van meren sloten
kom je er niet met rondjes rijden
je moet hard en stevig aanpoten
recht tussen de punten a en b
met zelden echt eens wind mee
Doorgaan en voor…
die dag te sterven
netgedicht
3.0 met 12 stemmen 336 geen vogel
geeft er antwoord
en de treurwilg prevelt tevergeefs:
niet doodslaan
naald na naald
in ogen,
ontredderd blauw
nijptangen in bolle buiken
trekken de dood naar lege handen;
het geschreeuw waait
door onbestaande ramen, vrouw
na vrouw
niet doodslaan
trage messen sluipen
door identieke lijfjes; harten
op zwarte, naamloze…
Happy end
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 977 Ontredderd is ze door 'n bananenschil.
Zo wordt ze niet ontzet. Ze is ontzet,
maar roept nog: 'Dank u voor uw goede wil!'
Een tweetal treinen heeft hen doodgereden.
Gelukkig is het eind van dit sonnet,
want beider angst behoort tot hun verleden.…
Slapeloos
hartenkreet
2.0 met 4 stemmen 695 Welke zekerheid is er
voor de ontredderden die onvervuld
enkel het ontbreken van de liefde weten?
Welke vloek is er uitgesproken
die hun leven zinlozer maakt
dan dat van de geliefden op deze aarde?…
De weg naar Emmaüs
hartenkreet
4.0 met 7 stemmen 316 De weg lag nog wazig voor hun ogen
ze hadden zo oprecht in Hem geloofd
voelden zich ontredderd en verloren
had Hij Israël niet de redding beloofd
piekerend gingen zij hun weg verder
en merkten niet eens De Vreemdeling
die achter hen bleef de waakzame Herder
Hij hoorde alleen hun verdriet en twijfeling
‘ Wisten ze niet dat dit lijden…
Weer is het nacht
gedicht
2.0 met 99 stemmen 47.970 De doden stappen er ontredderd uit.
Zij hebben mos en huislook op hun schedels.
Iets onnavolgbaar droefs en ook iets edels
spreekt mee uit de afwezigheid van huid.
Hun blikken missen iets, waar wij van wisten.
------------------------------------------------------
uit het werk van Max de Jong (1917-1951)…
De Moeder Het meisje
netgedicht
3.0 met 16 stemmen 4.323 Ze staan getrouw
als ik, ontredderd rond te kijken.
Aan vroeger denkend en aan honingdauw
die naast me zat, haar mond indigoblauw:
ze wou geen meter van mijn snoepzak wijken.
Een vrouwenstem klinkt schel. O, moeder-
overste, vloek ik, nog steeds in pinguïnkleren.
Ze kijkt alsof ik ziektes kom verspreiden.…
- Zee van vlammend Vuur -
netgedicht
4.0 met 19 stemmen 345 als een zee van glas met vuur vermengd,
wilde ik bloemen van schouders kussen
terwijl onze monden verzegeld waren
en alle ogen schuchter keken,
en zonder liefde rood openbloeiden
om duidelijk te zien wat pure liefde was,
terwijl de zee van vlammend vuur
ontredderd een omheining was.…
Apocalyps?
hartenkreet
4.0 met 6 stemmen 328 Ontredderd zoekt men zijn liefste
op plaatsen, die onherkenbaar zijn verminkt.
De zee schuimt en stapelt zich als een muur
van water, rolt met verpletterende kracht
als tsunami aan land, overspoelt met overmacht
steden en dorpen nog in hetzelfde uur.…
vrees
hartenkreet
1.0 met 1 stemmen 141 gedwongen gedachten
vertroebeld bloed
angst in de aderen
aanvaarden moet
knikkende knieën
trillende vingers
borrelende buik
verwerken moet
bevende benen
verrimpeld vel
ontredderde ogen
het leven een tel
broze botten
uitgevallen haar
ingevallen wangen
pas dertig jaar
verslappende spieren
haat in het hart
onrustige geest…
De mens en de mier
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 139 Gezegend zijt gij God der mieren
Ik wilde U niet ontrieven
Maar ik heb een mier verpletterd
Ze was alleen en ontredderd
Ik zweer niet licht bij brute kracht
Het was meer een geval van heirkracht
Bij ‘t binnenkomen zat ze op mijn been
Waar moet je met zo een beestje heen
Ik kon haar nest niet localiseren
Kon ze moeilijk allemaal proberen…
het verdwenen Groninger land
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 83 ademgeruis slentert nog door het puin
waar in het gruis staat geschreven, dit was
eens ons zo vertrouwde huis
fundamenten ter zicht gesteld door
het kantelen van de aarde schreien
in de felle Januari wind het geschreven
woord waar niemand nog iets over wil vertellen
de stilte is sprakeloos en op het zwijgen
na bijna dood, deze dood lijkt zelfs
ontredderd…
Voor altijd jouw vriend
hartenkreet
3.0 met 24 stemmen 2.375 Als donkere wolken zich samenpakken,
er geen enkel lichtpuntje meer lijkt
en je ontredderd naar de zwarte hemel kijkt...
denk dan aan onze vriendschap
en dat als je nu mijn naam roepen zou
ik er dan meteen zou zijn voor jou.…
vergeten liefde
hartenkreet
3.0 met 12 stemmen 1.560 verouderd door eenzame tranen
zit zij huilend langs de waterkant
ontredderd kijkt zij in de rondte
in een lichaam waar de dood ontwaakt
het leven niet zien schijnen
donkere wolken pakken samen
geluk dat door wind is weggevaagd
in dertig ontroostbare jaren
maar daar waar het einde komt
staat een man verbaasd te kijken
zonder een vraag te…
Van Gogh
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 632 Loochent het gebod
Verdoofd door absint
Gespleten schilder die de kogel koestert
Vergulde pil tegen waanstemmen
Het fortuin rinkelt op zijn kist
Erfenis en naam in het uitstalraam
Zoals een zelfportret met brandende baard
De tollende lichtkrans, het zwart uitgespaard
Het doek verraadt jouw dolle tinten
De kwetsbare schets
Hoe je het wit ontredderd…
Omdat ik zag
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 112 Het was van elf hoog
dat ik mij voorover boog
en beneden mij een vrouw
'van voor de oorlog' zag,
ontredderd heen en weer lopend,
tastend, wijzend, wijkend: waarheen?
Zo vast van plan te bereiken,
maar nu, bij vluchtend licht
aan het einde van de dag,
niet meer wetend waar te kijken.…
De vergeten tuin
netgedicht
4.0 met 15 stemmen 881 we wieden niet,
maken distels en brandnetels tot bondgenoot,
storen ons mateloos
aan het zevenblad en heermoes
volgen slaafs onze eigen paden
en raken hopeloos verstrikt in
hagewinde en klimop
schoorvoetend banen we ons
een weg en rusten uit
op het groene bed van mos en varens
hier regeert de waanzin,
haalt wanorde, orde in
ontredderd…
Vertrek
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 1.210 slurpen de laatste
restanten energie
conditioneel en
emotioneel wrakhout
blikken verwonderd
naar elkaar
blijven drijven
alles eruit
op tijd klaar
overbodige woorden
zouden nu dubbel
hol klinken
in het nu
lege huis
hoor ik de stemmen
van negentwintig jaar leven
galmend in mijn hoofd
opkijkend vanaf de kale vloer
zie ik de huisspin
ontredderd…
AAN ENE ONBEKENDE
poëzie
3.0 met 11 stemmen 1.654 - en hortend, klotsend, huilend ging 't akkoord
en stuwde weer mijn geest in sombre richting voort,
een naakt, ontredderd wrak, daar vlottend langs de golven...…
Aan ene onbekende
poëzie
3.0 met 22 stemmen 2.047 - en hortend, klotsend, huilend ging 't akkoord
en stuwde weer mijn geest in sombre richting voort,
een naakt, ontredderd wrak, daar vlottend langs de golven ...…
Ik die bij sterren sliep en 't haar der ruimten droeg
poëzie
4.0 met 10 stemmen 3.767 droeg
als zilveren gewei, en 't stuifmeel der planeten
over de melkweg blies en in de maan gezeten
langs 't grondeloze blauw der zomernachten voer,
ik ben beroofd en leeg, mijn schepen zijn verbrand,
mijn stem verloor haar gloed en vindt geen weerklank meer
in 't dode firmament, niets dan de galm die keert
van 't sombere gewelf van mijn ontredderd…
Kralingse Bos
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 159 ontvangen
bijgestaan door de brodeloze hand
zette zijn wortels onbevangen
vaster, omarmde de waterkant
Het Kralinger Hout offerde zijn bijna bomen,
eeuwig jong, maar die het meest oud,
waaronder menigeen uren droomden
op als Hongerwinters brandhout
Het bos, wezenloos en afgemat
ademde, huilde en rouwde nog
met Rotterdam, nu zonder hart
ontredderd…
Op deze zomerdag in Juli
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 222 Ten hemel schreiend
Maanden geleden schudde de aarde
onder hun voeten
wegen scheurden open, bruggen zakten in
huizen donderden in elkaar
alsof het luciferhoutjes waren
duizenden mensen werden bedolven
onder brokstukken en puin
stierven een vreselijke dood
anderen werden verminkt en zeker dakloos
ontredderd zagen we ze voor ons verschijnen…
GEBOREN OVERLEDEN KIND SEBASTIAAN
hartenkreet
2.0 met 4 stemmen 871 Hij wilde gaan
hij wilde niet komen
hij wilde niet bestaan
hij wilde niet belonen
hij de vrucht van haar schoot
hij het resultaat hun zijn
Hij wilde niet
hij kwam niet
hij werd 'keizerlijk' gehaald
hij werd ontredderd onthaald
hij had het leven gelaten
hij had geen leven meer
Dood ontmoet zelfs
niet gestart leven
wrange werkelijkheid…