Netgedichten

netgedicht (nr. 7.260):

De Moeder Het meisje

Ik liep verloren langs het schoolgebouw.
Geen kat te zien. Twee oude eiken
die elkaar proberen te bereiken
al sinds een eeuw of tien. Ze staan getrouw

als ik, ontredderd rond te kijken.
Aan vroeger denkend en aan honingdauw
die naast me zat, haar mond indigoblauw:
ze wou geen meter van mijn snoepzak wijken.

Een vrouwenstem klinkt schel. O, moeder-
overste, vloek ik, nog steeds in pinguïnkleren.
Ze kijkt alsof ik ziektes kom verspreiden.

Hoe is 't, jij dichtersneus vol klaproospoeder.
En dat meisje dat je ooit wou savoureren?
Goed, zeg ik, heel goed. We zijn gescheiden.